» Εορτάσθη στις 3 Μαΐου
Ξενίας ώφθης, ερτάτις, ω Ξενία
ξενίαν Σεμνή, ουρανών συ ποθούσα
Ξενία τρίτη καμίνω βλήθη τμηθείσα
Πληθώρα των αγίων και κατά τον μήνα Μάιο. Θα ήθελα με το γραφτό μου αυτό να αναφερθώ στην Αγία Ξενία, που είναι στους περισσοτέρους μας άγνωστη, αν και είναι από τους πρώτους μάρτυρες της Εκκλησίας.
Η Αγία Μεγαλομάρτυς Ξενία γεννήθηκε έξω από την πόλη της Καλαμάτας το 291 μ.Χ. από ευσεβείς γονείς τον Νικόλαο και τη Δέσποινα. Από μικρή άρχισε να δείχνει ότι επρόκειτο να γίνει μια κοπέλα με σύνεση και φρονιμάδα, κάτι κυρίως που οφειλόταν στη μητέρα της, που ήταν η βασική δασκάλα της.
Διατηρούσε την ψυχή και το σώμα της αμόλυντα και συγχρόνως εκοσμείτο από αρετές. Ηταν ιδιαίτερα πονόψυχη και εμοίραζε ό,τι είχε στους πτωχούς είχε και απαράμιλλα γυναικεία κάλλη, κάτι το πολύ επικίνδυνο. Ομως “θεϊκώ έρωτι” κατενίκησε τα πάθη και τις προκλήσεις από πλευράς ανδρών, όπως του επάρχου Καλαμάτας Δομετιανού.
Εχρησιμοποίησε όλα τα μέσα, ακόμα και μάγους για να τη φέρει ερωτικά κοντά του, αλλά εκείνη αμετακίνητη στην αγάπη του Χριστού.
Πολλές οι προσπάθειες του Δομετιανού. Οχι αρνιόταν στην πρότασή του, αλλά του ομολογούσε κατά πρόσωπον “Είμαι τέκνον Χριστιανών και ολοψύχως εύχομαι να παραμείνω δούλη του Κυρίου Ιησού Χριστού, ο οποίος εποίησε όλον τον κόσμον”. Ο Επαρχος έκανε υπομονή, χρησιμοποίησε λόγια κολακευτικά για να τη μεταπείσει, αλλά δεν κατάφερε τίποτε. Ακολούθησαν απειλές. Εκείνη άκαμπτη και ατάραχη θα του απαντήσει: “Μην ελπίζεις, ματαίως, Ηγεμών, ότι θα δυνηθείς να με χωρίσεις από τον Χριστόν μου… Να μη νομίσεις ότι θα αλλάξω γνώμη, ούτε υπάρχει ανθρώπινη δύναμις να μεταβάλει την πίστη μου προς τον αληθινόν Θεόν”.
Ο Δομετιανός έγινε θηριώδης και διέταξε να την κλείσουν σε σκοτεινή φυλακή. Εκεί, η Ξενία δόθηκε όλη στην προσευχή κι απ’ εκεί άρχισαν τα βασανιστήρια: Την εκρέμασαν, αφού τη γύμνωσαν, από τα χέρια σε ένα ξύλο, της έκοψαν τους μαστούς και την κατέκαυσαν με αναμμένες λαμπάδες. Εκείνη προσευχόταν. Τη νύχτα εμφανίζεται ο Χριστός και, αφού της πει: “Μη φοβού Ξενία τας βασάνους, διότι η Χάρις μου είναι μετά σου να σε λυτρώνει από παντός πειρασμού” την έκανε καλά.
