“Τα εις εαυτόν”
Μάρκος Αυρήλιος
Μτφρ: Αναστασία Καλλιοντζή
Κλασική Γραµµατεία
Εκδόσεις: Οξύ
Ο Μάρκος Αυρήλιος δεν πίστευε στην υστεροφηµίας ήταν πεπεισµένος πως µετά τον θάνατό του δεν θα τον θυµόταν κανείς και το διατύπωνε µάλιστα στη γλώσσα των επιφανών Ρωµαίων της εποχής του, τα αρχαία ελληνικά. Έκανε όµως λάθος, γιατί δεκαεννιά αιώνες αργότερα το ηµερολόγιο τούτο, που το έγραφε στην πρώτη γραµµή του µετώπου για να εµψυχώνει τον εαυτό του, αποτυπώνοντας τις λαµπρές ιδέες που υπηρέτησε πιστά και που τον έκαναν να µείνει στην Ιστορία ως ένας µοναδικός
αυτοκράτορας-φιλόσοφος, παραµένει επίκαιρο όσο ποτέ κι εµείς τυχεροί που µπορούµε να βουτήξουµε στην κολυµβήθρα των µύχιων ενός σπουδαίου ανθρώπου. Τα αποµνηµονεύµατα του Μάρκου Αυρήλιου είναι ένα φιλοσοφικό επίτευγµα και ένας στωικός ύµνος προς τη ζωή: µας υπενθυµίζουν πως δεν υπάρχει πιο εισακουσµένη προσευχή από την ευγνωµοσύνη και πιο σπουδαίος σκοπός από την κατανόηση και την καλοσύνη.
(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
“Η Περσεφόνη στο στόμα του λύκου”
∆ήµητρα Λουκά
Πεζογραφία
Εκδόσεις Κίχλη
H Περσεφόνη ανασύρεται από τον αρχαίο ελληνικό µύθο και, µέσα από µια σειρά παρεκκλίσεων, παραλλαγών και συµβολισµών, µεταφέρεται στον χώρο και τον χρόνο και αλλάζει πρόσωπα: ονειρεύεται να το σκάσει από το ανήλιαγο βασίλειο του συζύγου της, ταξιδεύει στον ευρωπαϊκό Βορρά, φτάνει στη χώρα των Ιροκουά και κατακτά τον τίτλο της σαµάνας της φυλής, διαβάζει τα παραµύθια των αδελφών Γκριµ, γίνεται µητροκτόνος, µεταµορφώνεται σε δαιµόνισσα που παρασύρει τους άντρες στην καταστροφή.
Η σχέση µάνας και κόρης βρίσκεται στο επίκεντρο των περισσότερων ιστοριών της συλλογής, ενώ η αρπαγή της Περσεφόνης κόρης αξιοποιείται ως θεµατικό µοτίβο προκειµένου να αναδειχθούν οι αµείλικτοι κανόνες της πατριαρχίας σε όλες τις κοινωνίες και τις εποχές.
Η ∆ήµητρα Λουκά, προσεγγίζοντας µε ανατρεπτική µατιά τον µύθο, το παραµύθι και προγενέστερα λογοτεχνικά κείµενα, µπολιάζοντας το πρωτογενές υλικό των ιστοριών της µε χιούµορ και παιγνιώδη στοιχεία, παίζοντας µε το πραγµατικό και το επινοηµένο, δηµιουργεί µια παλίµψηστη γραφή, στην οποία διαπλέκεται µε µαστοριά το παραδοσιακό µε το µοντέρνο. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
“Μαργαρίτα σε χαμηλό”
Μιχαήλ – Αλέξανδρος Μαλαχίας
Μτφρ: Χαρά Μακρίδη
Λογοτεχνία
Εκδόσεις Ιωλκός
Νέα Υόρκη, νύχτα. Ένα λονγκ γουίκεντ. Λίγο καιρό πριν η πόλη σφραγίσει, πριν το πρώτο λοκ ντάουν. Μια παρέα λίαν παιγµένη. Ένα δερµάτινο τζάκετ, κλεµµένο. Ένας πεθαµένος ροκ σταρ ζητάει δικαίωση από τον τάφο, όχι ότι συµπάσχουµε.
Ένας συγγραφέας που δε γράφει λέξη. Ένας εκδότης που του ζητάει το επόµενο βιβλίο. Αυτό που δεν πρόκειται να γραφτεί ποτέ.
Ένα µετα-εφηβικό οδοιπορικό της µίας ανάσας. Μια νουβέλα που δεν κατάφερε καν να µεγαλώσει, σε µυθιστόρηµα ή και γενικότερα, και, ως εκ τούτου, αρνείται να ληφθεί σοβαρά υπόψη.
Παράλογες καταστάσεις, κοφτοί διάλογοι, αγάµητα αγόρια-κωλόπαιδα και κορίτσια που τους γλεντάνε, δικαίως.
Είναι η τελευταία του βδοµάδα στην πόλη, µια πόλη θηλυκή, όσο καµία. Θα την περάσει πίνοντας µαργαρίτα, αυστηρά σε χαµηλό ποτήρι. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
