Ξεγλωσσισμένο κράτος…

Στο κλασσικό παραμύθι του Αισώπου, ο λαγός αφού έχει κοιμηθεί του καλού καιρού, τρέχει “ξεγλωσσισμένος” να προλάβει τη χελώνα που ήδη έχει περάσει τη γραμμή του τερματισμού.

Μύθος και ωραίες ιστορίες για παιδιά; Φυσικά, αλλά και τι ωραίος τρόπος να περιγράψεις τον τρόπο σκέψης και λειτουργίας όλων ημών των νεοελλήνων, κυρίως όμως του κράτους που έχουμε στήσει!

Χρειάστηκε να φτάσουμε στις αρχές του 21ου αιώνα για να ξεκινήσει η διαδικασία να αποκτήσουμε ως χώρα κτηματολόγιο, το ίδιο και δασικούς χάρτες, όταν πλέον έχει διαμορφωθεί μια κατάσταση που αν δεν ήταν επικίνδυνη σε ό,τι αφορά την καταπάτηση των δημόσιων, ελεύθερων, πράσινων εκτάσεων, θα ήταν τραγελαφική. Και η Ελλάδα παραμένει η μοναδική χώρα στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο χωρίς ολοκληρωμένο κτηματολόγιο…

Στο δε χωροταξικό σχεδιασμό, μια ματιά στα δικά μας, στα του Νομού Χανίων είναι ικανή να περιγράψει το γενικό χάος. Ελάχιστοι Δήμοι με ΣΧΟΟΑΠ και γενικά πολεοδομικά και όσοι τα εκπόνησαν κάποια στιγμή το έκαναν κατόπιν εορτής και σε πολλές περιπτώσεις απλά για να “καμουφλάρουν” και να μονιμοποιήσουν παρανομίες… Καταπατημένες ακτές, βουνά έρμαια στις ορέξεις κάθε λογής ιδιωτικών συμφερόντων, ανύπαρκτες βασικές υποδομές που θα κάνουν τις πόλεις στοιχειωδώς ανθρώπινες (πάρκα, παιδικές, χαρές, πεζοδρόμια…). «Η ζωή προχωρά αδιάκοπα. Δεν μπορεί κανείς να αλλάξει το παρελθόν, μπορεί όμως να αλλάξει τον εαυτό του για το μέλλον» γράφει ο Χ. Φάλλαντα (Λύκος ανάμεσα σε Λύκους). Ποιον εαυτό μας, για ποιο μέλλον; Εμείς έχουμε μάθει τους δικούς μας “καλούς” μύθους, με αυτούς μεγαλώσαμε, με αυτούς θέλουμε να πεθάνουμε. Έχουμε συμβιβαστεί με τον ρόλο του “λαγού” που τρέχει με τη γλώσσα έξω να προλάβει…