» Αποστόλου Κ. Κυριτσάκη M.Sc. Ph. D οµότιµου καθηγητού ∆ιεθνούς Πανεπιστήµιου Ελλάδος
Η βιβλιοπαρουσίαση δεν είναι νέα µόδα ούτε νέα συνήθεια. Είναι πολύ παλιά, από τότε που άρχισε η Ελλάδα να γράφει και να φιλοσοφεί. Μάλιστα και στους Ολυµπιακούς αγώνες πήγαιναν ποιητές και συγγραφείς για να παρουσιάσουν την προσπάθεια τους. Η Ολυµπία ήταν αθλητικός και πνευµατικός στίβος που ξέχασαν ή έχασαν οι σύγχρονες ολυµπιάδες.
Έχουµε και ιστορική γνώση στη βιβλιοπαρουσίαση. Όταν ο Ευριπίδης έδωσε στον Σωκράτη το περί φύσεως… σύγγραµµα του Ηρακλείτου να του πει πώς του φάνηκε, αφού το µελέτησε, είπε: Αυτά που εννόησα είναι καλά. Νοµίζω ότι κι αυτά που δεν κατάλαβα είναι καλά. Χρειάζεται ∆ήλιος κολυµβητής στα νοήµατα του Ηρακλείτου. Γι’ αυτό ο Ηράκλειτος χαρακτηρίστηκε σκοτεινός, δυσνόητος. Μέχρι που τον µελέτησαν οι Ινδοί και είπαν ότι είναι φωτεινός γιατί δεν βλέπουµε όχι µόνο στο σκοτάδι αλλά και στο πολύ δυνατό φως που ακτινοβολούσε ο Ηράκλειτος.
Απόψε παρουσιάζουµε πάλι έργο του Απ. Κυριτσάκη, καταξιωµένου εκπαιδευτικού και συγγραφέα, πάλι για το ελαιόλαδο. Κάποιος επιδερµικά σκεπτόµενος θα πει, αφού υπάρχει προηγούµενη γνώση σταθερή, πάλι τα ίδια και τα ίδια…
Όµως δεν είναι έτσι τα πράγµατα. Γιατί λέει ο Osho: Κάθε σταθερή γνώση είναι νεκρή και σαβανωµένη, την κάνεις πακέτο και την πας όπου θέλεις. Ζώσα γνώση είναι η ανανεούµενη που ζωντανεύει µε το συµπλήρωµα «ουδέν ανθρώπινον εντελές» έλεγαν οι σοφοί πρόγονοι µας. Όλα θέλουν φρεσκάρισµα, ανανέωση. Απαιτείται, όµως, συνεχής προσπάθεια, κόπος, ιδρώτας, ξενύχτι, έρευνα, δηλαδή περιπέτεια- οδύσσεια. Λέγεται ότι η λέξη Οδυσσέας βγαίνει από τη λέξη οδύνη. Και η συγγραφέας έχει οδύνη και πόνο. Ο συγγραφέας βρήκε φλέβα χρυσού, αγάπησε το θέµα. Ερωτευµένοι µ΄ έναν άλλο έρωτα συγγραφικό µε απώλεια χρόνου, ηρεµίας, καλοπέρασης και άλλων αγοραίων συνηθειών, αλλά βγαίνει νικητής. Με το νέο έργο µας λέει πάρτε κι άλλες γνώσεις για το ελαιόλαδο. «Όσο προχωρούµε στη γνώση, τόσο αποκαλύπτουµε την άγνοια µας».
Εδώ αποδεικνύεται και το σωκρατικό «εν οίδα ότι ουδέν οίδα» και το αποδίδουµε λανθασµένα στη σωκρατική ειρωνεία, που δεν είναι ειρωνεία αλλά καθαρή πραγµατική αλήθεια, γάργαρο λάλον ύδωρ της βρυσοµάνας υπερυπαρξιακής συµπαντικής θεϊκής γνώσης, που απέναντι της υστερούµε όλοι µικροί και µεγάλοι εργάτες του πνεύµατος.
Θα µπορούσε ο Απ. Κυριτσάκης αλλά και απόστολος της γνώση σωστά και δίκαια να φυλλοµετρά τις δάφνες της πρώτης προσπάθειας και να καµαρώνει για την πρωτοφανή παγκοσµίως µελέτη του για το ελαιόλαδο. Όµως ξαναµπαίνει στον στίβο της συγγραφής µε νέα αγωνιστική πνοή και µας φέρνει ένα νέο πλούτο γνώσεων.
Η προσπάθεια του είναι αυταπόδεικτη πραγµατεία µε το ογκώδες περιεχόµενο, τα ευµενή σχόλια δεν έχει ανάγκη ωραιολογιών και ρηχών επαίνων. Προσεγγίζει το θέµα ιστορικά, επιστηµονικά από πολλές πλευρές: Χηµικά µε περιεκτικά στοιχεία. ∆ιατροφολογικά µε ωφέλειες στη διατήρηση της υγείας και ευεξίας του σώµατος. Ιατρικά, φαρµακευτικά για πρόληψη και καταπολέµηση ασθενειών διά του ελαιολάδου.
