Κάποιες φορές η τύχη και οι συγκυρίες δημιουργούν τις κατάλληλες συνθήκες ώστε ένα τραγούδι, που αρχικά δεν προοριζόταν για τον καλλιτέχνη που τελικά το ερμήνευσε, να αποτελέσει το σήμα κατατεθέν του!
Κάπως έτσι έγινε και το μακρινό 1975 όταν ο Στέλιος Καζαντζίδης αποφάσισε να ηχογραφήσει ένα δίσκο για να καλύψει μέρος των τραγουδιών που όφειλε, βάση του συμβολαίου του, στη Minos και στράφηκε στους μόνιμους -τότε- συνεργάτες του Χρήστο Νικολόπουλο και Πυθαγόρα.
Ο Καζαντζίδης επέλεξε το “Ποια είσαι εσύ” των δύο συντελεστών, που λίγα χρόνια νωρίτερα είχε τραγουδήσει ο Μπάμπης Τσετίνης και το «Έφυγες μ’ έναν άλλονε» των ΓιάννηΤατασσόπουλου και Νίκου Ρούτσου.
Κατά την επιλογή των καινούριων, ο Στέλιος, «κλώτσησε» όταν άκουσε τη «μοντέρνα» μελωδία του «Υπάρχω». Μάλιστα γύρισε και είπε στον Νικολόπουλο: «Και σλόου ροκ θα τραγουδήσω τώρα;».
Στο βιβλίο του
“Κι Όσο Υπάρχεις Θα Υπάρχω – Η πορεία και τα τραγούδια του Στέλιου Καζαντζίδη”, ο συγγραφέας Κώστας Μπαλαχούτης αναφέρει:
Πίσω απ’ τις γρίλιες του “Υπάρχω” κρύβονται πολλές μικρές άγνωστες ιστορίες. Ο Χρήστος Νικολόπουλος εξιστορεί μια από αυτές: «Τη μουσική για το ομώνυμο τραγούδι την είχα γράψει νωρίτερα και την είχα δώσει στην Polygram προκειμένου να γίνει τραγούδι για τον Δημήτρη Μητροπάνο, που εκείνη την περίοδο έλεγε και τέτοιου ύφους κομμάτια. Περίμενα περισσότερο από τρεις μήνες, τελικά δεν έγινε τίποτα και το τραγούδι επέστρεψε σ’ εμένα.
Θα έλεγα, ότι μουσικά, ήταν μπροστά από την εποχή του… Όταν ο Καζαντζίδης αποφάσισε να τραγουδήσει, του έβαζα ν’ ακούει διάφορες μουσικές που είχα γράψει. Ανάμεσά τους και το συγκεκριμένο. Αρχικά του Στέλιου δεν του άρεσε. Θυμάμαι που μου είπε: “Και ροκ θα τραγουδήσω;” Όταν όμως αργότερα ο Πυθαγόρας το έντυσε, ως συνήθως, με τους κατάλληλους στίχους, και ενορχηστρωτικά άρχισε να πλουτίζεται με περισσότερα λαϊκά στοιχεία άλλαξε γνώμη και γι’ αυτό έδωσε και τον τίτλο στον μεγάλο δίσκο. Τώρα να μιλήσω για την ερμηνεία του Καζαντζίδη στα συγκεκριμένα τραγούδια, ή την τέχνη του Πυθαγόρα και των μουσικών, νομίζω ότι είναι περιττό. Η ιστορία έχει δώσει από μόνη της στο “Υπάρχω” τη θέση που του αξίζει».
Ο δίσκος έγινε χρυσός, ο Καζαντζίδης όμως συνέχισε να έχει αρνητική στάση απέναντι στα ΜΜΕ και με χίλια παρακάλια δέχτηκε να εμφανιστεί με ορχήστρα στην κρατική τηλεόραση, παρουσιάζοντας τα τραγούδια του δίσκου. Όταν αυτό συνέβη, τον χειμώνα του 1976, οι δρόμοι Αθήνας και επαρχίας νέκρωσαν και το πανελλήνιο καθηλώθηκε μπροστά στους τηλεοπτικούς ασπρόμαυρους δέκτες για να δει και να ακούσει live το μεγαλύτερο λαϊκό ίνδαλμα!
