Τα τελευταία χρόνια στην Κρήτη δροµολογούνται ραγδαίες εξελίξεις. Λόγω της στρατηγικής θέσης της, της µορφολογίας της και των φυσικών πλεονεκτηµάτων της, έχει µπει στο στόχαστρο ισχυρών οικονοµικών συµφερόντων, ντόπιων και ξένων, για µεγάλες επενδύσεις κυρίως στους τοµείς της ενέργειας και του τουρισµού.
Για τους επενδυτές, τα βουνά µας αποτελούν φιλέτα για την παραγωγή ηλικιακής και αιολικής ενέργειας και οι παραθαλάσσιες περιοχές φιλέτα για τουριστική εκµετάλλευση. Η σηµερινή νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση, άξιος εκπρόσωπος του κεφαλαίου, έχει δείξει ξεκάθαρα την πρόθεση της να δώσει στους ιδιώτες κυριολεκτικά γη και ύδωρ. Ο νεοφιλελεύθερος σίφουνας των ιδιωτικοποιήσεων τρέχει και ανελέητα καταπατεί τα λαϊκά δικαιώµατα στην υγεία, στην παιδεία, στην ενέργεια, στο περιβάλλον, στη δηµόσια περιουσία.
Όχι τυχαία, οι χώροι µας και οι θεσµοί που στηρίζουν τα λαϊκά στρώµατα, αφήνονται λειτουργικά και οικονοµικά να καταρρεύσουν, ώστε η εµπορία των κοινωνικών αγαθών από τους ιδιώτες επιχειρηµατίες να γίνει δεκτή µε τις όσο γίνεται λιγότερες αντιδράσεις. Την επιδροµή των ισχυρών επενδυτικών οµίλων η κυβέρνηση την ονοµάζει ανάπτυξη, γιατί φέρνει χρήµα και δηµιουργεί θέσεις εργασίας.
Ναι θέσεις εργασίας, όµως µε µισθούς πείνας και εργασιακής εκµετάλλευσης γενικότερα, στις επιχειρήσεις που στήνονται στις αµµουδιές και τα βουνά, δηλαδή πάνω στη γη που µας ανήκει και τους χαρίζεται χωρίς να µας ρωτήσουν.
Οι επιδοτήσεις µε κρατικό χρήµα ρέουν άφθονες στους επενδυτές και οι περιβαλλοντικοί και άλλοι περιορισµοί γι’ αυτούς ξεπερνιούνται πολύ γρήγορα.
Με δεδοµένο το σχέδιο αυτής της επενδυτικής επιδροµής, ο πρωθυπουργός σε ανύποπτο χρόνο διακήρυξε τον θεσµό των απάτητων βουνών, θέλοντας λίγο αργότερα να µας πιάσει στον ύπνο.
…Για τις πολλές δεκάδες πεταµένα εκατοµµύρια που ξοδεύτηκαν, δεν ελέγχθηκε ποτέ κανένας υπεύθυνος….”
Σύµφωνα µε τα σχέδια που τελευταία ξετυλίγονται, απάτητες εννοούν να αφήσουν µόνο τις µυτερές κορυφές των Λευκών Ορέων και του Ψηλορείτη. Η Περιφέρεια Κρήτης µάλιστα οµολόγησε πως το γνώριζε το σχέδιο του Α∆ΜΗΕ εδώ και 3 χρόνια. Οι ∆ήµοι στη διαδροµή αυτή και οι κάτοικοι τους σαν απατηµένοι σύζυγοι το έµαθαν τελευταίοι, πριν λίγο καιρό. Στην απαίτηση για υπογειοποίηση της ηλεκτρικής διασύνδεσης, λένε ψέµατα πως είναι πολύ δαπανηρή.
Η αλήθεια είναι πως υπάρχει σχέδιο, οι καταπράσινες πλαγιές και τα γύρω βουνά από την Κίσσαµο ως το Λασίθι να γεµίσουν µε ανεµογεννήτριες. Άρα πρέπει κοντά να έχουν το δίκτυο της παραλαβής της ενέργειας που θα παράγεται.
Μάλιστα αυτές τις µέρες ακούγονται και τα ονόµατα των εταιρειών που σχεδιάζουν να “φυτέψουν” τις ανεµογεννήτριες σε εκτεταµένες ορεινές και ηµιορεινές περιοχές. Η υγεία των κατοίκων και του περιβάλλοντος για τα µεγάλα οικονοµικά συµφέροντα είναι σε δεύτερη µοίρα.
