Κύριε διευθυντά,
με αφορμή τον ξεσηκωμό των γιατρών και εργαζομένων σε όλη την Ελλάδα, οι συνταξιούχοι όπως μας κατάντησαν να βγαίνουμε στα 67 χρόνια, πλήττονται περισσότερο από κάθε άλλο κλάδο.
Γιατί η φθορά που παθαίνει το σώμα με 45 και 50 χρόνια εργασία σε όποιο χώρο δουλειάς και αν εργαζόταν, είναι δεδομένη. Όταν η νομοθεσία μας υποχρέωνε να πληρώνουμε ασφαλιστικές εισφορές, μάλιστα για τους ελεύθερους επαγγελματίες το (ΤΕΒΕ) παλαιότερα, να έχει αυστηρότερο καθεστώς πληρωμής. Έλεγε, για όσους θυμούνται, εάν τον τρίτο μήνα δεν είχες καταβάλει την εισφορά σου, χωρίς καμία άλλη διαδικασία είχες προσωπική κράτηση, δηλαδή φυλάκιση σαν κοινός απατεώνας. Έτσι με τον φόβο να μη βρεθούν σε αυτήν τη θέση έκοβαν το ψωμί των παιδιών τους για να πληρώσουν την ασφάλεια αυτή, που μόνο ασφάλεια απεδείχθη πως ήταν.
Βέβαια αυτή η ασφάλεια είχε 2 σκέλη, το ένα ήταν η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Το άλλο με τη νομοθεσία για τη σύνταξη έβγαινε στα 65 χρόνια και 37 χρόνια εισφορές. Έστω και έτσι, με την περίθαλψη που τόσο έχει ανάγκη η τρίτη ηλικία ήρθε και η αύξηση των ορίων ηλικίας κατά 2 χρόνια ακόμα, που δεν διστάζουν ακόμα και να σκέπτονται να την αυξήσουν στα 70. Στα 65 πολλοί ασφαλισμένοι δεν πρόλαβαν να την πάρουν στα 67 και στα 70 θα είναι πολύ περισσότεροι. Και έχουν αναφερθεί γι’ αυτό κατά καιρούς πως οι συνταξιούχοι είναι κόστος. Τους απαντούμε, όταν εισέπρατταν τις εισφορές ήταν καλά; Όλα τα παραπάνω σαν πρόλογος για να έρθουμε σε αυτήν την τόσο αναγκαία υγεία που βασανίζει την τρίτη ηλικία. Από πού να αρχίσεις και πού να τελειώσεις για τη δημόσια υγεία, όπου η φορολογία ήταν 4% επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και την πήγε στο 6%. Είδαμε καμία βελτίωση στις παροχές; Προφανώς όχι.
Αντιθέτως και τότε και σήμερα η δημόσια υγεία καταρρέει συνεχώς. Υποστελέχωση γιατρών και προσωπικού, έλλειψη φαρμάκων, τεχνικού εξοπλισμού, εγκατάλειψη κτηριακών υποδομών, διορισμένοι διοικητές, όπου δεν διεκδικούν τις όποιες ανάγκες για να μη δυσκολέψουν την πολιτική της όποιας κυβέρνησης.
Πολύ περισσότερο την κατεύθυνση για τη διάλυση της δημόσιας υγείας και μεθοδευμένα να περάσει στους ιδιώτες. Αυτό διαφαίνεται πλέον ξεκάθαρα με τον ξεσηκωμό όλης της Ελλάδας να διαμαρτύρεται γι’ αυτό το έγκλημα που ετοιμάζεται να φέρει στη βουλή ο υπουργός. Νόμο που θίγει όχι μόνο ασθενείς αλλά και εργαζομένους στην Υγεία. Να έρθουμε τώρα στο πρώτο, συνταξιούχοι με ηλικίες 67, 70, 80 και πάνω, με 45 έως 55 χρόνια δουλειάς, δεν μπορεί να μη χρήζουν ανάγκης ιατρικής μέριμνας, οι αναπηρίες, οι διάφορες ασθένειες λόγω ευάλωτου οργανισμού από τα τόσα χρόνια ζωής και υπερκόπωσης της δουλειάς.
Έχουν τη μεγάλη ανάγκη, χωρίς να αποκλείουμε τον υπόλοιπο πληθυσμό των εργαζομένων και γενικότερα του ελληνικού λαού. Λαού που στενάζει από τη δυσκολία επιβίωσης όπου η ακρίβεια και σε σχέση με τα εισοδήματα δεν μπορεί να οδηγείται στην ιδιωτική υγεία. Ένα κράτος σωστό και με όποια κυβέρνηση, πρώτο μέλημα είναι η υγεία του λαού του. Τα πάγια αιτήματα των συνταξιούχων, που σε πολλούς η σύνταξη δεν φτάνει να καλύψει τις πρώτες 20 μέρες, είναι η στελέχωση όλων των δομών υγείας με γιατρούς και εργαζομένους, να ανοίξουν όλα τα νοσοκομεία που έχουν κλείσει ή σχεδιάζουν να κλείσουν. Μείωση της συμμετοχής μας στα φάρμακα και να εξαλειφθεί η έλλειψη, όπου με ανακοίνωση του ΕΟΦ καταγράφονται 148 ελλείψεις. Ενώ ο Φαρμακευτικός Σύλλογος Αττικής αναφέρει πάνω από 400, με τα σκευάσματα για το νευρικό σύστημα να είναι τα πρώτα. Ακόμα τα καρδιακά, καρδιαγγειακά, τα ψυχοτρόπα, αντικαταθλιπτικά, αγχολυτικά, αντιεπιληπτικά, αντιπαρκισιακά, και άλλα. Με αυτά και με αυτά οι συνταξιούχοι είναι ακάλυπτοι, και θα μας βρίσκουν στους δρόμους μέχρι να ικανοποιηθούν όλα τα αιτήματα για μια δωρεάν και δημόσια υγεία.
Στέλιος Πετράκης
συνταξιούχος, μέλος του Δ.Σ.
ΟΑΕΕ Χανιών
