«Υπήρξαμε για λίγο στρατιωτάκια που αρχίζουν να ξεκουρδίζονται, να βραχυκυκλώνουν απέναντι στις διαταγές, τα παραγγέλματα, τα εμβατήρια. Iσως γιατί πλέον δεν μας πείθουν οι ιδέες που ενσαρκώνονται σε όλα αυτά». Με τα λόγια αυτά, δέκα κορίτσια ξεκινούν να εξηγούν τον λόγο για τον οποίο διακωμώδησαν την παρέλαση σε περιοχή της Αθήνας τη Δευτέρα. Τα κορίτσια μιμούνταν ουσιαστικά ένα σκετς των φημισμένων Βρετανών παραγωγών Monty Python το 1970 στο ΒΒC και στην τηλεοπτική τους σειρά “Ιπτάμενο Τσίρκο”, με τίτλο “Το υπουργείο των ανόητων περιπάτων”. Η σάτιρα των Monty Python σημάδεψε τη λαϊκή κουλτούρα της Βρετανίας και όχι μόνον. Αυτό είναι το μοναδικό καλό που προ- σέφεραν τα κορίτσια αυτά στον μέσο Eλληνα. Του γνώρισαν τους Monty Python 49 χρόνια μετά τo μήνυμα που είχε στείλει το επεισόδιο αυτό ενάντια στη γραφειοκρατία. Στην “καρδιά” ενός γραφειοκρατικού μηχανισμού όπως το BBC. Κάθε περαιτέρω συζήτηση περί “ακτιβισμού”, φαντάζει -τουλάχιστον- υπερβολική, σε μια χώρα που είδε τον “ακτιβισμό” και την “κινηματική δράση” να… εξαφανίζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό την περασμένη 5ετία ή να στρογγυλοκάθεται σε θέσεις δίπλα από την εξουσία. Μέσα στις πάμπολλες υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ που έμειναν υποσχέσεις, ήταν κι αυτή της κατάργησης του αναχρονιστικού θεσμού των μαθητικών παρελάσεων. Αντ’ αυτού, είδαμε τις παρελάσεις τα χρόνια αυτά να… εμπλουτίζονται με διάφορα “δρώμενα” εμπνευσμένα από τον Πάνο Καμμένο. Ποιος ξεχνά τόσο γρήγορα τους “Σαλαμινομάχους”; Εν ολίγοις, η παρέμβαση των δέκα κοριτσιών ανοίγει (ηθελημένα ή όχι) επί της ουσίας δύο ζητήματα. Πρώτον, αυτό της κατάργησης των μαθητικών παρελάσεων. Δεύτερον, αυτό της επανεμφάνισης “ακτιβιστικών δράσεων” που τελούσαν εν υπνώσει τα τελευταία χρόνια. Το πρώτο ζήτημα λύνεται εύκολα, καθώς και οι πιο δύσπιστοι θα καταλάβουν πως υπάρχουν πολύ πιο ουσιαστικές εκδηλώσεις τιμής και μνήμης στις οποίες μπορούν να συμμετέχουν τα παιδιά. Το δεύτερο ζήτημα δεν ζητά λύση, αλλά αναστοχασμό. Για τα αίτια και τις επιλογές εκείνες που “καπέλωσαν” δράσεις και συνειδήσεις. Για τους χώρους που προσπαθούν εκ νέου να εκμεταλλευθούν την αντίδραση του κόσμου για μικροπολιτικούς λόγους. Κάθε “ξεκουρδισμένο” κίνημα θα λειτουργήσει ξανά με όρους πολιτικής αξιοπρέπειας, μονάχα αν αποδειχθεί ότι από τα χρόνια της κρίσης οι πολίτες βγήκαν πιο πονηρεμένοι…
“Ξεκουρδισμένο” κίνημα
1 Comment
Αφήστε ένα σχόλιο
Εντός εκτός και επί τα αυτά
Μικρές αγγελίες
Μόνιμες στήλες
Αξιότιμε κύριε,επιτρέψτε μου στην παραζαλισμένη και θολωμένη από σουρεαλιστικά μηνύματα κοινωνία μας να υπενθυμίσω ένα κείμενο ενός μεγάλου συμπατριώτη μας,ως τροφή για σκέψη αν θέλετε:”Σήκωσα τα μάτια κατά τον πλάτανο έσυρα φωνή:τρείς κρεμασμένοι καμπάνιζαν ο ένας πλάϊ στον άλλο,ξυπόλητοι, με μια πουκαμίσα μονάχα,κι η γλώσσα τους ήταν πεταμένη έξω καταπράσινη.Γύρισα πέρα το κεφάλι,δεν μπορούσα να βαστάξω,κι αγκάλιασα το γόνατο του κύρη.Μα αυτός μου φούχτωσε το κεφάλι,το γύρισε στον πλάτανο.-Κοίτα! με πράσταξε πάλι.Τα μάτια μου γέμισαν κρεμασμένους-΄Οσο ζείς,μου πε ο κύρης,τ΄ακούς; όσο να ζείς,ποτέ να μην φύγουν από τα μάτια σου οι κρεμασμένοι ετούτοι. -Ποιός του σκότωσε;- Η λευτεριά,ας είναι καλά.” (Ν.Καζαντζάνκης-κεφάλαιο “σφαγή” από το έργο του “Αναφορά στον Γκρέκο”)…….Με ιδιαίτερη εκτίμηση.