Τα συµφέροντα των ντόπιων αγροτοκτηνοτρόφων, των απασχολούµενων µε τον τουρισµό στην πανέµορφη ενδοχώρα, το µέλλον των χωριών µας και της υπαίθρου είναι και αυτά σε δεύτερη µοίρα. Οι ηλεκτρικές διασυνδέσεις της Κρήτης µε την ηπειρωτική Ελλάδα µας λένε πως έγιναν για να υποστηριχτεί ενεργειακά η Κρήτη. Κι αν κατ’ αρχήν είναι έτσι, µακροπρόθεσµα πρόκειται για το αντίθετο, να οδηγείται η ηλεκτρική ενέργεια από την Κρήτη προς την ηπειρωτική Ελλάδα και την Ευρώπη, αφού, όπως µε τυµπανοκρουσίες διαλαλούν, η Κρήτη θα γίνει ενεργειακός κόµβος µεταξύ Μέσης Ανατολής και Ευρώπης.
Άρα η υπερπαραγωγή ενέργειας στο πληγωµένο κορµί της Κρήτης και η διερχόµενη από αυτήν, µε τα µεγάλα υποθαλάσσια καλώδια θα οδεύουν προς άλλους προορισµούς. Σήµερα δηλαδή ξοδεύονται χρήµατα που ανήκουν στον λαό, για να βρουν οι λίγοι και ισχυροί επενδυτές στρωµένο τον δρόµο για τις δουλειές τους.
Αλήθεια, θα µάθουµε ποτέ κάτω από ποιο καθεστώς δίδονται στους επενδυτές οι πλαγιές και οι κορυφογραµµές των βουνών µας ή µήπως τους χαρίζονται;
Οι δασικοί χάρτες που χαρακτηρίζουν δασικές καλλιεργηµένες ή και αστικές ακόµη περιοχές, τυχαία προηγήθηκαν;
Όση κοροϊδία είναι η διακήρυξη για τα απάτητα βουνά, το ίδιο είναι και αυτή για τις απάτητες παραλίες. Ενώ χαρίζονται στους οµίλους των φαραωνικών τουριστικών κατασκευών οι αιγιαλοί και αποκλείονται από την πρόσβαση οι ντόπιοι κάτοικοι, προσπαθούν να µας ξεγελάσουν µε τη διακήρυξη των απάτητων αµµουδιών, σε σηµεία µικρού ενδιαφέροντος.
Μάλιστα για να κάνουν πέρα τις τοπικές φωνές δηµάρχων και δηµοτών, στερούν από τους δήµους τη διαχείριση των παραλιών και την αναθέτουν σε κεντρικό φορέα, ώστε να τις ελέγχουν καλύτερα και να τις χαρίζουν επιλεκτικά στους επιχειρηµατίες.
Ένα άλλο λαϊκό αγαθό (αυτό κι αν είναι) στο οποίο δροµολογείται η ιδιωτικοποίηση του είναι το νερό. Σχεδιάζεται η περιφερειακή ενοποίηση των ∆ΕΥΑ σε έναν φορέα για την ύδρευση και των ΤΟΕΒ για την άρδευση, για την καλύτερη, λέει, διαχείριση του φυσικού αυτού πλούτου.
Μάλιστα, τη µελέτη αυτής της ενοποίησης τη λένε µε υπερηφάνεια MASTER PLAN ώστε οι πολλοί να µην καταλαβαίνουν τι σηµαίνει και να την εκλαµβάνουν ως ευφυή πράξη. Τόσο πολύ οι µεγαλέµποροι των ζωών µας σέβονται ακόµη και την πλούσια γλώσσα µας. Μάλιστα, δεν προλάβαµε να ακούσουµε αυτόν τον µαγικό όρο και η ολλανδική µελετητική εταιρεία έφθασε κιόλας στην Κρήτη. Άραγε κάποια ελληνική εταιρεία ή φορέας δεν κρίθηκαν άξιοι γι’ αυτό;
Η αλήθεια είναι πως αυτά είναι τα πρώτα βήµατα προκειµένου το νερό σε µεγάλα πακέτα να περάσει στους ιδιώτες επιχειρηµατίες.
∆εν είναι τυχαίο που οι ∆ΕΥΑ δεν έχουν την κατάλληλη κρατική στήριξη ώστε να προσφέρουν ικανοποιητικές υπηρεσίες στους πολίτες καταναλωτές και οι ΤΟΕΒ αφήνονται να βουλιάζουν στα έξοδα, ιδιαίτερα της ηλεκτρικής ενέργειας, χωρίς να τους δίδεται µειωµένο τιµολόγιο. Και ενώ η κλιµατική αλλαγή είναι γεγονός, στα Χανιά δεν υπάρχει καµία υποδοµή σε ταµιευτήρες νερού.
