1) Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ, Γαλλογερμανός ακτιβιστής και πολιτικός
2) Γκι Βέρχοφσταντ, πρώην πρωθυπουργός του Βελγίου
3) Ζαν Κατρεμέρ, δημοσιογράφος της γαλλικής εφημερίδας “Liberation”
Εκδόσεις Μεταίχμιο
Ενα μανιφέστο για μια άλλη Ευρώπη γιατί είναι καιρός ν’ αρχίσει ένας πολιτικός διάλογος για το ποια Ευρώπη θέλουμε. Οχι μια Ευρώπη αναλγησίας, αλλά πραγματικής αλληλεγγύης. Την οποία δεν έδειξαν ούτε αυτή τη στιγμή, την τόσο κρίσιμη, τόσο για την Ελλάδα όσο και για τα κράτη – μέλη της Ευρωζώνης, αλλά και της Ευρώπης ολόκληρης.
Σε μια συμπυκνωμένη θέση στο πρώτο εσώφυλλο του βιβλίου “Ξύπνα Ευρώπη” οι συγγραφείς προτάσσουν την καταστροφική οικονομική επίθεση κατά της Ελλάδας λέγοντες: «οι οργανισμοί αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας υποβάθμισαν σημαντικά την Ελλάδα στα τέλη του 2009 με αρχές 2010 υποβιβάζοντας τα ομόλογά της στην κατηγορία των κερδοσκοπικών επενδύσεων.
Και ακριβώς εκείνη τη στιγμή, οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων της Ενωσης επέδειξαν έλλειψη θάρρους για να μην πούμε δειλία. Αν όμως, είχαν εκδηλώσει την αλληλεγγύη τους στην Ελλάδα και είχαν δηλώσει ότι αναλαμβάνουν να εγγυηθούν για τα χρέη της, αφού η Ευρωζώνη είναι μια νομισματική και οικονομική ένωση, η κρίση δεν θα είχε εκδηλωθεί. Μια απλή φράση θα ήταν αρκετή, αλλά δεν την πρόφεραν. Αυτό τούτο όμως το γεγονός δημιούργησε αμφιβολίες σε ό,τι αφορά την αλληλεγγύη στους κόλπους της Ευρωζώνης. Οπου μια ένωση χωρίς αλληλεγγύη δεν είναι ένωση…». Οπως αποδείχτηκε και τώρα μέσα από τις πολλαπλές μικροψυχίες του Εurogroup που το κατεύθυνε δόλια η πολιτική του Σόιμπλε.
Μια αρνητική γερμανική πολιτική που θέτει τόσο την Ευρωζώνη όσο και την Ευρώπη σε κίνδυνο με συνωμοσίες σοϊμπλικές όπως κατήγγειλε ο π. Ιταλός πρωθυπουργός κ. Μπερλουσκόνι για το σκοτεινό παιχνίδι της γερμανικής πλευράς στην κερδοσκοπία των ομολόγων, που την αποδεικνύουν αδιάψευστα, πλέον ντοκουμέντα…
Ομως η Ευρώπη δεν ξυπνά, από το βεβαρημένο ύπνο των παλιών και των σύγχρονων μεγάλων ανομιών, αλλά και εγκλημάτων, είτε ως σοσιαλιστική ηγεσία είτε ως χριστιανοδημοκρατική αδικία.
Η ΕΥΡΩΠΗ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ
Ξύπνα Ευρώπη! για μια άλλη Ευρώπη! Αυτός ο τίτλος δόθηκε στο μανιφέστο των Ντάνιελ Κον Μπεντίτ (Γαλλογερμανός ακτιβιστής και πολιτικός συν-πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας των πράσινων / EFA στο Ευρωκοινοβούλιο) και Γκι Βέρχοφσταντ, πρώην πρωθυπουργός του Βελγίου με πρωθυπουργική θητεία από το 1999 έως το 2009 και πρόεδρος της ομάδας φιλελευθέρων και δημοκρατών του Ευρωκοινοβουλίου.
Το μανιφέστο αυτών των δύο πολιτικών προσωπικοτήτων κυκλοφόρησε το 2012 από τις εκδόσεις Andre Versaille στο Παρίσι, ενώ τον ίδιο χρόνο κυκλοφόρησε στα ελληνικά από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.
ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΕΥΡΩΠΗ ΠΟΥ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ
Το βιβλίο αυτό (187 σελίδες) χωρίζεται σε δύο ενότητες: το α’ μέρος σελ. 11 – 91 περιλαμβάνει το κείμενο του μανιφέστου και το β’ μέρος (σελ. 95 – 188) περιλαμβάνει μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα προφητική συνέντευξη των γνωστών αυτών Ευρωπαίων πολιτικών που δόθηκε για μια εναργή έκφραση – ερμήνευση των ουσιαστικών σημασιών αυτού του μανιφέστου που σ’ αυτό διατυπώνονται όλες οι προτεινόμενες αναγκαίες ριζοσπαστικές λειτουργίες για την πραγματοποίηση του ξυπνήματος των ευρωηγεσιών για μια άλλη Ευρώπη που όμως δεν αλλάζει εύκολα.
Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΥΡΩΠΗ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΜΑΣ
Η σημερινή Ευρώπη έχει απομακρυνθεί από τις ιδρυτικές αρχές της Ευρώπης που θέλαμε τότε διακαώς. Για να εξελιχθεί αυτή η Ευρώπη της επιθυμίας μας, σε μια μηχανιστική λειτουργία συμφερόντων των κυρίαρχων ισχυρών λαών. Με αποτέλεσμα οι διάφορες συνθήκες που διαμόρφωσαν το ευρωπαϊκό ιδεώδες των λαών να καταλήξουν σε μια Ευρώπη διαταραγμένη. Κυρίως δε των χωρών που αποτελούν την Ευρωζώνη, η οποία εδώ και χρόνια δοκιμάζεται και αποδοκιμάζεται για τη γραφειοκρατικοποίηση των μηχανισμών της με συρρίκνωση των ιδεωδών της και τη διαφθορά των πολιτικών και των πολιτών της.
ΜΑ ΠΩΣ ΦΘΑΣΑΜΕ ΩΣ ΕΔΩ;
Για να διερωτηθούν αγωνιακά οι συντάκτες του μανιφέστου: Ξύπνα Ευρώπη για μια άλλη Ευρώπη, λέγοντες: «Πώς φτάσαμε ως εδώ; Τι δεν λειτούργησε σωστά;». Μήπως υπό το κράτος του πανικού, οι ηγέτες της Ευρωζώνης δημιουργούν ένα αντιδημοκρατικό τερατούργημα; Μήπως ο ευρωσκεπτικισμός δεν είναι πλέον αντιδραστικός;
Ομως θα μπορούσε να λειτουργήσει σωστά μια ομοσπονδία 27 κρατών;
Στο δεύτερο μέρος της συνέντευξης των δύο διακεκριμένων Ευρωπαίων πολιτικών με τον δημοσιογράφο της εφημερίδας Liberation Ζαν Κατρενέρ ο τίτλος είναι ιδιαίτερα προκλητικός ή κατ’ ελάχιστο τολμηρός βάζοντας ένα κρίσιμο ερωτηματικό, όπως «έχει ακόμη λόγο ύπαρξης η Ευρωπαϊκή Ενωση;».
ΑΠΟ ΑΜΕΡΙΚΗ Ο ΡΗΜΑΓΜΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ
Για να απαντήσει ο Γκι Βέρχοφσταντ (πρ. πρωθυπουργός του Βελγίου) να πει: «Η ενιαία ευρωπαϊκή αγορά δημιούργησε πραγματικά εκατομμύρια θέσεις εργασίας. Χωρίς αυτή η ανεργία θα ήταν πολύ πιο αυξημένη. Ομως, η οικονομική κατάσταση άλλαξε με επιτάχυνση της παγκοσμιοποίησης.
Το 1985, όταν αποφασίζεται η ολοκλήρωση της εσωτερικής αγοράς, η Κίνα, η Ινδία, η Βραζιλία δεν είναι ακόμα ανταγωνίστριές μας. Η ανεργία στους κόλπους της Ενωσης μειώθηκε σημαντικά, χάρη στην ενιαία αγορά και στο ενιαίο νόμισμα, μέχρι το 2007 – 2008 που ξέσπασε η χρηματοπιστωτική κρίση, που μας ήρθε από τις Ηνωμένες Πολιτείες και ρήμαξε ολόκληρο τον πλανήτη… που αν δεν είχαμε το ευρώ, θα γινόταν καταστροφή την περίοδο των νομισματικών κρίσεων 1992 – 1995 με απανωτές υποτιμήσεις , άνοδο του πληθωρισμού και επάνοδο στον προστατευτισμό».
ΤΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ ΥΠΕΡΒΑΙΝΕΙ ΤΟ 80%
Ομως είναι αλήθεια ότι το 1999 κατά την εισαγωγή του ενιαίου νομίσματος εμείς στην Ευρώπη υποτιμήσαμε τις αδυναμίες του οικοδομήματος. Ειδικότερα η φτηνή χρηματοδότηση του χρέους των χωρών χαλάρωσε σε ορισμένες από αυτές τη βούληση να εφαρμόσουν μεταρρυθμίσεις, για να διατηρήσουν την ανταγωνιστικότητά τους. Πρόκειται για έναν κίνδυνο που απειλεί σήμερα πολλές χώρες της Ευρωζώνης, μεταξύ των οποίων τη Γερμανία, της οποίας το επιτόκιο για τα εξάμηνα ομόλογα είναι αρνητικό. Πληρώνεται για να δανειστεί. Υπενθυμίζουμε μάλιστα ότι το γερμανικό δημόσιο χρέος ειδικά υπερβαίνει το 80% του Α.Ε.Π., πράγμα που δεν δικαιολογεί τέτοια επιτόκια. Αυτό το χρέος οφείλεται στη χρηματοδότηση της ενοποίησης καθώς η Γερμανία είχε δαπανήσει τεράστια ποσά στο ανατολικό τμήμα της χώρας.
ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ, ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΑΝΑΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ
Στη σελ. 107 ακολουθεί ερώτηση του Ζαν Κατρεμέρ -του δημοσιογράφου της Liberation που έχει ως κάτωθι: «Ενα από τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούνται συχνότερα για να δικαιολογηθεί η ύπαρξη της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι ότι αυτή εξασφάλισε την ειρήνη στη γηραιά ήπειρο.
Ακούγονται, ωστόσο, φωνές που βεβαιώνουν ότι αυτό το οφείλουμε κυρίως στην αμερικανική στρατιωτική παρουσία». Για να δώσει την κάτωθι απάντηση ο Ντάνιελ Κον Μπεντίτ λέγοντας: «Οι Αμερικανοί δεν ήταν εδώ για να επιβάλλουν την ειρήνη, αλλά για να τους μετατρέψουν σε προπύργιο για την ανάσχεση του κομμουνισμού. Γεγονός που οδήγησε στην ίδρυση του ΝΑΤΟ. Για να εξασφαλίσουν οι Η.Π.Α. την ειρήνη με την ΕΣΣΔ. Αλλά η διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης ήταν παράλληλη χωρίς άμεση συνάρτηση».
ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΠΕΙΝΟΥΝ
Αλλά ο Αμερικανός χωροφύλακας δεν επέβαλε τίποτε. Μόνοι τους οι λαοί της Ευρώπης το 1945 δεν ήθελαν πλέον να πολεμούν… Οπως τώρα δεν θέλουν να πεινούν και να διψούν για ελευθερία και δημοκρατία, αλληλεγγυότητα, κοινωνική δικαιοσύνη. Γι’ αυτούς κυρίως τους λόγους την επαύριο του β’ παγκόσμιου πολέμου αποφάσισαν να υπερβούν τα κράτη – έθνη που θεωρήθηκαν υπεύθυνα για τους πολέμους δημιουργώντας την Ενωση.
Χαρακτηριστικά όμως τούτο δεν αποδείχτηκε τόσο εύκολο.
3 ΦΟΡΕΣ ΧΑΡΙΣΤΗΚΕ ΤΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ ΟΜΩΣ Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΧΑΡΙΖΕΙ ΤΙΠΟΤΑ
π.χ. η Γαλλία έθαψε το σχέδιο της κοινής ευρωπαϊκής άμυνας. Ενα γεγονός που δείχνει ότι η αμερικανική παρουσία ουδόλως εγγυήθηκε την κοινοτική οικοδόμηση. Πάντως η διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης που θεμελιώθηκε ειδικά (επαναλαμβάνουμε) στη Γαλλογερμανία περιλαμβάνει μια μεγάλη παρεξήγηση. Προφανώς -όπως λέει ο Ντάνιελ Κον Μπεντίτ- εν γνώσει των δύο πλευρών: Για τον στρατηγό Ντε Γκολ, που ο σκοπός ήταν να δημιουργήσει ένα αντίβαρο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Με τον Αϊζενχάουερ από τη μεριά του να επιδιώκει να προσδέσει τη δυτική Γερμανία στη Δύση, η οποία είχε οδηγήσει σε δύο παγκόσμιους πολέμους.
