Στα τέλη του περασμένου μήνα, είχε πραγματοποιηθεί στα Χανιά ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον σεμινάριο στα πλαίσια του προγράμματος “Life Natura Themis”. Από εκεί, ενημερωθήκαμε -για πολλοστή φορά- ότι στην Κρήτη συνεχίζονται και παραμένουν πολλές φορές ατιμώρητα τα περιβαλλοντικά εγκλήματα. Πόσες φορές έχει γραφτεί μόνο τον τελευταίο χρόνο μια τέτοια είδηση στις σελίδες των “Χ.ν.”; Πόσες ημερίδες, συνέδρια και εκδηλώσεις έχουν γίνει με τη συμμετοχή αυτοδιοικητικών;
Oλα αυτά λοιπόν, την ώρα που τις τελευταίες ημέρες βλέπουμε στη Χρυσή Ακτή να καταγγέλλονται “σημεία και τέρατα” για τις εργασίες που πραγματοποιεί ο Δήμος, με τον δήμαρχo να δηλώνει αρχικά άγνοια στο Δημοτικό Συμβούλιο, να υπόσχεται έρευνα και τελικά μετά από νέες καταγγελίες να δίνει εντολή για διακοπή εργασιών.
Από τις πρόσφατες πλημμύρες όντως καταστράφηκε το παραλιακό μέτωπο σε πολλές περιοχές των Χανίων αλλά και του Πλατανιά. Oταν αποφασίστηκε λοιπόν να γίνουν εργασίες αποκατάστασης, τι μέτρα ελήφθησαν; Ερωτήθηκαν κάποιοι ειδικοί; Χρειάστηκε κάποιας μικρής κλίμακας μελέτη; Είναι για παράδειγμα τα ερπυστριοφόρα και άλλα βαρέα οχήματα τα κατάλληλα για να κάνουν παρεμβάσεις στις παραλίες;
Τελικά το πόσο σημαντικές είναι για παράδειγμα οι αμμοθίνες ή τα κρινάκια της θάλασσας για το περιβάλλον, είναι μονάχα για τις εκδηλώσεις και τις εξαγγελίες; Γιατί στην πράξη αποδεικνύεται ότι είμαστε ένα ξέφραγο αμπέλι, όπου ο καθένας κάνει ό,τι νομίζει, με όποιον τρόπο νομίζει. Όχι απαραίτητα από δόλο αλλά από άγνοια.
Το αποτέλεσμα όμως μετράει και στην περίπτωση της Χρυσής Ακτής, ας ελπίσουμε να μην είναι καταστροφικό για το περιβάλλον.
