“Βουκολική ιστορική περιήγηση”

Το “άνοιγμα” του τουρισμού σε μια από τις σύγχρονες μορφές του και η εφαρμογή της στον συγκεκριμένο αρχαιολογικό χώρο

Τη σημαντικότητα του αρχαιολογικού χώρου στα Φαλάσαρνα της Δυτικής Κρήτης έχουν περιγράψει σημαντικοί μελετητές της μηχανικής των αρχαίων λιμένων.

Οι ανασκαφές που διεξάγονται εκεί από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 έχουν αποκαλύψει μέρος του σημαντικού λιμένα της ελληνιστικής πόλης αποδίδοντας στους επισκέπτες έναν χώρο σπάνιας ιστορικής σημαντικότητας σε ένα τοπίο απαράμιλλης φυσικής ομορφιάς.

Ως εδώ όλα καλά. Σε πρόσφατη επίσκεψη μου στην περιοχή διαπίστωσα ότι πλην των αρχαιοτήτων, στον επισκέψιμο αρχαιολογικό χώρο, φιλοξενούνται αυτοσχέδιες «στάνες», που μπορεί να προσδίδουν μια αίσθηση βουκολικού τοπίου, όμως σίγουρα δεν βοηθούν στην ανάδειξη των μνημείων που έχουν βρεθεί σ’αυτόν.

Να σημειωθεί ότι σχεδόν εκατό χιλιάδες άνθρωποι φτάνουν στα Φαλάσαρνα, κάθε χρόνο, όχι μόνο για να απολαύσουν την εξαίσιου φυσικού κάλλους παραλία της αλλά και για να επισκεφτούν τα σημαντικά μνημεία του αρχαιολογικού της χώρου.

Η ιστορία γνωστή και από άλλες περιοχές της Ελλάδας, όμως εδώ με έντονη την αίσθηση της αυθαιρεσίας. Ανάμεσα στους χώρους σταυλυσμού των συμπαθών οικόσιτων τετράποδων το τοπίο διανθίζεται από σκουπίδια κάθε λογής, μπάζα και όλα τα υλικά που μπορούν να βρεθούν σε μια αξιοπρεπή χωματερή.

Δεν είναι η θλίψη που σου προκαλεί το θέαμα μόνο είναι και η εμφανής αδιαφορία της οποιασδήποτε κρατικής μέριμνας, αλλά και ιδιωτικής πρωτοβουλίας (επιτροπές κατοίκων, ανθρώπων επαγγελματιών που ζουν από αυτό που ονομάζεται: «τα οφέλη του τουρισμού»), είναι και ο κίνδυνος να μετατραπεί σε μία υγειονομική βόμβα, για τους επισκέπτες του, ένας χώρος που μόνο χαρά θα έπρεπε να σου αφήνει σαν ανάμνηση.

Νομίζω ότι είναι περιττό να ψάξουμε υπαίτιους, είμαστε όλοι εμείς με την αδιαφορία μας, είναι ανώφελο να καταδικάσουμε συμπεριορές, αν επί της ουσίας κάποιος από τους «αρμόδιους» δεν «βάλει φρένο» με τις προβλεπόμενες, βάσει νομοθεσίας, ενέργειες σε αυτή την κατάσταση.