Πέτρινα χρόνια
σε πέτρινο τόπο
Πέτρινα χρόνια έζησες
στων χαρακιών τσι τόπους,
κι οι ώρες σου περνούσανε
με βάσανα και κόπους.
Οι αναμνήσεις μείνανε
μια – μια με τη σειρά τους,
παρέα να σου κάνουνε
με τα παθήματά τους.
Σου μείνανε αξέχαστες
κυρ Γιάννη Πολυράκη,
στα γονικά σου οι στιγμές
και τσι ‘καμες στιχάκι.
Που στσι καιρούς αθάνατο
γραμμένο σε βιβλίο,
θα μείνει να διαβάζεται
στση Κρήτης το αρχείο.
Γράμματα με σπουδάσματα
πολλά τα γονικά σου,
εφόδια σου δόκανε
μ’ ευχές στα βήματά σου.
Που σ’ οδηγούνε τη ζωή
με τη σωστή την κρίση,
σε δρόμους όλο ανοιχτούς
χωρίς πάθη με μίση.
Οι ομορφιές τ’ Άι Γιαννιού
σ’ έχουνε στολισμένο
και τα πουλιά με τσ’ αετούς
γλυκονανουρισμένο.
Ημέρες ηλιόλουστες
κακοκαιριές με χιόνια
και οι χαρές που έζησες
στα πέτρινα τα χρόνια.
Εφόδια γινήκανε
πλούτος εις την ψυχή σου,
και στην καρδιά σου δύναμη
για όλη τη ζωή σου.
Σκαλί – σκαλί ανέβηκες
στο πιο ψηλό μπαλκόνι
κι ανακυκλίζεις τη ζωή
με κουπί και με τιμόνι.
Λάφυρα ανεκτίμητα
η προίκα τ’ Άι Γιάννη,
με των γονέων τη στοργή
πλούσιο σ’ έχουνε κάνει.
Στα “Πέτρινα Χρόνια” εύχομαι
απέραντα ταξίδια,
στη θέση που θα πάρουνε
στσι γνώσης τα στολίδια.
