“Ερωτόκριτος”
Βιντσέντζος Κορνάρος
Λογοτεχνία
Εκδόσεις Μίνωας
Το αφηγηµατικό ποίηµα “Ερωτόκριτος”, έργο του σηµαντικότερου εκπρoσώπου της Κρητικής Αναγέννησης Βιτσέντζου Κορνάρου, γράφτηκε στις αρχές του ΙΖ’ αιώνα και αποτελεί ένα προσφιλές λαϊκό ανάγνωσµα και κορυφαίο έργο της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας. Αφηγείται σε 10.012 δεκαπεντασύλλαβους οµοιοκατάληκτους στίχους την απαγορευµένη αγάπη δύο νέων, του Ερωτόκριτου, γιου του έµπιστου συµβούλου του βασιλιά, και της Αρετούσας, κόρης του βασιλιά Ηρακλή. Η διαφορετική κοινωνική θέση τους στέκεται εµπόδιο και οι δύο νέοι καλούνται µέσα από αλλεπάλληλες δοκιµασίες να παλέψουν για την ευτυχία τους.
Ένα έργο µε διαχρονική ακτινοβολία που εξιδανικεύει τον έρωτα, υµνεί την αγάπη και την αξία της φιλίας, ενώ µαγνητίζει µε τη λυρική του έκφραση, τον ροµαντισµό και το γλαφυρό του ύφος.
Ο “Ερωτόκριτος” εκδίδεται για πρώτη φορά το 1713 στη Βενετία, στο τυπογραφείο του Antonio Bortoli, ενώ τρία αντίτυπα από την πρώτη έκδοση σώζονται ως τις µέρες µας, ένα στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη στην Αθήνα, ένα στη ∆ηµόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Γρεβενών και ένα στην Biblioteca Civica της Vicenza. Μελοποιήθηκε από τον συνθέτη Χριστόδουλο Χάλαρη και ερµηνεύτηκε από τον Νίκο Ξυλούρη. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
“Φιλοσοφικά θραύσματα”
Φρήντριχ Σλέγκελ
Μτφρ: Σπύρος ∆οντάς
Φιλοσοφία
Πανεπιστηµιακές Εκδόσεις Κρήτης
Ένα θραύσµα, όπως και ένα έργο µικροτεχνίας, πρέπει να είναι εντελώς αποµονωµένο από τον περιβάλλοντα κόσµο και να ολοκληρώνεται στον εαυτό του, όπως ένας σκαντζόχοιρος.
Το φιλοσοφικό θραύσµα (Fragment) αποτελεί µείζονα συµβολή των πρώιµων ροµαντικών του γερµανικού χώρου, προπαντός του Φρήντριχ Σλέγκελ και του Νοβάλις, στην τυπολογία της φιλοσοφικής γραµµατείας. Πρόκειται συνήθως για µικρότερες ή µεγαλύτερες παραγράφους µε παρατηρήσεις για την τέχνη, τη φύση, την ποίηση, το µυθιστόρηµα, το πνεύµα, την ιδιοφυΐα, τη φιλοσοφία, την ιστορική και την αισθητική κριτική, την ηθική, τη λογική, τη φιλολογία, την επικοινωνία. Χαρακτηρίζονται από πυκνή, αν και ελλειπτική, διατύπωση, απορρίπτουν την πεπατηµένη, ανακαλύπτουν διασυνδέσεις φαινοµενικά άσχετων τοµέων του βίου και της τέχνης, απογειώνουν ή προσγειώνουν απότοµα τις εκτιµήσεις τους για πρόσωπα και πράγµατα, και χρησιµοποιούν συχνά µια λεπτή, ενίοτε µάλιστα όχι τόσο λεπτή, ειρωνεία. Για τον Σλέγκελ, το θραύσµα είναι τµήµα ενός όλου που υπάρχει κάπου, πίσω από τον ορίζοντα, και θα φανερωθεί, ίσως, στο τέλος ενός άπειρου δρόµου.
Στην παρούσα έκδοση περιλαµβάνονται οι τρεις συλλογές θραυσµάτων του Φρήντριχ Σλέγκελ, τα Θραύσµατα κριτικής, τα Θραύσµατα από το περιοδικό Αθήναιον και οι Ιδέες
