Βουλευτικές λίστες

Ο μεγάλος πονοκέφαλος τούτες τις ημέρες για τον κάθε αρχηγό κόμματος είναι η επιλογή νέων ικανών και ώριμων στελεχών για να συμπληρωθούν τα ψηφοδέλτια της λίστας.
Να προκύψει μετά τις εκλογές ένας συμπαγής πολιτικός σχηματισμός με δημιουργική συλλογικότητα, που να απέχει απ’ το ξεπερασμένο πλέον παλαιοκομματικό σύστημα. Να συγκροτηθεί μία σταθερή κυβέρνηση που να ανταποκριθεί στις προκλήσεις των καιρών, που προέρχονται από συμβατικές υποχρεώσεις. Συντελούνται ιστορικές στιγμές για τον τόπο εξαιτίας των γεγονότων, που συνδέονται με την οικονομία της χώρας. Το δυστύχημα παραμένει ότι πρόβλεψη για πολιτική σταθερότητα δεν μπορεί να γίνει, η δε επόμενη μέρα είναι άγνωστο τι μας επιφυλάσσει.
Η κατάσταση είναι τέτοια που δεν επιτρέπει αλλά λάθη ούτε αστοχίες. Οσοι επιλεγούν σε εκλόγιμες θέσεις οφείλουν να συνειδητοποιήσουν ότι σκοπός τους δεν θα είναι να μπουν στη Βουλή να ανταλλάξουν ό,τι ξόδεψαν παίρνοντάς τα πίσω με ωφελήματα σε Υπουργεία και θέσεις κλειδιά, αλλά να κατανοήσουν ότι έχει δρομολογηθεί ένας μονόδρομος για την πορεία του έθνους. Οτι πρέπει να εκπληρωθούν συμβατικές υποχρεώσεις της Πολιτείας, ώστε να μπορέσουμε κάποτε να βγούμε σιγά – σιγά στις αγορές.
Σωρηδόν φθάνουν στο κάθε κόμμα ιδιοχείρως ή με e-mail τα βιογραφικά των υποψηφίων βουλευτών που είναι κομματικοί φίλοι ή γνωστοί προσώπων πρωτοστατούντων στη ζωή του τόπου με επιρροή στην κοινωνία. Η αξία αυτών των προσώπων πρέπει να εκτιμηθεί από έμπειρους παράγοντες της παράταξης βάσει συγκεκριμένων πολιτικών, κοινωνικών, επαγγελματικών και ηθικών κριτηρίων και να πάρουν τη σωστή θέση στα ψηφοδέλτια, που με την εκλογή τους θα καθορίσουν την πολιτική ταυτότητα του κόμματος.
Στις κάλπες οδηγούμεθα για τρίτη φορά εντός οκτώ μηνών, ένεκα λαθών και αστοχιών των κυβερνώντων, με το επιχείρημα ότι τα αδιέξοδα στις δημοκρατίες αντιμετωπίζονται με εκλογές.
Ομως διέξοδος σε κάθε κρίση δεν είναι η πρόωρη προσφυγή στον λαό, αλλά και η σύμπλευση των κομμάτων για τον σχηματισμό κυβέρνησης, που να βρει λύση στα προβλήματα, χωρίς να παραλύει ο κρατικός μηχανισμός και να αποφεύγεται το οικονομικό κόστος από πολλές πλευρές. Δυστυχώς οσάκις επιχειρήθηκε τέτοιου είδους συνεργασία των κομμάτων δεν απέδωσε τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Αντιθέτως επροκαλείτο πολιτική αστάθεια, τα δε προγράμματα της προηγούμενης κυβέρνησης καταργούνταν απ’ την επόμενη. Φαίνεται ότι φταίει η κακοδαιμονία μας να μην έχουμε διδαχθεί απ’ τα παθήματά μας και ακολουθούμε την πεπατημένη, που κάθε κόμμα θέλει να εφαρμόζει τη δική του πολιτική, επιλέγοντας τη ρήξη, αντί την ενότητα και την κοινή συμπόρευση σε κρίσιμες περιστάσεις.
Οπως φαίνεται απ’ τις μέχρι τώρα δημοσκοπήσεις αυτοδυναμία δεν θ’ αποκτήσει κανένα κόμμα. Τα χαμηλά ποσοστά των δύο διεκδικητών της εξουσίας και η πανσπερμία των άλλων κομμάτων που διεκδικούν μερίδιο να μπουν στη Βουλή, δείχνουν τη δυσανασχέτηση του εκλογικού σώματος να δεχθεί κάτι που του επιβάλλουν αρνητικό και το θεωρεί άδικο. Και η ψήφος γίνεται τιμωρητική.
Ποιος μπορει να μας πείσει ότι θ’ αλλάξει το πολιτικό σκηνικό, θα γίνει σωστή ανανέωση του δυναμικού του, θα αποδειχθεί ανώτερο των περιστάσεων για να βγούμε απ’ το αδιέξοδο; Από γενικές εκτιμήσεις κανείς! Εκτός και το εκλογικό αποτέλεσμα αξιολογηθεί δεόντως από τα κόμματα και σηματοδοτήσουν μια νέα εποχή στην πολιτική ιστορία του τόπου με κυβέρνηση συνεργασίας.