Προχωρώντας συναντά δυσκολίες και εµπόδια µε την πλατιά µελέτη και έρευνα, µπαίνει σε εδάφη και άλλων επιστηµονικών ειδικοτήτων. Με τόλµη, υψηλή ταπεινοφροσύνη και χωρίς ντροπή, ζητά βοήθεια. Συστρατεύει και άλλους ειδικούς, κάνοντας και οµαδικό το πόνηµα του.
Η έρευνα στο ξεκίνηµα, στην αρχή των βασικών διατροφολογικών αγαθών κάπου σταµατά, χάνεται. Από την αρχή βγαίνει ο αρχαίος και η αρχαιότητα. Εκεί στο σκοτεινό παρελθόν, οι προπάτορες µας βάζουν πρωταγωνιστές τους θεούς.
Τη Γη Μητέρα- δήµητρα- ∆ήµητρα για τα δηµητριακά. Τον ∆ιόνυσο για το αµπέλι και το κρασί και τη θεά της σοφίας Αθηνά για την ελιά και το ελαιόλαδο. Λέει ο Πολ Φορ: Σύµφωνα µε την κρητική µυθολογία η θεά Αθηνά γεννήθηκε στις όχθες του ποταµού Τρίτωνα κοντά στην Κνωσό και χάρισε την ελιά στους ανθρώπους και το όνοµα της στην Αθήνα. Γιατί όµως η πόλη ονοµάστηκε Αθήνα και όχι Αθηνά; Πάντα θεόπιστοι και θεοσεβείς οι πρόγονοι µας θεωρούσαν ασέβεια να δοθεί το όνοµα θεού σε άνθρωπο ή τόπο. Τι να πεις σε 10 λεπτά για ένα βιβλίο 600ων τόσων σελίδων, βαρύ στο χέρι και βαρύτερο στον νου. Τι να πεις για τον ήδη επιτυχηµένο συγγραφέα και τους επαΐοντες συνεργάτες του;
Βρίσκεσαι σε αµηχανία, δεν βρίσκεις λέξεις. Οι λέξεις λέει ο Καζαντζάκης µοιάζουν µε τις άγριες, αµέρωτες, άπιαστες φοράδες του Παρνασσού που έρχονται ακάλεστες στον νου και χάνονται πάλι. Πολύ δύσκολο το κυνήγι τους και δυσκολότερη η σύνταξη τους. Μη λησµονούµε και τη βιωτική επιστήµη που δίδασκε ο Σωκράτης στον καθηµέραν βίον εκτός γραφής και σχολείου και είναι πολύ πλούσια, τόσο παραδοσιακά όσο και λαογραφικά στον υπέροχο λαό µας. π.χ. έλεγε ο πατέρας µου πως έλεγαν οι παλιοί ότι το λυχνόλαδο γιατρέυει 7 ασθένειες.
Υπάρχει ακόµη και η οντολογική άυλη και ασύλληπτη από τις ανθρώπινες αισθήσεις, διάσταση των ιδεών. Το ελαιόλαδο ιδεολογικά: «Έλαιον ειρήνης θυσίαν αινέσεως» λέει αργά και µελωδικά ο ψαλµωδός κατά τη θεία λειτουργία λίγο µετά το ΠΙΣΤΕΥΩ. «Έλαιον το µυστικόν» στο ευχέλαιο. Το µαγικό λάδι στη βασκανία, ύψιστη δόξα και τιµή ο απλός και απέριττος κότινος, στεφάνι στους ολυµπιακούς αγώνες. Φως ακοίµητο του καντηλιού και λυχναριού που αντιστέκονταν στα σκοτάδια χιλιάδες χρόνια. Ατέλειωτος ο αγωνιστικός συγγραφικός ανήφορος για το ελαιόλαδο και για κάθε τι που έχει υλική και άυλη υπόσταση. Είναι αυτή που µπορεί να κάνει σκοτεινό τον κάθε φωτεινό Ηράκλειτο, επειδή δεν το εννοούµε.
Ευλογηµένο το θεοχαρισµένο ελαιόλαδο και ευλογηµένοι οι ασχολούµενοι µ’ αυτό καλλιεργητές, συλλέκτες, ποιητές, συγγραφείς κ.α.
Ο εγκάρδιος και αγαπητός φίλος Απ. Κυριτσάκης δεν έγραψε µόνο νοητικά- πνευµατικά αλλά και ψυχικά γι΄ αυτό είναι επιτυχηµένη και αξιόλογη η προσπάθεια του. Του ευχόµαστε υγεία και δύναµη για νέες προσπάθειες. Πολύ σας ευχαριστώ που µε ακούσατε. Να είστε πάντα καλά.
*Ο Μανόλης Κ. Κογχυλάκης
είναι δάσκαλος – συγγραφέας
