Ξεπούλημα ή διάσωση τραπεζών;

Για να μην ξεχνιόμαστε και να μην παραμυθιάζεται ο κόσμος, υπάρχουν αυτοί που ψάχνουν και κρίνουν τα παιχνίδια, που έγιναν με την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών έστω και με τιμές απαξίωσης. Γιατί αν δεν γινόταν από την αγορά, θα επενέβαιναν άλλοι παράγοντες να τις εξυγιάνουν υπό καθεστώς χρεοκοπίας.
Ο έλεγχος των τραπεζών έχει χαθεί πλέον. Το φταίξιμο της απώλειάς των επιμερίζεται σε όλες τις κυβερνήσεις, από την εποχή της Σημιτοκρατίας με τις μετοχές φούσκες μέχρι και τη σημερινή, η οποία έβαλε την οριστική ταφόπλακα.
Συζητείται, ότι πρόκειται περί σκανδάλου και ανοσιουργήματος εν μέσω οικονομικής και πολιτικής κρίσης. Αφελληνίστηκαν οι τράπεζες, παρά του ότι στα προηγούμενα μνημόνια, ακόμα και στο 3ο, περιλαμβανόταν όρος για την προστασία του τραπεζικού συστήματος. Οι γνωρίζοντες τα πράγματα θεωρούν, ότι ήταν αναπόφευκτο, να φθάσουν οι τράπεζες σ’ αυτή την κατάσταση, διότι οι χειρισμοί των αρμοδίων ήσαν από ανεύθυνοι, έως εγκληματικοί.
Υπήρχε οδηγία της Ε.Ε. αποδεκτή από την προηγούμενη κυβέρνηση, που μπήκε και στο 3ο μνημόνιο, ότι εάν η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών γίνει μετά την 1/1/2016 θα συνοδεύεται και με “κούρεμα” καταθέσεων. Αυτό ήθελε να αποφύγει η κυβέρνηση και βιάστηκε, να κάνει την ανακεφαλαιοποίηση. Αυτό το εκμεταλλεύτηκαν οι καιροσκόποι “επενδυτές” και “στην τούρλα του Σαββάτου” έγινε αποδεκτή η απαίτησή τους, να προσδιορίζουν αυτοί μέχρι το τέλος των προθεσμιών τις τιμές των μετοχών. Τις έφτασαν να κυμαίνονται την 27/11/15 την μεν Άλφα 0,047€, της δε Εθνικής 0,097€ από 24,26€ και 82,24€ που ήταν στις 14/9/07 αντιστοίχως. Δηλαδή η εξανέμισή τους έφτασε στο 99%, ένα κλικ πριν το μηδέν.
Οι αγοραστές – επενδυτές, στην περίπτωσή μας, αποτελούν ό,τι χειρότερο υπάρχει στη χρηματιστηριακή αγορά. Αντιπροσωπεύουν τη μεγαλύτερη “κλίκα” των κερδοσκόπων, που στοχεύουν πάντα στο βραχυπρόθεσμο κέρδος. Βρήκαν πρόσφορο έδαφος, να ληστέψουν, όσους κατείχαν τραπεζικές μετοχές, δηλαδή το κράτος, τα ασφαλιστικά ταμεία και ιδιώτες μικρομετόχους.
Οι τράπεζές μας περνούν σε ξένα χέρια με το δημόσιο να είναι μειοψηφία, αφού κατέχει ποσοστά από 3% έως 30% ανάλογα με την τράπεζα. Πριν 16 μήνες η χρηματιστηριακή αξία των τραπεζών ήταν 35 δισ.€, οι δε μετοχές του δημοσίου είχαν πέσει στα 20 δισ.€ απ’ τα 40 που είχε διαθέσει απ’ το Τ.Χ.Σ. για τις προηγούμενες ανακεφαλαιοποιήσεις. Απ’ τον Φεβρουάριο του 2015 είχε χτυπήσει συναγερμός, να απαλλαγεί το δημόσιο απ’ αυτές τις μετοχές. Ο Βαρουφάκης όμως δεν έκανε τίποτα, γιατί είχε στο νου του τα Capital Controls. Eτσι εξανεμίστηκε η αξία τους και τώρα δεν ξεπερνά το 1 δισ.€. Χάθηκαν 19 δισ. ευρώ. Οι νέοι ιδιοκτήτες θα βάλουν δικές τους διοικήσεις και τούτο θα είναι ό,τι χειρότερο για τους τραπεζοϋπαλλήλους και τους δανειολήπτες. Οι πρώτοι θ’ αντιμετωπίσουν διοικητικά προβλήματα, οι δεύτεροι, αναλγησία και αδιαφορία για την τακτοποίηση των χρεών τους.
Ο κ. Τσίπρας μπορεί να βρέθηκε προ αδιεξόδου σε καταστάσεις, που δεν περίμενε. Αποδείχθηκε, ωστόσο, ότι δεν ήταν σε θέση να υλοποιήσει τις υποσχέσεις του. Ο κόσμος, όμως, δεν ζει στη χώρα των Λωτοφάγων και θυμάται, τι έλεγε στο κοινοβούλιο την 30 Μαρ. 2014, όταν συζητείτο η δεύτερη ανακεφαλαιοποίηση. Έλεγε «…εμείς δεν πρόκειται, φυσικά, να αφήσουμε ούτε τις τράπεζες, που έχει πληρώσει με το αίμα του ο ελληνικός λαός στα χέρια εκείνων, που θέλουν να τον ελέγχουν στο διηνεκές με τα δικά του χρήματα. Αλλά ούτε και τους υπεύθυνους… Δηλώνουμε από τώρα, ότι με κάθε ευθύνη, με σεβασμό στο Σύνταγμα στους νόμους, στην Ελληνική δικαιοσύνη, ότι ως κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας του ΣΥΡΙΖΑ είμαστε αποφασισμένοι και ακλόνητοι. Οι υπεύθυνοι θα καθίσουν στο σκαμνί. Θα δώσουν λόγο για τις υπογραφές και την εμπλοκή τους εκείνοι που διαπράττουν αυτό το έγκλημα εις βάρος των Ελλήνων…».
Ήταν ένας σωστός βηματισμός, που κατέληξε σε λάθος δρόμο!