Από την καζακική πόλη Μπαϊκονούρ ξεκινά σήμερα η Οδύσσεια του eRosita: Το γερμανικό τηλεσκόπιο πρόκειται να χαρτογραφήσει ορατές και… αόρατες πτυχές του διαστήματος και να καταγράψει 100.000 γαλαξιακά σμήνη.
Λίγο πριν την εκκίνηση λάμπει για μία τελευταία φορά κάτω από τον καυτό ήλιο της στέπας στο Καζακστάν. Το eRosita, αν και δεν ξεπερνά στο μέγεθος μία… ντουλάπα, σύντομα θα φωτίσει ολόκληρο το σύμπαν. Πρόκειται για ένα τηλεσκόπιο ακτίνων Χ, που κατασκευάστηκε στη Γερμανία και πρόκειται να κάνει μία «απογραφή» στο διάστημα. Στόχος των επιστημόνων είναι μάλιστα μέσω του eRosita να καταχωρήσουν τις μαύρες τρύπες, να ανακαλύψουν νέους γαλαξίες και να μετρήσουν τη σκοτεινή ενέργεια – τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο…
Στην «Πόλη των Άστρων», λίγο έξω από τη Μόσχα, περίμενε από τον Ιανουάριο το eRosita τη μεταφορά του στο Μπαϊκονούρ. Ο επικεφαλής της αποστολής εκεί, Ρασίντ Σουνιάεφ δήλωσε στη DW: «Η ολοκλήρωση της αποστολής θα έχει τεράστια σημασία για ολόκληρο τον κόσμο, γιατί το επόμενο αντίστοιχο πείραμα θα ξεκινήσει τουλάχιστον 25-30 χρόνια αργότερα. Αυτό όμως μάλλον δεν θα είμαι εκεί για να το δω». To τελευταίο πραγματοποιήθηκε τη δεκαετία ’90. Τότε όμως επρόκειτο για ένα τηλεσκόπιο που ήταν περίπου 20 φορές πιο αδύναμο σε σχέση με το eRosita.
Αφετηρία του είναι το Κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν. Επί σχεδόν επτά χρόνια θα μεταδίδει πληροφορίες στη γη από το ρώσικο, μη επανδρωμένο διαστημόπλοιο SRG (Spectrum-Röntgen-Gamma). Παράλληλα στόχος είναι να συλλέγει στοιχεία όχι μόνο για ορατά ουράνια σώματα, αλλά και για εκείνα που θεωρητικά δεν μπορεί κανείς να δει. Βέβαια είναι αρκετά πιθανό το eRosita να μας δώσει απαντήσεις στο μέλλον και σε ερωτήματα που δεν έχουν τεθεί ακόμη.
Ο Χρήστος Καρούμπης, υποψήφιος διδάκτορας στο ινστιτούτο Μαξ Πλανκ της Βόννης μάλιστα σημειώνει στην DW: «Η εκτόξευση του eRosita έχει σαν γεγονός σίγουρα μεγάλο επιστημονικό ενδιαφέρον, καθώς οι μετρήσεις του μπορούν να ανατρέψουν το καθιερωμένο κοσμολογικό μοντέλο, αλλά και πολιτικό, μίας και αποτελεί ένα σπάνιο παράδειγμα συνεργασίας της ευρωπαϊκής επιστημονικής κοινότητας με αυτή της Ρωσικής Ομοσπονδίας».
