Ο Ανδρέας Παπανδρέου έλεγε τη συγκεκριµένη φράση. «∆ύο κουβέντες ξεκάθαρες και µόνο…». Ήταν λιτός στις πολιτικές του επισηµάνσεις όταν µιλούσε µε φίλους και αρκετά καυστικός στις ιδεολογικές του συγκρούσεις.
Γιατί τα λέω τώρα αυτά. Οκ που λέµε στην καθοµιλουµένη. Εξηγούµαι, ως ωτακουστής, παρατηρητικός και αρκετά µελετηρός. Πολιτικά αντιλαµβανόµενος το τι τρέχει µε το πολιτικό σκηνικό και µε δεδοµένη την κυριαρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη, ασχέτως του αποτελέσµατος των Ευρωεκλογών, είναι αναγκαίο να κατανοηθεί, ότι από πλευράς αντιπολίτευσης, το µόνο κόµµα που διέπεται από ένα ιστορικό υπόβαθρο είναι το ΠΑΣΟΚ.
Σίγουρα όλα τα κόµµατα, ειδικά εκείνα που βρίσκονται εντός του κοινοβουλίου, µε την ψήφο των πολιτών, έχουν οπωσδήποτε έρεισµα στους πολίτες, δεν έχουν όµως την ιδεολογική φυσιογνωµία που θα µπορούσε να τα ενισχύσει για να σταθούν απέναντι στις καταστάσεις, εθνικές και διεθνείς, οι οποίες αµέσως µετά την 9η Ιουνίου θα ξεδιπλώνονται µε ιλιγγιώδη ταχύτητα µπροστά µας, όπως οµολογούν και τοποθετούνται αξιόλογοι πολιτικοί αναλυτές.
Μία κυβέρνηση για να είναι ακόµα πιο αποδοτική, πέρα της αξιοσύνης των στελεχών της και της προγραµµατικής της συνέπειας, χρειάζεται, σύµφωνα µε τον Οδηγό Επιβίωσης Κυβερνήσεων, µία αντιπολίτευση που να την οδηγεί διαρκώς και συγκροτηµένα σε αυτοέλεγχο, αυτοκριτική και όποτε χρειάζεται επαναπροσδιορισµό των τελικών αποφάσεων της.
Σήµερα στην Κεντρική Πολιτική Σκηνή, το έργο χαρακτηρίζεται ως Μονόπρακτο, όπως οι περισσότεροι οµολογούν, µε την κυβέρνηση να έχει µόνο αντίπαλο τον άνεµο, που δέχεται ως αντίσταση στην ταχύτητα µε την οποία κινείται.
Αντιπολίτευση δεξιά και ακροδεξιά δεν λογάται, η Αριστερά προσπαθεί να κερδίσει το στοίχηµα των προεδρικών επιλογών της, το ΚΚΕ τώρα ξεκινάει να διαχειρίζεται έστω και αυτό, το µε µικρά βήµατα άνοιγµα του σε δυνάµεις πολιτών και κοινωνικούς σχηµατισµούς και ό,τι άλλο διαφαίνεται στον ορίζοντα, είναι ακόµα θολό και απροσδιόριστο.
Το ΠΑΣΟΚ, πέρα από τις όποιες διαφωνίες ή εγκρίσεις για το πρόσωπο του προέδρου του, για το αν µπορεί ή όχι να τραβήξει το άρµα το οποίο είναι ιστορικά και πολιτικά πολύ βαρύ, το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνηµα έχει την εµπειρία, σύµφωνα µε τα πεπραγµένα, να κινείται σε πολιτικούς και ιδεολογικούς στίβους όπου µάχονται οι αθλητές κατηγορίες Βαρέων Βαρών.
Τέτοιους αντιπάλους χρειάζεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ακούς όταν στήσεις αυτί σε συζητήσεις, του επιπέδου αυτού αντιδράσεις και σπρωξίµατα χρειάζεται η κυβέρνηση, ώστε να υπάρξει επί της ουσίας διακυβέρνηση της χώρας, µε κυβερνών κόµµα που µπορεί και αντιπολίτευση που αποδεικνύει από τα της διαχείρισης της, πως πληροί τις προϋποθέσεις, να µπορεί και το ίδιο.
Το ΠΑΣΟΚ στο DNA του είναι ένα κόµµα -κατά κοινή οµολογία- µε χαρακτηριστικά ισχυρού αντίπαλου, µε εδραιωµένη στρατηγική στην αντιπολιτευτική του πορεία και απόλυτο σχεδιασµό για το τρόπο ανάδειξης θεµάτων όπως µεταναστευτικό, ακρίβεια, υποκλοπές, έρευνες για τα τραγικά δυστυχήµατα και όλα τα άλλα που όλοι µας έχουµε στο µυαλό µας ως µεγάλα ερωτηµατικά.
Πολύ υποστηρίζουν ότι σε αυτές τις εκλογές, η βραδιά της 9ης Ιουνίου για τη χώρα µας, θα πρέπει να εµπεριέχει µετά το άνοιγµα της κάλπης, το µήνυµα ότι «…όλα καλά και αποδεκτά, όµως στις σοβαρές στιγµές για την χώρα, οι πολίτες φέρονται µε σοβαρότητα».
