Ξεπουλήματα. Και το νερό στο… “σφυρί”!

Τα πάντα απαξιώνονται, για να περάσουν σε χέρια δανειστών ή ιδιωτών χωρίς καμιά έγνοια για το συμφέρον και τις ανάγκες των πολιτών. Υπογράφονται συμβόλαια μακράς διαρκείας που επηρεάζουν τις παρούσες και τις μέλλουσες γενεές, αποκλείοντάς τες απ’ τις χρυσοφόρες πηγές του κρατικού πλούτου.
Πωλείται το απώτατο μέλλον σε φέτες σαν εμπόρευμα· Για 99 χρόνια το Ελληνικό, για 35 χρόνια τα οδοστρώματα των εθνικών οδών, ο ΟΤΕ και η ΔΕΗ, η Ολυμπιακή, τα αεροδρόμια και τα λιμάνια, τα μουσεία. Οι Τράπεζες σε ποιους ανήκουν; Μισογκρεμίζεται και το ΕΣΥ, καταστρέφεται κάθε παραγωγικός ιστός της χώρας, τάχα επειδή το απαιτούσε η Ε.Ε. για ανταγωνιστικούς λόγους και κατάργηση των μονοπωλίων! Μα μόνον έτσι ενισχύονται τα μονοπώλια, γίνονται τραστ και ανεξαρτητοποιούνται.
Το κλέψιμο είναι ανεξέλεγκτο. Εγκαθίσταται το παρακράτος, που το απαρτίζουν φίλοι και αντίπαλοι, και άντε να το συγκρατήσεις. Γκρεμοτσακίζεται το ΕΣΥ, υποβαθμίζεται και υπονομεύεται, αλλά αντέχει ακόμη, χάριν των θυσιών του προσωπικού. Μην αναγκαστεί κανείς να χρησιμοποιήσει τις αλυσίδες των ιατρικών νοσηλευτηρίων, να δει πόσο κοστίζει. Δεν λέω για σοβαρές εγχειρήσεις, αλλά για μικροεπεμβάσεις σ’ ένα γόνατο, σ’ έναν γοφό, σε έναν ώμο!
Έφθασε και η σειρά να επιχειρήσει η κυβέρνηση στο παρά πέντε της θητείας της την ιδιωτικοποίηση του νερού. Με μεγάλη σπουδή θέλει να περάσει απ’ τη βουλή το σχετικό πολυνομοσχέδιο εκ 263 άρθρων σε 357 σελίδες του υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας κ. Σκρέκα. Και τούτο, την ώρα που η κοινή γνώμη είναι στραμμένη στην τραγωδία των Τεμπών. Οι δημοτικές επιχειρήσεις ύδρευσης διά των αντιπροσώπων της Ένωσης τους ζητούν: «Να αποσυρθεί το νομοσχέδιο. Δεν υπάρχει λόγος ύπαρξης ιδιωτικής αρχής υδάτων. Δεν υπάρχει αγορά υδάτων. Είναι τυπικά φυσικά μονοπώλια». Πρόκειται για «έμμεση παράκαμψη απόφασης του Σ.τ.Ε.», που έχει απορρίψει την ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης, να γίνει χρηματιστήριο του νερού, να κερδοσκοπούν οι ιδιωτικοί φορείς εις βάρος του συνόλου απ’ το νερό και τα απόβλητα, αδιαφορώντας για τα συμφέροντα των πολιτών.
Το νομοσχέδιο κατατέθηκε ύστερα από προσχηματική διαβούλευση της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας (ΡΑΕ), στην οποία λέγεται ότι δεν υπάρχει κάποιος με ικανές γνώσεις θέσπισης κριτηρίων και εμπειρίες στον κύκλο του νερού. Εάν θεσμοθετηθούν οι διατάξεις του νομοσχεδίου, ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι «η ΡΑΕ θα επιβαρύνει οικιακά της επιχειρήσεις ύδρευσης και αποχέτευσης, εισπράττοντας ποσοστό επί του ετήσιου κύκλου εργασιών» που θα το πληρώνουν οι καταναλωτές.
Το νερό δεν είναι προϊόν για το εμπόριο, δεν πρέπει να μετατρέπεται σε καζίνο του μέλλοντος. Ό,τι αγοράζεται, από ενέργεια μέχρι μετοχές, πουλιέται σε μήνες και σε χρόνια, αφού δεν υπάρχουν πλούσιοι πρόθυμοι να επενδύουν σ’ αυτά.
Η Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδας αντιδρά στο σχέδιο του νομοσχεδίου, γιατί θεωρεί ότι αντί να συμβάλλει στη βελτίωση διαχείρισης του υδάτινου δυναμικού, περιορίζεται στον έλεγχο μόνο τιμολογιακής πολιτικής σ’ ένα ανταγωνιστικό πλαίσιο.