Αυτό που έχουµε, είναι το τρύπιο φράγµα του Βαλσαµιώτη και οι δύο τρύπιες και εγκαταλελειµµένες χρόνια τώρα λιµνοδεξαµενές της Χρυσοσκαλίτισσας και των Αγίων Θεοδώρων. Για τις πολλές δεκάδες πεταµένα εκατοµµύρια που ξοδεύτηκαν, δεν ελέγχθηκε ποτέ κανένας υπεύθυνος.
Μήπως και αυτές οι επιλογές είναι για την απαξίωση της δηµόσιας διαχείρισης του νερού, του πρώτιστου κοινωνικού αγαθού, ώστε και αυτό να περάσει εύκολα στους ιδιώτες εκµεταλλευτές; Σε περιόδους µειωµένων υδάτινων πόρων θα εξυπηρετούνται πρώτα οι λαϊκές ανάγκες ή οι ανάγκες των µεγάλων επιχειρήσεων;
Στη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία δεν υπάρχει ούτε ιερό ούτε όσιο.
Το µόνο που µετράει είναι η κερδοφορία των επιχειρήσεων των λίγων και οικονοµικά ισχυρών, σε βάρος των δικαιωµάτων των πολλών. Η βάρβαρη επέλαση των επιχειρηµατιών στα αγαθά της ζωής και στον φυσικό πλούτο, πολύ πιθανόν µελλοντικά να επιχειρήσει να εκµεταλλευτεί και το οξυγόνο που αναπνέουµε!
Στην αχαλίνωτη µορφή του καπιταλισµού που ήδη µας ακουµπά, θα ξεχάσουµε τι σηµαίνει κοινωνική ευαισθησία, κοινωνική πολιτική, στήριξη των αδύνατων.
Οι µετρητές της κατανάλωσης των αγαθών της ζωής θα καταγράφουν ψυχρά και οι εισπρακτικές εταιρείες θα µας φέρονται ανελέητα. Στην καλύτερη περίπτωση, στους εξαθλιωµένους θα δίδονται κάποια καλάθια ελεηµοσύνης από τον εκάστοτε πρωθυπουργό και τον εκάστοτε Άδωνι.
Σίγουρα θα πρέπει να είµαστε αντίθετοι στην πρόοδο, στην εξέλιξη της ζωής, στις επενδύσεις που σέβονται τα λαϊκά δικαιώµατα και το περιβάλλον.
Πρέπει να δεχτούµε την εγκατάσταση των ανανεώσιµων πηγών ενέργειας (ΑΠΕ) σε µέρη που δεν προσβάλλουν βάρβαρα το περιβάλλον και εξυπηρετούν µόνο τις ανάγκες της Κρήτης.
Στα ευρωπαϊκά κράτη γίνονται δηµοψηφίσµατα ώστε να αποφασίζουν οι πολίτες για τα σηµαντικά θέµατα που τους αφορούν και τους επηρεάζουν. Εδώ, γιατί όχι;
Είναι ολοφάνερο πως εδώ πρόκειται για το ξεπούληµα του τόπου µας, των δικαιωµάτων µας και τελικά τη ζωής µας. Όλα αυτά που θα γίνουν για µας χωρίς εµάς, δείχνουν ξεκάθαρα πως ακόµα και ο νέος ΒΟΑΚ θα γίνει όχι γιατί το απαιτούν οι λαϊκές ανάγκες, αλλά οι ανάγκες των µεγάλων εταιρειών εκµετάλλευσης του πλούτου της Κρήτης.
Εµείς οι κάτοικοι του νησιού σαν ξένοι θα πληρώνουµε για τις µετακινήσεις µας διόδια, που θα τα εισπράττει κι αυτά ντόπιος ή ξένος επενδυτικός όµιλος. ∆εν πρέπει να επιτρέψουµε τη νέα κατοχή που επιχειρείται. Έχουµε χρέος να αντισταθούµε µε λαϊκές κινητοποιήσεις σε κάθε µέτωπο. Το χρωστούµε στους εαυτούς µας, στην ιστορία του τόπου και τους προγόνους µας, στα παιδιά µας, στις µελλοντικές γενιές.
Ας µην επαναπαυτούµε άλλο αναθέτοντας το καθήκον µας αυτό στους εκλεγµένους εκπροσώπους µας, που πολλές φορές κάποιοι απ’ αυτούς ταξιδεύουν σε άλλη βάρκα από τη δική µας ή στην καλύτερη περίπτωση σε δύο βάρκες, τη δική µας και µία άλλη.
