Βουλευτικά προνόμια

Υπάρχουν “δύο μέτρα και δύο σταθμά” στο μισθολόγιο και στη φορολογία φυσικών προσώπων. Το μεν δεν είναι ενιαίο, η δε μεροληπτική. Οι μισθοί του συνόλου σχεδόν των ιδιωτικών και δημοσίων υπαλλήλων και οι συντάξεις ισοπεδώθηκαν. Το αφορολόγητο αυτών τείνει να καταργηθεί εν αντιθέσει με τους βουλευτές των οποίων φθάνει έως 75%.
Οι απολαβές των βουλευτών δεν ονομάζονται μισθός, αλλά “βουλευτική αποζημίωση”. Συνίσταται δε στο πάγιο εκ 5.880€ το μήνα, σε επιδόματα για οργάνωση γραφείου, έξοδα κίνησης, ταχυδρομικά και τηλεφωνικά τέλη και σε αποζημιώσεις για επιτροπές, που από 380€ που ήταν το μήνα ανά επιτροπή, κατέβηκε στα 75€ επί Μεϊμαράκη, μπορεί δε να φθάσει κατά μ.ο. έως και 2.900€ το μήνα! Το σύνολο αυτών των αποδοχών φτάνει τις 136.560 ευρώ τον χρόνο, μετά δε τις κρατήσεις και εισφορά υπέρ του κόμματος, απομένει στον κάθε βουλευτή κατά περίπτωση, 95 χιλιάδες έως 110 χιλιάδες ευρώ. Αν πάρουμε το μικρότερο ποσό και ότι το 75% είναι αφορολόγητο, καταλήγουμε στην εκδοχή ότι ο κάθε βουλευτής φορολογείται για 23.750 ευρώ. Δηλαδή όπως ένας υπάλληλος με 1980 ευρώ τον μήνα!
Απαλλάσσονται όλα τα κονδύλια, που εισπράττουν με πολλαπλές νομοθετικές διατάξεις και ομιχλώδεις ερμηνείες, πίσω από τις οποίες κρύβονται τα φορολογικά τους προνόμια. Τα ποσά που υπόκεινται σε φορολογία εξάλλου διέπονται από διαφορετικά κλιμάκια από εκείνα των λοιπών φορολογουμένων. Το ερώτημα είναι γιατί, αφού ισχύει το ασυμβίβαστο και μπορούν να ασκούν το επάγγελμά τους, πριν γίνουν βουλευτές, πρέπει να παίρνουν τόση “βουλευτική αποζημίωση”; Έχουν ατέλεια σε σιδηροδρόμους, πλοία, ΚΤΕΛ και οι της περιφέρειας όπου υπάρχει αεροδρόμιο 52 μετακινήσεις το χρόνο, ενώ απολαμβάνουν δωρεάν ΙΧ Leasing, κινητά τηλέφωνα, ταχυδρομικά τέλη και 7 τηλεφωνικές γραμμές, για όσους εκλέγονται στην Αττική και 8 για τους υπόλοιπους.
Δικαιολογούνται ότι απομακρύνονται απ’ το επάγγελμά τους και αμείβονται έτσι για να ασκούν τα βουλευτικά τους καθήκοντα. Όμως είναι πολλά τα χρήματα, που διαθέτει η πολιτεία, για τη δουλειά, που κάνουν και για τις ώρες, που ασχολούνται. Η εικόνα της Βουλής είναι κραυγαλέα, όταν υπάρχει ολομέλεια όπου συγκεντρώνονται όλοι μόνο για κάποια σοβαρή ή ονομαστική ψηφοφορία ενώ από τις επιτροπές δεν λείπει κανείς.
Παρά ταύτα διαμαρτύρονται, ότι δεν τους φθάνουν. Ένας δε βουλευτής παραπονέθηκε, ότι δεν μπορεί να κυκλοφορεί σαν “γύφτος”(!), ότι οι βουλευτές πεινάνε. Μήπως πρέπει να κάνουμε κάποιον έρανο για να τα βγάλουν πέρα; Όταν η βασική “αποζημίωση” είναι πάνω από το 10πλάσιο του κατωτάτου μισθού του υπαλλήλου (586€) χωρίς τις άλλες παροχές, ας μην ομιλούν, γιατί προκαλούν. Κανείς δεν υποστηρίζει την άποψη ότι δεν πρέπει να αμείβονται ικανοποιητικά για να μας εκπροσωπούν επαξίως και αξιοπρεπώς. Να έχουν δικαιώματα, να απολαμβάνουν κέρδη, αλλά να έχουν και υποχρεώσεις και να πληρώνουν τα λάθη τους.
Ο επιστήμονας, ο επιχειρηματίας, ο υπάλληλος, ο εργάτης, όταν κάνει λάθος, το πληρώνει. Οι βουλευτές, που αναλαμβάνουν την ευθύνη να μας σώζουν, να πληρώνουν όταν αποτυγχάνουν. Και την καραμέλα ότι τους πληρώνει ο λαός με την άρνηση της ψήφου του, ας την αφήσουμε στην άκρη.
Μέχρι σήμερα έχει αποδειχθεί, ότι οι πολιτικοί μόνο αποτυχίες έχουν στην οικονομία και ποτέ δεν πλήρωσαν γι’ αυτές. Αντιθέτως ζητούν να πληρώνει ο λαός τις αστοχίες τους. Ας βάλουν μπροστά πρώτα το συμφέρον της χώρας και μετά τα οφέλη τους. Ας εκδηλώσουν και αυτοί τον πατριωτισμό τους στο μέγεθος όπως κι εμείς οι πολίτες. Να μην διαχειρίζονται μόνο την κρίση, αλλά και να την υφίστανται. Να σέβονται τις συνταγματικές διατάξεις, που εκείνοι θέσπισαν περί ισότητας και δημοκρατίας και ας μην νομοθετούν αποκλειστικές εξαιρέσεις για τους εαυτούς των. Έτσι μπορούν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και στα μάτια του ελληνικού λαού!