Ξανά και ξανά μέχρι να γίνουν πράξη

Τα έχουμε γράψει και τα έχουμε ξαναγράψει. Οι αθλητές μας… οι Χανιώτες αθλητές μας έχουν ακούσει τις ίδιες υποσχέσεις ξανά και ξανά.
Για το κολυμβητήριο. Για το ποδηλατοδρόμιο. Για το Εθνικό Στάδιο. Για το σκοπευτήριο. Για το -ανύπαρκτο ουσιαστικά- προπονητικό κέντρο για σφυροβολία.
Τα παιδιά αυτά, που με την πρώτη ευκαιρία οι αρμόδιοι συγχαίρουν και βραβεύουν, είναι τα ίδια παιδιά που ουσιαστικά δίνουν τις δικές τους “μάχες” για να προπονηθούν. Που ζητούν τα αυτονόητα.
Οι αθλητές στα Χανιά, μπορεί να αγωνίζονται σε κορυφαία επίπεδα (κολύμβηση, πόλο, ποδηλασία, στίβος, σφυροβολία) αλλά κατά βάση τις διακρίσεις και τις επιτυχίες τους τις οφείλουν στους ίδιους τους τους εαυτούς, σε μεγάλο βαθμό σε εκείνους που τους στηρίζουν έμπρακτα και λιγότερο στην Πολιτεία… στην Πολιτεία που είναι η πρώτη που δίνει τα “συγχαρητήρια” και “καρπώνεται” τους κόπους τους.
Φανταστείτε αν όλα αυτά τα… “θα” που ακούμε όλα αυτά τα χρόνια γίνονταν πράξη, για πόσες επιτυχίες θα μιλούσαμε…
Θα τα γράφουμε ξανά και ξανά λοιπόν. Μέχρι να γίνουν πράξη. Γιατί αξίζει να γίνουν πράξη.
Για τους ίδιους τους αθλητές και για όσα πιτσιρίκια ασχολούνται με τον αθλητισμό και κάποια μέρα θέλουν να ζήσουν το δικό τους όνειρο.