Η Γιούλα Κανιτσάκη γράφει αυτή τη φορά ένα αστυνοµικό βιβλίο µε γραφή πιο ώριµη από ποτέ.
Η γραφή της συγγραφέως είναι πάντα µοιρασµένη ανάµεσα στο συναίσθηµα και στον ρεαλισµό. Αυτό το στοιχείο είναι που κάνει τα βιβλία της µοναδικά, αφήνοντας στον αναγνώστη τη γεύση ενός καθαρά αστυνοµικού βιβλίου, αναµεµειγµένη µε το µυστήριο που καταφέρνει να εκµαιεύσει από τους ήρωές της.
“ Άπτερος”, ο τίτλος του νέου βιβλίου της Κανιτσάκη, µε την πλοκή να εκτυλίσσεται στην αρχαία Άπτερο στα Χανιά. ∆εν είναι διόλου τυχαίος ο τόπος που επιλέγει να ξετυλίξει την ιστορία. Άπτερος λοιπόν, χωρίς φτερά, όπως και η τοποθεσία όπου η συγγραφέας µας κάνει µια µικρή αλλά σηµαντική µυθολογική αναφορά, βάζοντάς µας από την αρχή στο κλίµα της ιστορίας.
Μια κοριτσοπαρέα, µια νύχτα, ένα πάρτι, µια έκπληξη. Πόσο εκπληκτική µπορεί να αποβεί µια έκπληξη; Πλεονασµός θα µου πείτε αλλά είναι όντως;
Ένα από τα κορίτσια εξαφανίζεται µυστηριωδώς, ένα ένα τα µυστικά αρχίζουν να βγαίνουν στο φως της ηµέρας. Οι εκπλήξεις σωριάζονται η µία µετά την άλλη σαν ντόµινο, παρασύροντας παρόν και παρελθόν σε µία αλληλουχία στενάχωρων αποκαλύψεων και διαπιστώσεων. Ένα γραφείο, ένας αστυνόµος και µια σειρά από καταθέσεις προσπαθούν να ξετυλίξουν το κουβάρι της µυστηριώδους εξαφάνισης του κοριτσιού. Της Μαρίας. Ποια είναι άραγε η Μαρία ή µάλλον ποια είναι στην πραγµατικότητα η Μαρία που η εξαφάνισή της θά αποκαλύψει µίση, πάθη και δολοπλοκίες, αφήνοντας την άλλοτε δεµένη κοριτσοπαρέα κρεµασµένη από µια λεπτή κλωστή έτοιµη ανά πάσα στιγµή να σπάσει;
Ένα αστυνοµικό βιβλίο δεν µπορεί να µην έχει κοινωνικές προεκτάσεις και η Γιούλα Κανιτσάκη δεν υστερεί ούτε σε αυτό το σηµείο. Μέσα από την ιστορία της, µας κάνει κοινωνούς ενός κοινωνικού φαινοµένου, αυτό του µπούλινγκ αφήνοντας τις συνέπειές του να µας συγκλονίσουν κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης. Οι ήρωές της άλλοτε µισητοί κι άλλοτε τυλιγµένοι µε συµπόνια, µας καλούν να κατανοήσουµε και να συγχωρέσουµε, να σηκώσουµε την καρδιά µας προς τον νυχτερινό ουρανό µε τα άστρα του και να γίνουµε ένα µαζί του σε ένα ταξίδι που ξεπερνάει τη λογική, που θα µοιάζουµε άλλοτε σαν τις Σειρήνες, µε ξεσκισµένα φτερά, µικροί κι ασήµαντοι κι άλλοτε να είµαστε κάτι άλλο, ίσως και…τα πάντα …!
Συγγραφέας: Γιούλα Κανιτσάκη
Εκδόσεις: Πυξίδα της πόλης
Σελ. 94
