∆υο πόρτες έχει η ζωή

Τόσο καιρό ψάχναµε αντιπολίτευση και αµέσως µετά τις εκλογές για το Ευρωκοινοβούλιο, έχουµε τρελαθεί να εντοπίζουµε, κυρίως δε να αποκωδικοποιούµε, αντιπολιτεύσεις.
Αντιπολίτευση στη Νέα ∆ηµοκρατία ο ΣΥΡΙΖΑ, που εντός του έχουν γεννηθεί αντιπολιτευτικά στρατόπεδα που αντιδρούν στην τακτική Κασσελάκη. Παράλληλα αντιπολιτευτικές οµάδες που προσπαθούν να περάσουν τις δικές τους γραµµές, σχετικά µε το µέλλον του κόµµατος, πριν αυτό γίνει, όπως όλα δείχνουν ένα καθαρά, χωρίς επακριβή ιδεολογικά όρια, κόµµα της όποιας Αριστεράς, του Στέφανου όµως Κασσελάκη.
Αντιπολίτευση και το ΠΑΣΟΚ προς τη Νέα ∆ηµοκρατία, εντός του οποίου όµως έχουν αναπτυχθεί αντιπολιτευτικές προς τον Νίκο Ανδρουλάκη, τον αρχηγό του Κεντρώου κόµµατος το οποίο λίγο θέλει και θα ξεκινήσει να ξηλώνεται, αν δεν τραβήξουν οι µεν τα χαλινάρια στους δε.
Αντιπολίτευση και αντιδράσεις υπάρχουν και µέσα στο κυβερνών κόµµα, που αναγκάζουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη να χαράσσει νέους δρόµους, στους οποίους επιβάλλεται να κινηθεί µιας και όπως λέει, το κόµµα οφείλει να εξαντλήσει την τετραετία.
Αντιπολίτευση στην αντιπολίτευση, ω αντιπολίτευση.
Και πάνω που οι πολίτες ένιωσαν ότι θα ασχοληθούν όλοι µε ακρίβεια, υπογεννητικότητα, ΦΠΑ, µικροµεσαίες επιχειρήσεις, ασχολούνται όλοι µε τις αντιπολιτεύσεις τον οµάδων, των οµαδούλων, των δούλων της καρέκλας και τους καρεκλοκένταυρους των κοµµάτων.
Ουδείς γελιέται πλέον.
Ούτε µε το ΣΥΡΙΖΑ, ούτε µε το ΠΑΣΟΚ. Ήρθε η ώρα να αποφασίσουν προς τα που, την ιδεολογική και πολιτική τους κεφαλή θα κλείνουν.
Ο καθρέπτης των συγκεκριµένων κοµµάτων δεν είναι άλλος από τους υποψήφιους αρχηγούς που προβάλλονται, τους υποψήφιους που περιµένουν για να κόψουν κίνηση και όλους όσους περιµένουν, όλο και κάποιον Κοµµατικό Μεσσία να αναδυθεί.
Όσο οι πολίτες ασχολούνται µε τον εάν τα ταµεία είναι άδεια στα κόµµατα ή αν υπάρχουν µαύρα χρήµατα εδώ και εκεί ή µε το ποιοι πετάνε δίχτυα και µαζεύουν µεγαλοκαρχαρίες του οικονοµικού γίγνεσθαι ή µε το πόσες µέρες και πόσες νύχτες θα κρατήσει ο γάµος των Τάιλερ – Στέφανου στα Χανιά, τόσο η Πατρίδα µας θα είναι αντιµέτωπη µε απειλές από κάθε πλευρά.
Γεωπολιτικής φύσης, διπλωµατικής, οικονοµικής, τουριστικής, αλλά και κάποιοι συνοµωσιολόγοι θα βρουν πάλι ελεύθερο πεδίο να λένε και να γράφουν τα µύρια όσα, ώστε οι αναποφάσιστοι να παραµένουν εκνευριστικά αναποφάσιστοι και οι απέχοντες να συνεχίζουν να απέχουν τα της κοινωνίας και πατρίδας, λόγω σιχασιάς.
Είναι εκπληκτικό το τι πιέσεις δέχονται σε ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, αρκετοί, είτε για να αλλάξουν στρατόπεδο, είτε για να αλλάξουν κόµµα, είτε ακόµη, ακόµη για να συµµετέχουν σε µικροκοµµατικά παιχνιδάκια. Που όµως δυστυχώς ορίζουν το αύριο του πολιτικού σκηνικού της χώρας.
Το Κρεββάτι του Προκρούστη και οι Συµπληγάδες Πέτρες έχουν πολύ δουλειά αυτό το διάστηµα, κάνοντας όσο καλύτερα µπορούν τη δουλειά που ξέρουν να κάνουν.
Από την άλλη οι Σειρήνες έχουν βρει σε ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ πεδίο δόξης λαµπρό, για να τραγουδήσουν το Άσµα των Ασµάτων “∆υο πόρτες έχει η ζωή, άνοιξα µια και µπήκα, σεργιάνισα ένα πρωινό κι ώσπου να ‘ρθει το δειλινό, από την άλλη βγήκα”.
Οπότε για να µην πλατιάζουµε…
Ας προσέξουν οι πολίτες να µην τρώνε αµάσητη την πολιτικό – ιδεολογικό – κοµµατική τροφή που βρίσκουν στα µπολάκια τους.
Ας προσέξουν καλά όµως και τα στελέχη όλων των βαθµίδων σε ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ αλλά και οι αρχηγοί και υποψήφιοι πρόεδροι, διότι αν δεν πάρουν τις σωστές αποφάσεις µε πλειοψηφία και απαρτία στα κόµµατα τους, ενδέχεται να τραγουδήσουν το κουπλέ του τραγουδιού που λέει “Το τελευταίο βράδυ µου, απόψε το περνάω κι όσοι µε πίκραναν πολύ, τώρα που φεύγω απ’ τη ζωή (την κοµµατική) όλους τους συγχωρνάω”.