Ο Καζαντζίδης ήταν αυτός που πρώτος διεκδίκησε τα ποσοστά από τις πωλήσεις του, “καθαρίζοντας” για το μέλλον των συναδέλφων του στην Ελλάδα, καθώς και ο πρώτος που τόλμησε να τα βάλει με ένα πανίσχυρο σύστημα εταιρειαρχών, μαγαζατόρων και νονών της νύχτας! Κι αν ακόμη στην αρχή δεν του πολυάρεσε το ”Υπάρχω”, εκ των υστέρων αποφάσισε να εκμεταλλευτεί το μεγάλο σουξέ του, προβαίνοντας στη μάλλον άχαρη κίνηση να ρίξει στην αγορά… ούζο με τον ίδιο τίτλο και το πρόσωπό του φωτογραφία στην ετικέτα του μπουκαλιού!
Κάπως έτσι το ερωτικό “Υπάρχω” σάρωσε σε ολόκληρη την Ελλάδα, ανανεώνοντας το μύθο ενός ακριβοθώρητου λαϊκού βάρδου.
Καλές ακροάσεις μέχρι την επόμενη ιστορία με ρεφρέν!
Ήταν ο δίσκος που στα τραγούδια του έγινε χρήση γενικευμένα του βιολιού ώς όργανο.
Το σημαντικό “” Υπάρχω”” είναι το τραγούδι της δεκαετίας του 1970 . Και μάλλον αντίστοιχο τραγούδι άλλων δεκαετιών σε σπουδαιότητα και αποδοχή δεν υπάρχει ώς σήμερα.
Αλλά στον ίδιο δίσκο υπάρχει και τα ερωτολαικότροπο σαφώς -πολυτραγουδισμένα τότε κσι ώς σήμερα “” άργησα νά σε γνωρίσω “” με ωραία ακουστική κσι τραγουδιστική μελωδία.
Και όλα τα τραγούδια του δίσκου είναι αποδεκτά και για την πλειοψηφία και ειδικότερα για λαικότερες πονεμένες τότε μειοψηφίες ( όπως το τραγούδι “” έφυγες μ έναν άλονε””.
Δεν έλειπε αλ τον δίσκο και μια αναφορά λαικότροπη πολιτικοερωτικά αποδεκτή της εποχής , “” Η καρδιά δεν είνσι ΝΑΤΟ έτσι να αποχωρούμε ή πέντε πάνω πάνω κάτω “” μια και τότε η Ελληνική κυβέρνηση είχε αποσύρει τις δυνάμεις απ το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ.
Και το τραγούδι που ερμηνευτικά θεωρείται απ τους ειδικούς πολύ δύσκολο και μόνο ο Καζαντζίδης μπορούσε να το αποδώσει “”Τι θέλεις από μένανε και μου χτυπάς τα μεσάνυχτα””.
Οι συντελεστές του δίσκου αυτού, ήταν στις πολύ καλές παραγωγικές στιγμές τους , και ο θάνατος του στιχουργού Πυθαγόρα Παπασταματίου το 1979 στέρησε απ τον Ελληνικό τραγούδι έναν απ τους πυλώνες του και για τα επόμενα χρόνια,
Μέσα στις ωραίες ιστορίες με ρεφραίν, η αξιότιμη δημοσιογράφος και ραδιοφωνική παραγωγός κα Σουρουκίδου μήπως κάνει μια αναφορά στο σπουδαίο τραγούδι ” ο πυρετός ” Άκη Πάνου- Μαρινέλα , το σημαντικότερο κατά πολλούς τραγούδι στην μεγάλη καριέρα της Μαρινέλας, και με πρόσθετη αναφορά στο μπουζούκι που παίζει ο Γιώργος Τσιμπίδης , και στην ίδια καριέρα του δεξιοτέχνη Γιώργου Τσιμπίδη.
Ως πληροφορία για το τραγούδι αυτό θα πρέπει να αναφερθεί το σόλο του Τσιμπίδη πίσω απ την φωνή στο δεύτερο ρεφραίν , που από τότε λειτούργησε και σαν μανιέρα για πολλά τραγούδια – ώς σήμερα- σε επίπεδο του μπουζουκιού ή οργάνων που υποστηρίζουν το τραγούδι..