Αντιµετωπίζοντας καθηµερινά πλειάδα ενηµερώσεων και πληροφοριών που οδηγούν στο συµπέρασµα πως, αυτή η χώρα µπορεί να έχει µέλλον και µάλιστα µε θετικό πρόσηµο, αµέσως µετά, στο καπάκι που λέµε λαϊκιστί, εισερχόµαστε στο γκρίζο σύννεφο που χαµηλοπετά, αυτό της γκρίνιας.
Κι αν µπούµε στη διαδικασία να πάρουµε απαντήσεις για το πού οφείλεται αυτή η γκρίνια και η κακοµοιριά, εύκολα µπορεί να διαπιστώσει ο κάθε νοήµων άνθρωπος, την αλήθεια της φράσης “η ηµιµάθεια είναι χειρότερη από την αµάθεια”.
Μία βόλτα στις χανιώτικες (περιορίζω το google map προς όφελος της κουβέντας) πιάτσες, στους νέους πεζόδροµους και τα καφέ, στα πεζοδρόµια µε τις βιτρίνες και στις πλατείες µε τα παγκάκια, άσχετα µε το τι καιρό έχει… µία βόλτα λοιπόν βοηθάει στη διαπίστωση πως ο άνθρωπος, µπορεί να επικοινωνήσει, να χαµογελάσει, να βρίσει, να µοιραστεί και να ρουφήξει και µια γουλιά καφέ να πάνε κάτω τα φαρµάκια.
Μία όµως βόλτα στο διαδίκτυο κυρίως στα Μέσα Κοινωνικής ∆ικτύωσης, βοηθάει στο να καταλάβουµε από πού προέρχεται η τόση µα τόση γκρίνια. Όλοι οι ειδικοί και µεγιστάνες των γνώσεων και πληροφοριών, µαζεύτηκαν και συνταιριάξανε σε ωράρια και χρόνους.
Αχόρταγη φιλοσοφία και αµετροεπής αµπελοφιλοσοφία. Όλοι τα ξέρουν όλα και ανάθεµα αν αρκετοί από αυτούς γνωρίζουν για παράδειγµα, το περιεχόµενο του βιβλίου, τον τίτλο του οποίου χρησιµοποιούν για να εντυπωσιάσουν και να τους κλικάρουν µε δακτυλάκι (καλό εεε;). Στοιχηµατίζω µισθούς 12 µηνών (να γλυτώσω και την Εφορία) πως ούτε µισή ντάνα µε βιβλία δεν υπάρχει στο καθιστικό τους και αν µιλήσουµε για βιβλιοθήκες, τότε, το στοίχηµα το έχω κερδίσει από ντε δα, που λέµε και στο νησί µας.
Την ίδια ώρα που στην ανοιχτάδα των δρόµων, στις βόλτες και τις περασάδες από γειτονιές, έρχεσαι αντιµέτωπος µε την αλήθεια και την ανθρώπινη επικοινωνία, την ίδια ακριβώς ώρα, στις διαδικτυακές σελίδες και το σκρολάρισµα των µηνυµάτων και των σχολίων, έρχεσαι αντιµέτωπος µε την υπερφίαλη οντότητα, ενός εκάστου και την κρυφοφασιστική DNAϊκι του αλήθεια. «Κάνε µε πρωθυπουργό για µία µέρα και θα δεις», «κάτσε να δεις τι θα του ρίξω στο καφέ», «άµα τον πετύχω στην τράπεζα θα του εξηγήσω το όνειρο» και τόσες άλλες εξουσιαστικές τάσεις που βρίσκουν πρόσφορο έδαφος στο απρόσωπο διαδίκτυο και τις πλατφόρµες του, ώστε να εκφραστούν. Κανείς δε φταίει για τίποτα και όλοι οι άλλοι είναι ένοχοι.
Αυτή είναι η αιτία της κακοµοιριάς µας και της γκρίνιας µας. Σταµατήσαµε τις βόλτες και αποσβολώσαµε τις ζωές µπροστά σε µία οθόνη κινητού 4”, 5” ή 6” ιντσών. Χωρίς ήλιο, σούρουπο, κρυάδες ή ίδρωτα, χωρίς χαµόγελο, παράξενο βλέµµα, σπρώξιµο στο δρόµο και µερικές χαιρετούρες… η ζωή δε βγαίνει.
∆εν είναι ο άνθρωπος, ο πολίτης, ο δηµότης, γκρινιάρης και µιζεροπυροβοληµένος. Βλάκας είναι που σταµάτησε τις βόλτες.
Eπιτρέψτε μου να σας συγχαρώ για το εξαιρετικό σχόλιο σας που ταρακουνά το συρματόπλεγμα που περιβάλλει το σύγχρονο λατομείο-Mauthausen που κλείσαμε τα μυαλά μας….Διαβάζοντας το ήλθε στην μνήμη μου η ρήση ενός άλλου “παλαβού ” της ζωής : “Na ξέραμε αφεντικό τι λένε οι πέτρες, τα λουλούδια, η βροχή! Μπορεί να μας φωνάζουν , να μας φωνάζουν και εμείς να μην ακούμε “…..(Αλέξης Ζορμπάς. Το έχω διαβάσει το βιβλίο πριν από κάμποσες δεκαετίες) . Με εκτίμηση