Η λέξη “καλός” είναι γνωστή στους Έλληνες και χρησιμοποιείται απ’ αυτούς από την αρχαιότητα έως τις ημέρες μας.
Στην αρχή, σήμαινε ο εύμορφος, ο ωραίος ως προς τη μορφή, την εξωτερική μονάχα εικόνα δηλαδή.
Στην πορεία, όμως, διευρύνθηκε και απόχτησε βαθμιαία στο σύνολο των ανθρώπινων κοινωνιών και άλλες σημασίες και χρήσεις, με την ίση αξία και μεταξύ τους και σε σχέση με την πρώτη της έννοια όλες. Έτσι, διαχρονικά το συναντούμε και ως συνώνυμο κάθε θετικού εξωτερικού και εσωτερικού γνωρίσματος που διακρίνει έναν άνθρωπο από τους γύρω του προς όφελος δικό του και όλων των μελών του κοινωνικού συνόλου. Ήτοι του ικανού και του άξιου, του δυνατού και καλλιεργημένου πνευματικά, του εύρωστου σωματικά, του ακριβώς κατάλληλου για κάτι, του δίκαιου και του τίμιου, του εφοδιασμένου με ψυχικές αρετές και δυνάμεις, του ευσεβούς στο Θεό, του ειλικρινούς, του φιλάνθρωπου, του εργατικού και του έμπειρου/πολύπειρου, του φιλοπάτριδος κ.α..
Με άλλα λόγια, η λέξη μας στην ολοκληρωμένη της έννοια και χρήση έχει πλέον φτάσει σήμερα να “συνδέεται” άρρηκτα με όποιον ή όποιαν από τους συνανθρώπους μας η κοινωνία και οι άνθρωποι θεωρούν ως πρότυπο ως προς τη διάνοια, το λόγο και την πράξη άνθρωπο στην ιδιωτική και τη δημόσια ζωή του.
Έχοντας, λοιπόν, υπόψη όλα τα ανωτέρω, σας παρακαλώ, εάν γνωρίζετε κάποιον με κάθε έννοια της λέξεως “καλό” υποψήφιο να ψηφίσουμε στις ευρωεκλογές και στις επόμενες εκλογές, να μας τον πείτε! Αλήθεια, ξέρετε κανέναν;
