Τα παιδιά οφείλουν να υπακούν στους γονείς και στους δασκάλους. Οι εργαζόµενοι να πειθαρχούν στους προϊσταµένους τους. Οι πολίτες στους νόµους και στους κρατούντες τους.
Η εκούσια υπακοή και η πειθαρχία είναι από τα πλεονεκτήµατα στη ζωή του ανθρώπου. Λειτουργούν µάλιστα ως συνεκτικός κρίκος µεταξύ των µελών ενός ευνοµούµενου και καλά οργανωµένου κοινωνικού συνόλου.
Για να έχουν, όµως, αξία στην καθηµερινότητά µας, δεν πρέπει να µας επιβάλλονται από κανένα γραπτό ή άγραφο κανόνα της κοινωνίας. Το ιδανικό θα είναι να προέρχονται αυθόρµητα και µε τη θέλησή µας από τα εσώψυχα των ανθρώπων.
Από τι, εποµένως, εξαρτώνται η αυθόρµητη υπακοή στους γονείς, τους δασκάλους και τους προϊσταµένους και η αυτόβουλη πειθαρχία προς τους κρατούντες;
Με λίγα λόγια, µπορεί να δοκιµάζονται όπως όλες οι ανθρώπινες διαπροσωπικές σχέσεις στο πέρασµα των χρόνων, επηρεάζονται εντούτοις από το αν είναι δίκαιοι, σώφρονες, έντιµοι, καλόψυχοι οι γονείς και οι δάσκαλοι. Φυσικά, και από το αν οι κρατούντες τηρούν τους νόµους και σέβονται τα δικαιώµατα των πολιτών.
Στον αντίποδα, οι άφρονες, οι αλαζόνες, οι ανέντιµοι, οι άδικοι, οι σκληρόψυχοι και όσοι καταστρατηγούν τα δικαιώµατα, την τιµή και την αξιοπρέπεια των άλλων δεν εµπνέουν την πειθαρχία και τον σεβασµό του ανθρωπογενούς περιβάλλοντός τους.
Οι καιροί µας, καθώς όλοι συµφωνούµε, είναι δύσκολοι. Για να αντιµετωπιστούν, λοιπόν, τα κοινά καθηµερινά µας εµπόδια και τα δυσεπίλυτα προβλήµατα όλων µας, απαιτούνται ειλικρινής και αρραγής ενότητα και άδολη και έννους οµόνοια µεταξύ µας, οι οποίες, όµως, όπως όλοι βλέπουµε κάθε στιγµή γύρω µας, δίχως υπακοή και πειθαρχία δεν δύνανται να υπάρχουν…
