«Η Κρήτη είναι µια χώρα στην µέση του σκοτεινού πόντου, ωραία, εύφορος µε την θάλασσα γύρω-γύρω », µάς πληροφορεί µέσα από την ηχώ των αιώνων η φωνή του Οµήρου
Ονοµάστηκε Αέρια, για το ωραίο της κλίµα, Χθόνια, (χθων –γη), Τελχινία, χώρα των Τελχίνων (χώρα τεχνών), Ιδαία , από το όρος Ίδη, Κουρήτις, ως χώρα τρέφουσα Κούρους και Κρήτη, είτε από µία νύµφη µυθολογική νεράιδα, είτε από µιαν οµώνυµη θεά των Εσπερίδων. Αυτήν την Κρήτη, την Κρήτη των µύθων, των θρύλων και του Μίνωα, την κατοικούν από αρχαιοτάτων χρόνων, άνθρωποι ξεχωριστοί, αυτόχθονες, που κρατούν τιµηµένο το όνοµά της, µέχρι και σήµερα, στης Ιστορίας το διάσελο. Τωρά απαγορεύεται να εκθειάζεις ξεχωριστούς λαός αλλά οι κρητικοί είναι.
Γιατί είναι το σπίτι του µεγάλου Θεού των Θεών και ανθρώπων ∆ΙΑ.
Γιατί εδώ µετέφερε την Ευρώπη (θυγατέρα του Αγήνορα, βασιλέα της Φοινίκης) ο ∆ίας, µεταµορφωµένος σε άσπρο ταύρο. Ευρώπη όµως, σηµαίνει «ευρύ όµµα» (γνώση). Εδώ κάρπισε λοιπόν κι από εδώ µεταδόθηκε σε όλον τον κόσµο αυτή η γνώση.
Γιατί, εδώ θεµελιώθηκε ο πρώτος πολιτισµός κι ο Μίνως έγινε ο πρώτος θαλασσοκράτορας. Αρχαιολογικά δείγµατα αποδεικνύουν ότι Κρήτες έφτασαν µέχρι την Αµερική.(Μ. Τσικριτσής).
Γιατί είχαµε ανάκτορα µεγαλοπρεπή µε τέλειο σύστηµα ύδρευσης κι αποχέτευσης κι είχαµε κι έναν Τάλω να µας φυλά.
Γιατί, ο Μίνωας δεν χρησιµοποίησε όπλα, όπως οι διασωθείσες παραστάσεις αποδεικνύουν για την εξάπλωση της αυτοκρατορίας του.
Γιατί, ο Απόλλωνας µε µορφή ∆ελφινιού οδήγησε το καράβι, µε τους Κρήτες ναυτικούς, στους ∆ελφούς για να χτίσουν το ιερό του και να γίνουν οι ιερείς του.
Γιατί, ο Ιδοµενέας, γιος του ∆ευκαλίωνα και εγγονός του Μίνωα, συµµετείχε και διακρίθηκε για την αντρειοσύνη του στον Πόλεµο της Τροίας και
Γιατί, Κρης, ο Επιµενίδης έσωσε την Αθήνα από το Κυλώνειον άγος
Και γιατί οι Kρήτες τοξότες συνόδευαν τον στρατό του Μ.Αλεξάνδρου που µαζί µε τους Mακεδόνες τοξότες, αποτελούσαν αυτόνοµη µονάδα, διοικούµενη από στρατηγό.
Κινδυνεύουµε όµως να κατηγορηθούµε για αρχαιολάτρες αν µείνουµε µόνο σ’ αυτά. Στα νεώτερα χρόνια:
-Κρήτες πολεµιστές, είναι οι τελευταίοι που µάχονται γενναία δίπλα στον Κων/ νο Παλαιολόγο, προσπαθώντας να αποσοβήσουν το µοιραίο, δηλαδή την πτώση της Πόλης ,αγνοώντας βέβαια την απόφαση των Τουρκόφιλων « κάλλιον σαρίκι τούρκικο παρά τιάρα παπική»
– Στους Βαλκανικούς πολέµους «το 4ο τάγµα εθελοντών Κρητών» και «το ανεξάρτητο σύνταγµα Κρητών» έγιναν παράδειγµα παλληκαριάς και ανδρείας..
- Ο «Ιερός λόχος» Κρητών φοιτητών και σπουδαστών συµµετείχε σε όλες τις ηρωικές µάχες για την απελευθέρωση της Ηπείρου.
-Αλλά και την υπόθεση της Μακεδονίας, η Κρήτη την είδε και δική της υπόθεση . Κατέφθαναν λοιπόν κατά κύµατα στην Μακεδονία µαχητές Κρητικοί, συνδέοντας το όνοµά τους µε τον µεγάλον αυτόν Εθνικόν αγώνα. Έναν αγώνα, που ήταν καθοριστικής σηµασίας για την σωτηρία και την επιβίωση του ελληνισµού της Μακεδονίας. Και σήµερα εµείς χαρίσαµε το ιερό όνοµά της
-Στον πόλεµο του σαράντα εκτός του ότι στα αλβανικά βουνά πολέµησαν σαν λιοντάρια, λέγεται ότι η ιαχή «αέρας» ακούστηκε από Κρητών χείλη. Και να το µεγάλο θαύµα. «Η ΜΑΧΗ ΤΗς ΚΡΗΤΗΣ» 20 µε 31 του Μάη το 1941
-Οι Κρητικοί, έδωσαν το µοιραίο πλήγµα στο επίλεκτο σώµα των αλεξιπτωτιστών καταρρίπτοντας το γόητρο του ανίκητου άξονα. Οι Γερµανοί δεν συγχώρησαν ποτέ που µια χούφτα άοπλων Κρητικών κατάφερε να αµαυρώσει το γόητρο του άξονα και να προδιαγράψει την ήττα τους. Και σήµερα προσπαθούν να αµαυρώσουν την «µεγάλη νίκη» µιλώντας για πόλεµο χωρίς κανόνες ( Ρίχτερ).
Ήταν µια µέρα του Μαγιού µια ξελογιάστρα µέρα
που ουρανός σκοτείνιασε και η χαρά εχάθη.
Απ’ τον αέρα έφτασε ο εχθρός να κατακτήσει
την Κρήτη την αδούλωτη των Κουρητών την φύτρα.
Οι σιδερένιες Άρπυες που σκίασαν τον ήλιο,
πολύχρωµο τον θάνατο από τα ύψη σπέρνουν.
Χορεύουν τ’ αλεξίπτωτα στον κρητικόν αιθέρα
κρατώντας µε τη µύτη τους τού θάνατου την ρήτρα.
Τρόµαξε η άνοιξη η ανθηρή και κόπηκε η πνοή της
οι ευωδιές της χάθηκαν, µπαρούτι κι αίµα αχνίζει.
Μόνη, µικρή κι αφύλακτη η Κρήτη ξεπετιέται
ο τύραννος το Κρητικό το χώµα µην πατήσει.
Πέτρες και βέργες γίνονται στων Κρητικών τα χέρια
όπλα που θάνατο γεννούν στων Γερµανών τ’ ασκέρια.
Ποιος έχασε, ποιος κέρδισε το ‘γραψε η ιστορία
χρυσή σελίδα έγραψαν της Κρήτης τα θηρία.
«Υπάρχει ήττα που στον νου σαν νίκη αποµένει
όταν για όλους νικητές είναι οι ηττηµένοι».
Ελένη Μανιωράκη – Ζωιδάκη
(δασκάλα, λογοτέχνις)