Για να διερωτηθεί πάλι ο Ντάνιελ Κον Μπεντίτ: Το 1950 αποφασίστηκε μεταξύ άλλων το πάγωμα του γερμανικού χρέους… Ομως τώρα αναρωτιέμαι ποιο θα ήταν το 1950 το αποτέλεσμα ενός δημοψηφίσματος για τη γαλλογερμανική συμφιλίωση ή για το πάγωμα του γερμανικού χρέους;
Ο ΜΠΕΡΛΟΥΣΚΟΝΙ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΣΟΪΜΠΛΕ…
Ομως εμείς σημειώνουμε -όπως έχουμε γράψει πολλά άρθρα στα Χ.Ν.- τη σύγχρονη γερμανική αναλγησία απέναντι στο ελληνικό χρέος. Αλλά και για όλα τα πολεμικά οφειλόμενα στην Ελλάδα που η τωρινή μερκελική Γερμανία διά του κ. Σόιμπλε αρνείται με δηλητηριώδη χαμόγελα. Ενώ τώρα αποκαλύπτοντας αδιάψευστα ντοκουμέντα από τον πρ. Ιταλό πρωθυπουργό Μπερλουσκόνι ότι ο κ. Σόιμπλε ήταν ο σατανικός εγκέφαλος που κατεύθυνε την ευρωπαϊκή οικονομική κρίση της κερδοσκοπίας με τα ομόλογα Ελλάδας – Ιταλίας κ.λπ.
Με συνεχιζόμενο τον οικονομικό πόλεμο με πολλές διαπλοκές για όλη την Ευρώπη.
Στην ερώτηση από τον Κατρεμέρ στον Ντάνιελ Κον Μπεντίτ: «Αν οι ευρωπαϊκοί λαοί δεν έχουν πλέον διάθεση να κάνουν πόλεμο, εξακολουθεί να έχει λόγο ύπαρξης η Ευρωπαϊκή Ενωση;».
ΝΑΙ, ΕΙΝΑΙ ΖΗΤΗΜΑ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ ΤΗΣ! ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΛΟΓΟ ΥΠΑΡΞΗΣ Η ΕΥΡΩΠΗ;
Με την απάντηση του Ντανιέλ να είναι: Η ερώτηση πρέπει να τεθεί διαφορετικά. Μπορεί ένα κράτος να τα βγάλει πέρα μόνο του με την παγκοσμιοποίηση και τις κρίσεις που αντιμετωπίζουμε;
Για μας η απάντηση είναι αρνητική. Οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι σε είκοσι πέντε χρόνια, κανένα ευρωπαϊκό κράτος, περιλαμβανομένης και της Γερμανίας, δεν θα μετέχει στο G8 που απαρτίζεται από τις κυριότερες παγκόσμιες δυνάμεις. Διαιρεμένοι και απομονωμένοι, δεν θα έχουμε καμιά επιρροή. Θα μας συντρίψουν έναν – έναν και το κοινωνικό μας μοντέλο δεν θα επιβιώσει. Οι εθνικές πολιτικές ελίτ δεν τολμούν να αντιμετωπίσουν αυτό το ζήτημα και να το πουν στους πολίτες τους. Η Ευρώπη δεν είναι ιδεολογικό ζήτημα, είναι ζήτημα επιβίωσης.
Η ΕΛΛΑΔΑ ΡΑΓΙΣΕ, ΚΑΠΩΣ ΤΟ ΣΚΛΗΡΟ ΚΡΥΣΤΑΛΛΟ ΤΗΣ ΚΟΙΜΩΜΕΝΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ
Για να προσθέσει σ’ αυτό το τόσο επίμαχο θέμα ο Γκι Βέρχοφσταντ τότε, το 2012: «Σήμερα, περνάμε σε μια εντελώς νέα εποχή. Την εποχή της παγκοσμιοποίησης. Χωρίς να πούμε ότι το κράτος έθνος είναι το απόλυτο κακό που πρέπει να το κατεδαφίσουμε. Ομως σήμερα και αύριο ο συσχετισμός δυνάμεων θα παίζεται εφεξής σε επίπεδο υποηπείρων ή ηπείρων.
Και σε αυτό το επίπεδο θα πραγματοποιηθεί η ενότητα που θα μας επιτρέψει να σημειώσουμε πρόοδο ως Ευρώπη για να υπερασπιστούμε τα συμφέροντά μας απέναντι στον υπόλοιπο κόσμο…». Ομως αυτή την ενότητα την τορπίλισε ο Μερκελισμός και ο Σοϊμπλεϊσμός. Με όλους τους ξεπερασμένους χειρισμούς αυτών και των δορυφόρων τους που -παρά την καταναγκαστική επιβολή μιας μετέωρης συμφωνίας για το ελληνικό χρέος εξακολουθούν να απεργάζονται μια πανευρωπαϊκή οικονομική και πολιτική επικυριαρχία με εφιαλτική απομάκρυνση από την Ευρώπη που θέλουν οι λαοί της.
Παρά το γεγονός ότι μόνο ο Ελληνας και στο κυβερνών υπ. Οικονομικών έδωσε θηριώδη μάχη για μια συμφωνία ραγίζοντας το χοντρό κρύσταλλο της ολοκληρωτικής γερμανικής κυριαρχίας χωρίς όμως να ξυπνήσει ακόμα η Ευρώπη.
