“Όλβιος όστις της ιστορίας έσχε μάθησιν”
(Ευριπίδης)
Κύριε διευθυντά,
μετά την απόλυτα δικαιολογημένη κατακραυγή, τουλάχιστον σε επίπεδο Κρήτης, εναντίον του κ. Πάγκαλου, πρώην πολιτικού, για τις ανιστόρητες και προσβλητικές δηλώσεις του για το σύνολο των Κρητικών, ότι δηλαδή δεν επαναστάτησαν το 1821, όπως έκαναν οι υπόλοιποι Έλληνες, επιτρέψτε μου να υπερθεματίσω κι εγώ προσωπικά σ’ αυτή την κατακραυγή, αλλά και να διαμαρτυρηθώ έντονα προς το Υπουργείο Παιδείας και παράλληλα να προτείνω μια επιπλέον εναλλακτική λύση.
Γνώριζα, χρόνια τώρα, ότι το Υπουργείο Παιδείας στη συγγραφή των βιβλίων της Ιστορίας Στ’ Δημοτικού υποβάθμιζε τη συμμετοχή της Κρήτης και των Κρητικών στον αγώνα της Εθνικής παλιγγενεσίας.
Ήλπιζα, όμως, ότι μετά τον σάλο που δημιουργήθηκε με “το συνωστισμό στο λιμάνι της Σμύρνης” από το βιβλίο της κας Ρεπούση, ότι με το νέο βιβλίο θα αντιμετωπίζονταν και το θέμα της συμμετοχής της Κρήτης στην Eπανάσταση του 1821.
Δυστυχώς, διαψεύστηκα κυριολεκτικά.
Το φετινό βιβλίο Ιστορίας της Στ’ Δημοτικού για τη συμμετοχή της Κρήτης στην Επανάσταση του 1821 αναφέρει μόνο μία γραμμή στη σελίδα 91: “Επαναστατική δραστηριότητα εκδηλώθηκε και στην Κρήτη, ιδιαίτερα στα Σφακιά…” (συνημμένο φύλλο).
Αυτά, τίποτε άλλο, κατά το Υπουργείο και τους διορισμένους, υποτίθεται αντικειμενικούς ιστοριογράφους του.
Όμως τα ιστορικά γεγονότα διαψεύδουν και τον κ. Πάγκαλο και τους συγγραφείς των διδακτικών βιβλίων.
Παρακάτω αναφέρω πολύ λίγα ιστορικά στοιχεία από το βιβλίο του καθηγητή Πανεπιστημίου Κρήτης κ. Θεοχάρη Δετοράκη “Ιστορία της Κρήτης”, Ηράκλειο 1990, που αποδεικνύουν την ενεργό συμμετοχή της Κρήτης στον αγώνα του 1821 και τον βαρύ φόρο αίματος που επλήρωσε.
Στην Παναγία τη Θυμιανή των Σφακίων, παίρνεται απόφαση στις 15 Απριλίου του 1821 για συμμετοχή στον αγώνα της εθνικής παλιγγενεσίας.
Μέσα στον Ιούνιο του 1821 νίκες των επαναστατημένων Κρητικών στο Λούλο Κεραμειών και στους Λάκκους Κυδωνίας.
Αντίποινα των Τούρκων σε Χανιά και Ηράκλειο.
Στα Χανιά, στον πλάτανο της Σπλάντζιας, απαγχονίζουν τον επίσκοπο Κισάμου Μελχισεδέκ και τον ιεροδιάκονο Καλλίνικο· και σε λίγες μέρες κατασφάζουν 400 χριστιανούς.
Στο Ηράκλειο, στις 24 Ιουνίου 1821, σφάζουν τον μητροπολίτη Γεράσιμο Πάρδαλη και 5 επισκόπους και το ίδιο βράδυ ο τούρκικος όχλος κατασφάζει 800 Ηρακλειώτες.
Τον επόμενο χρόνο ο Σουλτάνος συμμάχησε με τον Μεχμέτ Αλή της Αιγύπτου και έχουμε έναν άγριο ανταρτοπόλεμο, επειδή οι Κρητικοί δεν διέθεταν αρκετούς ένοπλους ούτε άφθονα πολεμοφόδια και τότε φάνηκαν τα αιμοβόρα αισθήματα των Τουρκοαιγυπτίων απέναντι στους άμαχους.
Στα Σπήλαια Κρυονερίδας στον Αποκόρωνα και στο Μελιδόνι Ρεθύμνης οι Τούρκοι έπνιξαν με τους καπνούς 130 και 370 άμαχους, αντίστοιχα.
Στο σπήλαιο της Μιλάτου στο Λασίθι, ο αιγυπτιακός στρατός πολιόρκησε 2.000 γυναικόπαιδα με ελάχιστους οπλοφόρους και τελικά κατέσφαξε τους περισσότερους και τους υπόλοιπους τους πούλησε ως δούλους.
Το Πάσχα του 1824 έχουμε τη σφαγή 600 αμάχων και 40 οπλοφόρων στο Λαφονήσι Κισάμου, ενώ τον Μάιο του 1828 έχουμε τη θυσία του Ηπειρώτη Χατζή Μιχάλη Νταλιάνη, στο Φραγκοκάστελο.
Δικαιολογημένα, λοιπόν, ο κάθε Κρητικός αισθάνεται προσβεβλημένος από την παραπάνω, συστηματική θα έλεγα, τακτική του Υπουργείου Παιδείας. Όμως τώρα το λόγο πρέπει να τον έχουν ΟΛΟΙ οι εκλεγμένοι του Κρητικού λαού: βουλευτές – περιφερειάρχης – αντιπεριφερειάρχες, δήμαρχοι, με ένα και μόνο απλό αίτημα, αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας.
Παράλληλα θα πρότεινα, πέραν από την όποια στάση του Υπουργείου Παιδείας, η Περιφέρεια Κρήτης να προχωρήσει στη συγκρότηση επιτροπής έγκριτων παιδαγωγών – ιστορικών για τη συγγραφή ενός μικρού ιστορικού πονήματος τοπικής Ιστορίας, σε επίπεδο Κρήτης, που θα διανέμεται δωρεάν σε όλους τους μαθητές της Στ’ Δημοτικού και που θα μπορεί και να διδάσκεται ευκαιριακά από τους δασκάλους τους και όλα αυτά γιατί ισχύει και θα ισχύει πάντα η φράση του Ευριπίδη: “Όλβιος όστις της ιστορίας έσχε μάθησιν”.
Μετά τιμής
Γεώργιος Δ. Μανιαδάκης,
συν/χος δάσκαλος
