“Χρυσή Αυγή” χωρίς μάσκες

Την οργανωμένη ομάδα με πολιτικές πεποιθήσεις της ακροδεξιάς που απέκτησε κατ’ επίφασιν εξουσία μακριά από τη νομικότητα την είδαμε να παρελαύνει με επαχθή τρόπο οδηγούμενη ενώπιον του νόμου. Η οργάνωση αυτή πήρε τον χαρακτήρα “κόμματος” και ως “Χρυσή Αυγή” ενεδύθη τον κοινοβουλευτικό μανδύα με λαϊκό έρεισμα και μετήρχετο κάθε μέσον, πιστεύοντας ότι μπορεί ν’ αλλάξει τον ρουν της δομής του κοινοβουλευτισμού κόντρα στη λειτουργία των θεσμών.
Οι άνθρωποι αυτοί κυκλοφορούσαν στο Κοινοβούλιο σε πλήρη αναντιστοιχία προς το αξίωμα που τους προσέδωσε η ετυμηγορία του ελληνικού λαού. Νομίζοντας ότι δικαιούνται να λένε ό,τι θέλουν και να πράττουν ό,τι τους καπνίσει, αυθαδιάζουν εντός της Βουλής, ενώ εκτός Βουλής χειροδικούσαν, βιαιοπραγούσαν, αντικαθιστούσαν κάθε κρατικό όργανο ή εξουσία αστυνομικής μορφής και η κοινωνία τους ανεχόταν, η δε πολιτική ηγεσία απέφευγε να λάβει ενεργή θέση. Το μόνο που έκανε ήταν να καταγράφει τα γεγονότα.
Μετά τη δολοφονία του Π. Φύσσα έφτασε ο “κόμπος στο χτένι” και αναγκάστηκε η συγκροτημένη εκτελεστική εξουσία να περάσει στην επίθεση, επιβάλλοντας τον νόμο, χωρίς να θεωρηθεί ότι εκδικείται. Χαρακτηρίστηκε το κόμμα της Χρυσής Αυγής εγκληματική οργάνωση, το κακούργημα να είναι συνεχές και συνελήφθησαν οι υπαίτιοι με τη διαδικασία του αυτοφώρου. Το “θέαμα” των χειροπεδών πρωτόγνωρο. Πολιτικοί να οδηγούνται στον εισαγγελέα μετά συνενόχων δείχνει πως το κόμμα που είχε πάρει μια θέση μέσα στη δημοκρατία δεν μπόρεσε να την αξιοποιήσει. Παρανόησαν και με το πρόσχημα της εθνικοφροσύνης και της συμπαράστασης προς τον ευρισκόμενο σε ένδεια ελληνικό λαό μεθόδευαν τις έκνομες δραστηριότητές τους. Με αυτά και με άλλα η Χ.Α. έδειξε με τις πράξεις της ότι είναι ξένο σώμα μέσα στο Κοινοβούλιο και δεν έχει θέση στη δημοκρατία.
Μην έχει όμως την αυταπάτη ο πολιτικός κόσμος ότι εδώ τελειώνει με τη Χ.Α. Τα μεγαλύτερα προβλήματα είναι μπροστά. Εχουν δημιουργήσει ένα λαϊκό ανάχωμα που ανθίσταται κινούμενο στη συγκυρία της οικονομικής κρίσης. Οι παλληκαρισμοί περί ομαδικών παραιτήσεων είναι πομφόλυγες και ελέχθησαν πάνω στην αμηχανία τους από το ξαφνικό τράνταγμα που υπέστησαν. Δεν πρόκειται να παραιτηθεί κανείς. Είναι σαν να πυροβολούν τα πόδια τους. Θα παραμείνουν ως έχουν να διεκδικήσουν κάθε δικαίωμα που απορρέει από τη βουλευτική τους ιδιότητα. Διότι και αν ακόμη οι βουλευτές φυλακιστούν, δεν χάνουν το βουλευτιλίκι και τα προνόμιά τους. Εκπίπτουν του αξιώματός των αν υπάρξει αμετάκλητη στέρηση των πολιτικών τους δικαιωμάτων. Θα μείνουν να πείσουν τους ψηφοφόρους τους ότι η δίωξή τους είναι πολιτική και ότι διώκονται για τα “ιδεώδη” τους.
Τότε η κυβέρνηση θα έχει να επιλύσει το φλέγον θέμα της αναπλήρωσης με εκλογές. Εφ’ όσον η Πολιτεία δεν επιθυμεί τις εκλογές σε τέτοια συγκυρία, είναι ένας λόγος να αποφύγει τους εκλογικούς περισπασμούς και να μην επιδιώξει την αφαίρεση των πολιτικών δικαιωμάτων των βουλευτών της Χ.Α. που εκρίθησαν ένοχοι απ’ τη Δικαιοσύνη. Η νομοθεσία περί την αναπλήρωση των παραιτουμένων βουλευτών είναι λαβυρινθώδης, οι δε απόψεις συνταγματολόγων και νομικών διίστανται. Συνεπώς η λύση δίδεται εφ’ όσον προκύψει το θέμα. Κάθε δε περίπτωση έχει τη δική της ερμηνεία και πάντοτε υπό το πρίσμα των συμφερόντων της κυβερνώσας παράταξης.
Μην ψάχνουμε και μην προβληματιζόμαστε από τώρα τι πρέπει να κάνουμε, αν γίνει το τάδε και πώς θα αντιδράσουμε, αν προκύψει το δείνα. Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες και οι λύσεις πολλές. Θα προτιμηθεί δε εκείνη που δεν έρχεται σε αντίθεση προς το Σύνταγμα. Ας περιμένουμε την πορεία των πραγμάτων διότι οι περιπτώσεις είναι πρωτοφανείς.