Από τη θαυµάσια ορεινή τοποθεσία Ψυχρό Πηγάδι των Κεραµειών, τη γεµάτη κυπαρίσσια και όπου το εκκλησάκι του Αγίου Μόδεστου, αν προχωρήσεις κάπου δυόµισι χιλιόµετρα στον ορεινό δρόµο, µετά την περιοχή Τραγόκουρτα βρίσκεσαι στον Θυµόλακα σε υψόµετρο 1.350 µέτρων. Εκεί θα συναντήσεις ένα εικονοστάσι που είχε τοποθετηθεί πριν λίγα χρόνια.
Ένα εικόνισµα της Αγίας Χριστίνης και ένα του Αι-Γιώργη και το απλό καντηλάκι από κάτω, µια µαρµάρινη πλάκα µε µια αφιέρωση-µαντινάδα σκαλισµένη και χρυσωµένη µε χρώµα.
Πάντα κι οι δυο το θέλατε
τα όρη να πατείτε
γι’ αυτό κι εγώ σας έφερα
ψηλά να κατοικείτε.
Από πληροφορίες φρόντισα και βρήκα τον άνθρωπο που το έφτιαξε, που ζει στα Χανιά και συγκεκριµένα στη Χαλέπα. Εδώ λοιπόν στον Θυµόλακα στο ερειπωµένο σήµερα µιτάτο, είχε τα ληµέρια του ο πατέρας του Γιώργης όπου συχνά τον συντρόφευε και η µάνα του Χριστίνη.
Πριν λίγα χρόνια, λοιπόν, ήρθε στον ύπνο του ο πατέρας και του ‘πε το παράπονο του: «Γιάντα µε κρατάτε κλεισµένο επαδά και δεν µου ανοίγετε ν’ αναπνεύσω».
Πέρασαν τα δύο χρόνια και πριν από λίγους µήνες τον ονειρεύτηκε πάλι και του ‘δωσε την παραγγελιά να πάρει το εικόνισµα του Άι-Γιώργη και της Αγίας Χριστίνης και να τ’ αφήσει εκεί στη Μαδάρα, όπου έζησε στα νιάτα του και όπου σίγουρα ακόµη και σήµερα το πνεύµα του θα τριγυρίζει κάτω από την κορφή Βενιζέλου, την Ψαρή, του Πώλου το µνήµα και άλλες.
Μάλιστα όταν γύρισε ο σηµερινός Γιώργης από το άλλο πλευρό, στον ύπνο του, του ξαναπαρουσιάστηκε για να του θυµίσει άλλη µια φορά να µην ξεχάσει την παραγγελιά.
Εκεί λοιπόν, που κατά τη µαντινάδα του, θέλανε οι γονέοι του να πατούνε, πάντα εκεί πλέον θα είναι η αιώνια κατοικία τους. Εκεί, στη γαλήνη της Μαδάρας µε µουσική από το σφύριγµα του ανέµου και τα κουδούνια των κοπαδιών και τον χειµώνα αγκαλιασµένοι η Χριστίνη και ο Γιώργης κάτω από το παχύ στρώµα χιονιού θα ευγνωµονούν τον γιο τους που τους έδωσε αυτή την απόκοσµη χαρά.
Υ.Γ. Σίγουρα θα καταστράφηκαν από τις πριν από λίγα χρόνια χιονοστιβάδες.
Για πάντα
στη Μαδάρα
Στην τοποθεσία Φώκιες, στον αµαξιτό δρόµο Λάκκοι-Οµαλός, δεξιά, έχει κτισθεί από τους κτηνοτρόφους αδελφούς Μουζουράκη η εκκλησία του Αγίου Ζαχαρία, που την πανηγυρίζουν κάθε χρονιά δύο φορές.
Στις 24-2-2009 απεβίωσε ο Οδυσσέας Μουζουράκης σε ηλικία 87 χρονών και ο αδελφός του Ζαχαρίας τον έθαψε εδώ που έζησε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του. Στη Λακκιώτικη και Καρανιώτικη Μαδάρα, στην όρθια πλάκα έγραψε:
«Παιδί ήµουν και γέρασα
σε ετουτουσές τσι τόπους
µε συγγενείς, µε χωριανούς
και µε δικούς µου ανθρώπους
µέρα και νύχτα στη δουλειά
κέρδισα τη ζωή µου
αφήνω για κληρονοµιά
σ’ όλους σας την ευχή µου»
Και στην ταφόπλακα του γράφει ο αδελφός του:
«Ποτέ δεν σε φοβίσανε
του άλλου κόσµου οι τόποι
εκεί σε περιµένουνε
πολλοί δικοί σου ανθρώπου».
Ζαχάρης
