…όταν τα δέντρα θα µισήσουν την αχαριστία των ανθρώπων, θα σταµατήσουν να παράγουν ίσκιο, θροΐσµατα και οξυγόνο…
Αρ. Χιόνης
Σε λίγες µέρες θα κληθούµε να πάµε να ψηφίσουµε. Αυτή τη φορά για τους τοπικούς άρχοντες που επηρεάζουν µε τις αποφάσεις ή και την αδράνειά τους την ποιότητα της ζωής µας.
Με τις αυξανόµενες µετακινήσεις των ανθρώπων… την επιβάρυνση του πλανήτη από την αλαζονική συµπεριφορά του καταναλωτικού ανθρώπου, πιθανώς και από επαναλαµβανόµενους κλιµατικούς κύκλους, η στόχευση για την ανάπτυξη µιας πόλης – περιφέρειας δεν µπορεί να είναι εκείνη… της δεκαετίας του ‘60. Τότε… µε την εισβολή του µπετόν, η κυρίαρχη τάση ήταν να αντικαταστήσουµε τα παλιά κτίσµατα µε διαµερίσµατα κλουβιά. Έτσι καταστράφηκαν τότε, σχεδόν όλα τα χωριά αλλά και τα παλιά αστικά ακίνητα στις πόλεις της Κρήτης. Τότε όµως υπήρχε το ελαφρυντικό της άγνοιας και της επιθυµίας να φύγουµε από το παλιό, που το αισθανόµαστε βαρίδιο, γιατί έτσι νοµίζαµε, ότι θα γίνουµε κι εµείς σύγχρονοι Ευρωπαίοι. Έτσι καταστρέψαµε την αρχιτεκτονική κουλτούρα που είχε αναπτυχθεί µέσα στους αιώνες… την ιστορία µας… ξηλωνοντας τα αγάλµατα… ακόµα και την αισθητική µας.
Η νέα αισθητική όµως της προχειρότητας, πέραν των αρνητικών της για εµάς, δεν είναι εκείνη που τραβάει τους… πολυπόθητους επισκέπτες.
Τώρα όµως, που διαπιστώνουµε τα αρνητικά αποτελέσµατα αυτών των πρακτικών τι κάνουµε, για να σταµατήσει αυτή η απαξία της πόλης; Για να γίνει η πόλη µας βιώσιµη, όχι µόνο για τους επισκέπτες, αλλά και για τους κατοίκους. Τα τέσσερα χρόνια που πέρασαν, δεν έδειξαν ότι η εκλεγµένη δηµοτική Αρχή, οραµατίστηκε µια βιώσιµη πόλη. Μια πόλη προσαρµοσµένη στα νέα κλιµατικά δεδοµένα και στις ανάγκες του σύγχρονου κατοίκου.
Ο υποψήφιος περιφερειάρχης Κρήτης καλεί τους πολίτες να στηρίξουν την εναλλακτική πρόταση της Λαϊκής Συσπείρωσης
Απ’ ό,τι διαπιστώνουµε το αναπτυξιακό σχέδιο του ∆ήµου βασίζεται στο τρίπτυχο:
Α. Ερηµοποίηση της πόλης. Εδώ έχουµε µια δηµοτική Αρχή η οποία προφανώς και δεν έχει όραµα για την πόλη, και έχει µείνει στα πρότυπα της δεκαετίας του 60… Με το πρόσχηµα της ανάπλασης και τον φόβο των εκλογών, τσιµεντώνει την πόλη, µε αποτέλεσµα το βρόχινο νερό να µην καταλήγει στον φυσικό του αποδέκτη, που είναι το έδαφος, αλλά κάθε χρόνο να κάνουµε µεγαλύτερους αγωγούς οµβρίων, για να στέλνουµε αυτό το πολύτιµο αγαθό στην θάλασσα. Επιπλέον µε αυτήν την πρακτική, διατρέχουµε τεράστιο κίνδυνο µε µια έντονη βροχόπτωση, να πληµυρισουµε και να καταστραφούν περιουσίες. Προχθές που έβρεξε για µισή ώρα µόνο, οι κεντρικοί δρόµοι πληµµύρισαν… εάν η βροχή διαρκούσε ακόµη µισή ώρα, τότε θα περιµέναµε κι εµείς να γίνει η καταγραφή των ζηµιών µας.
Β. Συνέπεια αυτής της λογικής του τσιµέντου, είναι να µειώνεται το πράσινο. Απ’ ό,τι φαίνεται, η δηµοτική Αρχή δεν έχει κατανοήσει, ότι µια βασική υποδοµή για µια σύγχρονη πόλη, είναι πλέον το αστικό πράσινο…. πάρκα, δενδροστοιχίες, ελεύθεροι χώροι… Έτσι προγραµµατίζει αναπλάσεις χωρίς δενδροστοιχίες κι ακόµα αρνείται να εφαρµόσει την δέσµευση του πρωθυπουργού, όταν παρέδιδε το Μαρκοπούλου στους πολίτες των Χανίων, που µας διαβεβαίωνε µπροστά στον ∆ήµαρχο ότι… εδώ θα γίνουν και τα 52 στρέµµατα µόνο πράσινο. Γιατί δεν του είπατε κ. δήµαρχε τότε, ότι εσείς δεν συµφωνείτε;
Γ. Εγκατάλειψη των περιαστικών κοινοτήτων που είναι σήµερα αναπόσπαστο κοµµάτι του κεντρικού ∆ήµου, γιατί αυτές οι συνοικίες δεν ανήκουν στη βιτρίνα της τουριστικής πόλης. Επισκέφθηκε κάποιος δηµοτικός άρχοντας ποτέ το Πασακάκι να δει την κατάντια αυτής της περιοχής; Κι όµως εάν διέθεται η δηµοτική αρχή τα µισά από τα 4,5 εκατ. που πλήρωσε για τα 2,8 στρέµµατα της ΑΒΕΑ αρκούσαν για να βελτιωθούν οι συνθήκες διαβίωσης σ’ αυτήν την ξεχασµένη γειτονιά.
Αλήθεια θυµάται κανείς τις δηλώσεις της δηµοτικής αρχής, ότι θα… γινει υπόγειο πάρκινγκ, κάτω από την θάλασσα… θα γίνουν αθλητικές εγκαταστάσεις… θα πρασινίσει ο τόπος….
Τα χρήµατα όµως εµείς οι πολίτες τα πληρώσαµε.
