Ο Θεός μπορεί να σώζει τους πάντες, όμως η σωτηρία η δοσμένη από ανθρώπους, είναι μονάχα για λίγους. Άνθρωποι που δεν έχουν πού την κεφαλήν κλίνη, προσδοκούν στην αλληλεγγύη, η κοινωνική επαφή αποτελεί γι αυτούς ότι ο αέρας και το οξυγόνο για τα πνευμόνια ενός οργανισμού.
Για όλους μας η συνέρευση, η ελεύθερη διακίνηση προσώπων και ιδεών, η αλληλέγγυα άποψη, είναι απαραίτητη για τη ψυχοσωματική μας διαμόρφωση και υγεία. Ο περιοριστικός εξαναγκασμός των μέτρων που επιβάλλονται, μας απομονώνει σε ένα οικογενειακό περιβάλλον, μας στερεί το δικαίωμα του συγχρωτισμού του δούναι και λαβείν, και αποπνέει όλα τα θλιβερά των ακούσιων εγκλεισμών τόσο στο σώμα όσο και στην ψυχή.
Και όταν μερικοί υπεύθυνοι κρατούντες, θέλουν να αποποιηθούν την όποια τους ευθύνη σε ότι αφορά την άσχημη πανδημική εξέλιξη, η εύκολη και πρόσφορη λύση είναι να φέρουν τα άτομα της κοινωνίας αντιμέτωπα.
Αυτοί που έχουν τις επιχειρήσεις τους κλειστές, με τον οποιοδήποτε θα βγει λίγο παραπάνω από το σπίτι του, οι μεσήλικες έναντι των νεολαίων που αν μη τι άλλο ευθύνονται για την όλη κατάσταση με τα πάρτι στις πλατείες.
Ακόμα αντιτιθέμαστε και έναντι του γηραιού συνταξιούχου που θα στηθεί στην ουρά της τράπεζας ή παιδιών, συνήθως ρομά που θα συγκεραστούν μαζί με μας ως επιβάτες του λεωφορείου της γραμμής. Το ότι δεχτήκαμε ένα καλοκαίρι ανέμελα αθρόους τουρίστες χωρίς ελέγχους, το ότι τα μέσα μαζικής μεταφοράς ασφυκτιούν από κόσμο, το ότι οι τάξεις στα σχολεία είναι υπεράνω πολυπληθείς, κανείς υπεύθυνος δεν θα πει ότι φταίει.
Παντού σου λένε υπάρχει ατομική ευθύνη, όμως το άτομο σαν προσωπικότητα το υποβιβάζουν, το παραμερίζουν, το περιθωριοποιούν. Κι όλα αυτά τα μέτρα καταγράφονται στην ανθρώπινη ψυχή, που ασφυκτιά και υποφέρει, γεγονός που δεν θα αργήσουν να καταγράψουν επιστημονικές στατιστικές, με αύξηση της κατάθλιψης και των φόβων.
Κι αν περάσαμε ήδη από μια οικονομική κρίση τα προηγούμενα χρόνια, τώρα η κατάσταση που βιώνουμε είναι πολλαπλά επιβαρημένη.
Κι αν θέλουμε να είμαστε υπάκουοι μέχρι κεραίας στα επιβαλλόμενα μέτρα, δεν θα πρέπει να πάψουμε να αφουγκραζόμαστε τις πιο μύχιες επιθυμίες μας.
