Ένα χαρακτηριστικό παράδειγµα το πώς µπορούν να αξιοποιηθούν οι ιδιαιτερότητες της αγροτικής παραγωγής της Κρήτης δίνει ο “Αγροτικός Συνεταιρισµός Μεσκλών”.
Ένα µικρό, ορεινό χωριό, όπου οι χιλιάδες αγριελιές που ήταν φυτεµένες σε δύσκολα προσεγγίσιµα σηµεία, παρέµεναν για χρόνια ανενεργές, έγιναν παραγωγικές και αποφέρουν ένα εισόδηµα στους παραγωγούς. Αυτό δεν σηµαίνει ότι παντού θα πρέπει να… ψάχνουµε για αγριελιές!
Κάθε περιοχή έχει τα δικά της χαρακτηριστικά π.χ. στο Σέλινο το τσουνατόλαδο µόλις την τελευταία 10ετία έχει γίνει προσπάθεια ώστε να αναδειχθεί ως ελαιόλαδο, να µαζευτεί και να γίνει η έκθλιψη το καρπού άµεσα και όχι να παραµένει για µήνες στα δίχτυα και να δώσει ένα ποιοτικό προϊόν και σε καλή τιµή για τον παραγωγό!
Η πολυδιάσπαση της αγροτικής περιουσίας και των ίδιων των παραγωγών, ο πολύ µεγάλος αριθµός ελαιουργείων – εµπορικών επιχειρήσεων, το ότι το λάδι χρησιµοποιείται ως “χρηµατιστηριακό” πλέον προϊόν, η µη κοινή συµπόρευση του αγροτικού κόσµου, οδηγεί ολοένα και περισσότερο στην αξιοποίηση της υπεραξίας του προϊόντος από τους “επιτήδειους” της αγοράς, την ίδια ώρα που η ύπαιθρος ερηµώνει και ο αγροτικός κόσµος -στην πλειοψηφία του- επιβιώνει µε επιδοτήσεις!
