Υγείας “Πολύτροπον”

Οι καταναλωτές εξελισσόµεθα ως πελάτες της εµπορευµατοποίησης. Κάτι που στις µέρες µας σηµαίνει παράνοµο, µπορεί να γίνει νοµιµοφανές χωρίς να είναι, δίχως να συµφωνεί µε το γράµµα του νόµου, παραβιάζοντας την ουσία του. Η ηµέρα νύχτα δεν γίνεται. Και όµως επιχειρείται να νοµιµοποιηθεί εκείνο που ανέκαθεν εθεωρείτο και συνεχίζει να είναι παράνοµο, το οποίο πάει να γίνει νόµιµο και θεσµικό, το “φακελάκι”.
Στα δηµόσια νοσοκοµεία γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό, εκτός του ότι υπαµείβονται, εξουθενώνονται µέχρι λιποθυµίας. Η ανοσία δεν εξασφαλίζεται δια του Μιθριδατισµού. Το πρόδηλον και συνταγµατικό της δωρεάν υγείας καταστρατηγείται, όταν επιτρέπεται η χρησιµοποίηση των εγκαταστάσεων των δηµόσιων νοσοκοµείων από ιδιώτες ιατρούς και των χειρουργείων τις απογευµατινές ώρες έναντι χρηµατικής αµοιβής. Το ΕΣΥ ιδιωτικοποιείται µερικώς για τους έχοντες, που θα πληρώνουν και οι λοιποί, οι µη διαθέτοντες το “φακελάκι” θα περιµένουν να ΄ρθει η… ώρα τους.
∆ιαµορφωτής αυτής της καινοτοµίας δ’ επανακάµψας στο αρµόδιο Υπουργείο. Την πρώτη φορά κατήργησε τα απογευµατινά εξωτερικά ιατρεία, καθιέρωσε το πεντάευρω σε όποιον επισκέπτεται τα εφηµερεύοντα νοσοκοµεία και το ένα ευρώ για κάθε συνταγογράφηση φαρµάκων απ’ τον συµβεβληµένο γιατρό µε τον Ε.Ο.Π.Υ.Υ. Το πεντάευρω δεν εφαρµόστηκε, το ένα ευρώ παρέµεινε. Τώρα ο κ. υπουργός τείνει να νοµιµοποιήσει το “φακελάκι” το οποίο, όπως λέγεται, συµβάλλει “θεσµικά” και “νόµιµα” στη λειτουργία των απογευµατινών χειρουργείων. Κατ’ αυτόν τον τρόπο οι έννοιες “φροντίδα”, “αλληλεγγύη” και “φιλανθρωπία” έχουν καταχρηστική µορφή και προετοιµάζεται το έδαφος του παραγκωνισµού των αδυνάτων.
Μην κοροϊδευόµαστε! Αν ένας έχει λεφτά, είναι δυνατόν να διατηρήσει κάποια µορφή µακροζωίας. Όµως ποιες ιδέες µπορούµε να φανταστούµε ότι εµφιλοχωρούν στο πνεύµα του κ. Υπουργού; Των ιµπεριαλιστικών δοξασιών ή των αριστερών ιδεολογιών, όταν επιµένει να πείσει την κοινωνία ότι αν δεν µπορεί να αντιµετωπίσει η πολιτεία µία παρανοµία, τη νοµιµοποιεί µε την επίσηµη φωνή της; Το πρόδηλον εν προκειµένω είναι ο σταδιακός περιορισµός της δωρεάν υγείας µε αποτέλεσµα να κάµπτεται το ηθικό των πολιτών.
Το ερώτηµα τίθεται, αφού τα νοσοκοµεία είναι υποστελεχωµένα από αναισθησιολόγους και νοσηλευτικό προσωπικό για τα πρωινά χειρουργεία, πώς πρακτικά θα γίνονται τα απογευµατινά; Από πού θα εξασφαλίζεται το προσωπικό; Θα είναι του νοσοκοµείου µε διαφορετικές βάρδιες και παρά του ότι υπαµείβεται, θα εξουθενώνεται µέχρι απώλειας των αισθήσεων; Θα αντέξει;