∆έος νιώθω στα στήθια µου και ρίγος στο κορµί µου
όταν πλάθω στην σκέψη µου την «ιερή στιγµή»
που ορκίστηκαν στα όπλα τους… κι αγάλλεται η ψυχή µου…
οι πρόγονοί µου, Ελλάδα µου, για του έθνους την τιµή!
Στου χρόνου την περγαµηνή γράµµατα χρυσαφένια
θα µαρτυρούν, η θέληση κι η ατσάλινη ψυχή
µπορούν τα τείχη της σκλαβιάς και κάστρα σιδερένια
να τα γκρεµίσουν… κι όνειρα να πλάσουν απ’ την αρχή.
Θα µαρτυράς ακούραστη στο διάβα των αιώνων
πως της σκλαβιάς τα σίδερα που είναι πολύ βαριά
λιώνουνε από τη φωτιά των «ιερών αγώνων»
για τα ωραία ιδανικά και για την Λευτεριά.
Κι αν ‘ρθει µι’ αυγούλα ο ύστερος του κόσµου ο ανασασµός
και κάθε κύτταρο ζωής στη Γη µας νεκρωθεί,
από την «άγια δάδα σου» δεν θα σβηστεί το φως
γιατί είν’ του Πλάστη προσταγή ποτέ να µην χαθεί.
Σαν φάρος, αιώνια, η λάµψη του στ’ άπειρο θα φωτάει,
για να διαβάζουν οι ουρανοί της δόξας σου ένα – ένα
όλα τα κατορθώµατα και πάντα θ’ αντηχάει
στου σύµπαντος τα πέρατα «Ζήτω το Εικοσιένα»!
*Ο ∆ηµήτρης Κ. Τυραϊδής είναι συγγραφέας – ποιητής
µέλος της Παγκοσµίου Ενώσεως Ελλήνων Λογοτεχνών,
µέλος των Πνευµατικών ∆ηµιουργών νοµού Χανίωνκαι άλλων πολλών
πολιτιστικών συλλόγων
