Xώρα αγροίκων ή χώρα βανδάλων ή μήπως και τα δύο

«Προσοχή – προσοχή», κατά το «ακούσατε – ακούσατε»:
«Ενα άλλο θέμα που απασχολεί την περιοχή είναι αυτό της στάθμευσης. “Είχαμε ζητήσει να μπουν κώνοι σε ορισμένα σημεία για να αποτραπεί η παράνομη στάθμευση. Μπήκαν ορισμένα, δυστυχώς όμως καταστηματάρχες, κάτοικοι, επισκέπτες δεν ξέρω ποιοι τους έβγαλαν, τους “ξεπάτωσαν” κυριολεκτικά και πρέπει να αντικατασταθούν. Ειδικά στον δρόμο προς το νηπιαγωγείο όπου κάθε μέρα μπαίνει λεωφορείο για να πάει τα παιδιά προκαλείται σοβαρό πρόβλημα”». Τα παραπάνω σημειώνει -όπως διαβάζουμε σε ρεπορτάζ των “Χ.Ν.” που δημοσιεύθηκε πριν λίγες ημέρες- ο πρόεδρος του τοπικού συμβουλίου Πλατανιά Θ. Μαράκης.
«Ακούσατε – ακούσατε»: στο ίδιο φύλλο της εφημερίδας -στα σχόλια- διαβάζουμε: «Δεν έχουν περάσει παρά μερικές εβδομάδες από τη στιγμή που τοποθετήθηκε το περίπτερο πληροφόρησης στην πλατεία Δημοτικής Αγοράς (στον χώρο όπου ήταν παλιά οι εικόνες) και ήδη κάποιοι φρόντισαν να του σπάσουν το τζάμι! Δυστυχώς η απαξίωση της δημόσιας περιουσίας, πρώτα από όλα από εμάς τους ίδιους, είναι τέτοια στη χώρα μας που πλέον τίποτα δεν μπορεί να μας εκπλήξει…».
Στο ίδιο φύλλο γίνεται λόγος και για το νέο πάρκο που δημιουργείται στην Αμπεριά: «Θαμώνες διαμαρτυρήθηκαν έντονα τόσο σε ιδιοκτήτες σκύλων που έφερναν τα τετράποδα τους στο χώρο χωρίς λουρί σε μερικές περιπτώσεις, αλλά και σε αυτούς που τα αφήνουν να αφοδεύουν μέσα στο πάρκο και στη συνέχεια δεν μαζεύουν τις ακαθαρσίες τους». Στο ίδιο θέμα, ιδιαίτερη εντύπωση προκαλούν και κάποιες φωτογραφίες με τα νέα όργανα γυμναστικής που ο Δήμος έχει τοποθετήσει εκεί και τα οποία έχουν ήδη βανδαλιστεί…
Δυστυχώς σε τούτον τον τόπο έχουμε μάθει να χαλούμε! Φερόμαστε απαξιωτικά σε οτιδήποτε αποτελεί δημόσια περιουσία μην έχοντας τον νου να κατανοήσουμε ότι ο δημόσιος χώρος χρειάζεται τη δική μας προσοχή και προστατευτικότητα!
Εμείς όμως, απόγονοι σπουδαίων προγόνων φερόμαστε ως βάρβαροι! Η μετεξέλιξή μας αυτή πού μπορεί να οφείλεται; Στην έλλειψη παιδείας σίγουρα!
Γνωστά πράγματα αυτά! Και λύση  στον ορίζοντα, δεν διαφαίνεται!
Το ερώτημα αν θα μπορούσε τούτη η κατάσταση να ήταν διαφορετική, παραμένει μετέωρο… στο διηνεκές!