“Κείμενα για τη φωτογραφία και τον κινηματογράφο”
Walter Benjamin
Μτφρ: Βασίλειος Πατσογιάννης
Τέχνες
Εκδόσεις Πλέθρον
Η φωτογραφία και ο κινηµατογράφος, πέρα από τις πρακτικές τους συνέπειες, θα ανοίξουν ένα νέο πεδίο αντιληπτικότητας για την ανθρώπινη συνείδηση. Ο τόµος αυτός συγκεντρώνει τα σχετικά, διάσπαρτα σε διάφορα έργα, κείµενα του Μπένγιαµιν, καθώς και ανέκδοτα κείµενά του. Οι ιδιοσυγκρασιακές ερµηνείες δεν εµποδίζονται από την οπτική του διαλεκτικού υλισµού που υιοθετεί ο συγγραφέας. Κάτι που τονίζει ο Τέοντορ Αντόρνο, συνοδοιπόρος του γερµανοεβραίου φιλοσόφου, ως εξής: «Η αντίληψη του Μπένγιαµιν για την τεχνική δεν είναι κριτική, αλλά ουτοπική. Αυτό που επικρίνει είναι η προδοσία που έγινε κατά την υλοποίηση της ιδέας της τεχνικής. Ως εκ τούτου η προσοχή του Μπένγιαµιν δεν στρέφεται στις δυνατότητες της τεχνικής-αυτές που υπάρχουν σήµερα συνιστούν απλώς µια κάµψη της-αλλά στον χρόνο, στην εποχή που η τεχνική εκπροσωπούσε ακόµη µια δυνατότητα, στην εποχή που το αυθεντικό της ιδεώδες […] πρόβαλλε ακόµη στον ορίζοντα του µέλλοντος». (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
“Ο μύθος του αυτοδημιούργητου επιχειρηματία”
Άντονι Γκαλούτσο
Μτφρ: Νίκος Μάλλιαρης
Κοινωνιολογία
Εκδόσεις Μάγµα
Ζούµε στην εποχή όπου η µιντιακή ρητορική εγκωµιάζει ακατάπαυστα τον κάθε λογής επιτυχηµένο επιχειρηµατία, εξυψώνοντάς τον σ’ ένα είδος τεχνο-προφήτη, µια σύγχρονη δηµιουργική διάνοια, ικανή ν’ αλλάζει τον κόσµο και ν’ ανατρέπει τον ρου της ιστορίας. Ο Αντονί Γκαλουτσό αναπτύσσει την ιστορική καταγωγή, τη γενεαλογία και τις σηµερινές εκφάνσεις του εν λόγω µύθου, επικεντρώνοντας τη µελέτη του στο αντιπροσωπευτικότερο παράδειγµα, αυτό του Στιβ Τζοµπς και, κατ’ επέκταση, ολόκληρου του νεοτεχνολογικού κλάδου της Σίλικον Βάλεϊ. Και δείχνει ότι πίσω από τη µιντιακή εξύµνηση των «δηµιουργικών επιχειρηµατιών» και της «καινοτοµίας» κρύβεται ο φιλελεύθερος κοινός τόπος σύµφωνα µε τον οποίον, αφενός, η κοινωνία είναι απλό άθροισµα ατόµων, τα οποία είναι απολύτως υπεύθυνα για ό,τι τους συµβαίνει· αφετέρου, ότι η «ελεύθερη αγορά» συνιστά αξιοκρατικό µηχανισµό, ο οποίος ανταµείβει τους «άριστους». Η κοινωνιολογική ανάλυση του συγγραφέα συνιστά απαραίτητο εργαλείο πολιτικής κριτικής στα κυρίαρχα νεοφιλελεύθερα αφηγήµατα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
“Καθ’ εσπέραν θριαμβεύει”
Θανάσης Κουτσογιάννης
Τέχνες
Εκδόσεις Αρµός
«Η παρούσα συστηµατική έρευνα του Θανάση Κουτσογιάννη εµπλουτίζει το πεδίο της θεατρολογικής έρευνας µε διττό τρόπο: πρώτα χαρτογραφώντας το ευρύτερο τοπίο των λαϊκών θεαµάτων στην προπολεµική Θεσσαλονίκη, και στη συνέχεια αποτυπώνοντας καταλεπτώς τη δραστηριότητα των καραγκιοζοπαιχτών στην πόλη για σαράντα χρόνια. Όσες/όσοι έχουν καταπιαστεί µε τη συλλογή πρωτογενούς υλικού για το θέατρο σκιών από τις εφηµερίδες, γνωρίζουν καλά ότι οι πληροφορίες που υπάρχουν είναι αποσπασµατικές, σποραδικές και χωρίς τη συστηµατικότητα που ισχύει για τις υπόλοιπες θεατρικές παραστάσεις, είτε της πρόζας, είτε του µουσικού θεάτρου. Ως εκ τούτου, αυτή η «σοδειά» υλικού που προέκυψε από την εξαντλητική σάρωση των εφηµερίδων της Θεσσαλονίκης για σαράντα χρόνια είναι πολύτιµη και πολύ διαφωτιστική, ως προς τους τόπους των παραστάσεων, τους καλλιτέχνες και το κατά περιοχή κοινό που τις παρακολουθούσε (…) Στα πολλά και µεστά κεφάλαια του βιβλίου, ο Καραγκιόζης παρουσιάζεται πολυπρισµατικά, τόσο σε σύγκριση µε άλλου τύπου νυχτερινές διασκεδάσεις, όπως ο κινηµατογράφος ή το ελαφρό µουσικό θέατρο, όσο και µε εµβάθυνση στη διάδραση καραγκιοζοπαιχτών και κοινού, µε ανάδειξη των κυρίαρχων µορφών, µε βάση µαρτυρίες και γεγονότα». (Άννα Σταυρακοπούλου, από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