Το πρωί οι στρατιώτες την οδήγησαν μπροστά στον μαινόμενο έπαρχο, ο οποίος πάλι τα ίδια, κι εκείνη έμμονη στην πίστη της. Μέχρι και στον ναό των ειδώλων την επήγε για να προσευχηθεί στους ψεύτικους θεούς κι εκείνη έπειτα από προσευχή της προς τον αληθινό Θεό γκρέμισε τα εκεί είδωλά τους. Αυτό εξαγρίωσε το θηρίο – έπαρχο και διέταξε να τη δέσουν πίσω από ένα άλογο και ενώ το κτυπούσαν, εκείνο δεν εκινείτο, μάλιστα μίλησε με ανθρώπινη φωνή και καυτηρίασε τον αναιδή έπαρχο.
Πολλοί δε παρόντες, που είδαν το θαύμα αυτό, εφώναξαν: “Μέγας ο Θεός των χριστιανών” και πολλοί απ’ αυτούς έγιναν χριστιανοί. Μετά από αυτό κλείνεται πάλι στη φυλακή και πάλι προσευχόμενη. Παρουσιάζεται πάλι ο Χριστός, την οποία επαινεί και ενδυναμώνει.
Ξανά μπροστά στον τύραννο έπαρχο. Απειλές, φοβερισμοί. Εκείνη αμετακίνητη και έτοιμη για το μαρτύριο. Στρατιώτες την οδήγησαν δέσμια έξω από την πόλη και την αποκεφάλισαν. Μετά ετεμάχισαν το σώμα της, αφού αφαίρεσαν την καρδιά της, την οποία έφεραν, όπως είχαν εντολή, στον έπαρχο μέσα σε ένα πιάτο. Στη συνέχεια άναψαν δυνατή φωτιά και έριξαν πάνω το τεμαχισμένο σώμα της, αφού το ανακάτεψαν με πίσσα και το οποίο καιόμενο εξέπεμε ευωδία.
Αφού οι στρατιώτες έκαναν το χρέος τους, χριστιανοί που περίμεναν και που ευλαβούντο τη μεγαλομάρτυρα πλέον Ξενία, έλαβαν κάτι από την τέφρα και με πίστη το πρόσφεραν σε άλλους πιστεύοντες και πάσχοντες από ανίατες αρρώστιες και διά πρεσβειών της Αγίας εθεραπεύθηκαν.
Να σημειώσουμε ότι η Αγία Μεγαλομάρτυς Ξενία είναι προστάτης των καρδιοπαθών και κατά της μαγείας.
Επίσης, να σημειώσουμε το οικτρό τέλος του τυράννου Δομετιανού: Μετά το μαρτύριο της Αγίας, ενώ εξερχόταν από την πόλη της Καλαμάτας για κυνήγι, κεραυνός τον κατέκαυσε και τον άφησε νεκρό.
Η Αγία, μας άφησε και μια ευχή για τα μάγια και αναγιγνώσκεται ανάμεσα στις άλλες κατά της μαγείας. Ναοί στο όνομα της Αγίας Ξένιας είναι στην Ουάσιγκτον, στη Λέσβο, στους Αγίους Θεοδώρους Κορινθίας, στην Ανδρο, στη Μάνδρα Αττικής, στην πατρίδα της Καλαμάτα και τέλος στο Αργος.
Απολυτίκιον
Βαφαίς των αιμάτων σου, φαιδράν στολήν σε αυτή Ξενία επέχρωσες παρισταμένη Χριστώ ως νύφη πανάσπιλος, είληφας δε την χάριν, μαγγανείας του λύειν, δαίμονας εκδιώκειν, και τας νόσους καρδίας ιάσθαι. Ικέτευε εκτενώς, υπέρ των ψυχών ημών.
Κοντάκιον
Αιμάτων ροαίς των σων, εχθρόν απέπνυξας, Ξενία το πυρ, της πλάνης εναπέσβεσας, και Χριστώ παρίστασαι. Οθεν πόθω πάντες σοι κράζομεν εκτενώς μη παύση αεί, πρεσβεύουσα Μάρτυς υπέρ πάντων ημών.
*θεολόγος – τ. λυκειάρχης
