Ξύπνημα από τον εφιάλτη

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Δ.Ν.Τ., η ύφεση στην Ελλάδα θ’ αγγίξει το 10%. Μια εφιαλτική πρόβλεψη που θέτει όλους τους κοινωνικούς εταίρους προ των δυσανάλογων ευθυνών τους.
Η Ελλάδα θα χορέψει ένα “σκληρό” αργεντίνικο ταγκό με το πεπρωμένο της. Και το ταγκό χορεύεται από δύο. Από τη μία η κυβέρνηση που είναι πειθαρχημένη στους στόχους και από την άλλη η κοινωνία που αγωνιά για την ετοιμορροπία.
Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να δραπετεύσουμε από τις ευθύνες μας. Η χώρα δεν κουβαλά πια ενοχές και μίζερες αυταπάτες. Εξάλλου στο παρελθόν δοκίμασε όλα τα δηλητηριώδη “ματζούνια” των αυτόκλητων σωτήρων.
Κρίσιμη στιγμή θα είναι οι αποφάσεις του Συμβουλίου Κορυφής των Ευρωπαίων ηγετών, όπου σίγουρα πρέπει να πειραματιστούμε με νέα χρηματοδοτικά εργαλεία για να ενισχύσουμε την παραγωγή, τις θέσεις εργασίας και το κοινό μυστικό του Δυτικού κόσμου που είναι το εμπόριο, οι αερομεταφορές, οι μετακινήσεις πολιτών. Αυτό κρατά ως ένεση ρευστότητας το μέλλον στα χέρια του.
Τούτους τους τρόμους και τις αλλαγές των καιρών, η Ελλάδα μπορεί να τους αντιμετωπίσει μόνον ενταγμένη σε μια κοινή Ευρωπαϊκή στρατηγική. Για να υπάρξει όμως στρατηγική, πρέπει η Ευρώπη να είναι αργοκίνητο καράβι και να απενοχοποιήσει τις εμμονές της.
Το περιβάλλον που ζούμε άλλαξε δραματικά και χρειάζεται νέους πλοηγούς. Δείτε την εγκατάλειψη της μαξιμαλιστικής Τουρκίας, το τσουνάμι που σάρωσε τα Βαλκάνια, τις αποσχιστικές τάσεις που καλλιεργούνται στην Αμερικάνικη Καλιφόρνια.
Η Ελλάδα θεμελιώνει το μέλλον της σε μια κοινή προοπτική με εργαλεία του σήμερα. Δεν μπορούν να κάνουν ακόμη την ανάλυση που έκαναν το 2010. Ούτε η Αμερική, ούτε η δυστυχής Ρωσία, ούτε η κυνική Κίνα, μπορούν πια να πορευθούν με τις φαντασιώσεις τους. So far so good, μέχρι εδώ καλά, αρκεί να αλλάξουμε όλοι μυαλά.
Κάποτε θ’ αρχίσουν να σχεδιάζουν ένα μέλλον που πρέπει να μας συμπεριλαμβάνει όλους. Πιστεύω πολύ στις δυνατότητες των ελληνικών επιχειρήσεων, διότι απέκτησαν εξειδικευμένες εμπειρίες μέσα στην τελευταία δεκαετία. Οι ηγεσίες των επιχειρήσεων αλλά και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι απέκτησαν ένα υπόβαθρο για να μπορούν να επιβιώνουν.
Αλλά και η κυβέρνηση πια έχει μια αυτεπίγνωση. Εγινε πιο συνετή, πιο ψύχραιμη, πιο νοικοκυρεμένη στις παροχές της.