Υπέροχη πεζή ευκαιρία

Και να τώρα όλα σου φαίνονται δίπλα. Δικαστήρια, κέντρο, λιμάνι και πίσω, Νέα Xώρα, Χαλέπα και ατελείωτες βόλτες στις ήσυχες γειτονιές που ίσως ποτέ δεν είχες ξαναδεί πεζός. Κατάλαβες ότι μόνο χρόνο έχανες μέχρι τώρα στο πάρκαρε ξεπάρκαρε

Ξαφνικά δεν είσαι ο τρελός του χωριού που πήρε τους δρόμους με τα πόδια. Οι δρόμοι άδειασαν από αυτοκίνητα και γέμισαν ανθρώπους που περπατάνε, με σκοπό όχι την άφιξη…
Δεν είμαι ειδικός, δεν θέλω να γίνω ειδικός και δεν θέλω να σας γράψω σαν ειδικός. Είμαι ένας από αυτούς που κυκλοφορούν καθημερινά ανάμεσα σας, πεζοπορώντας μέσα στη πόλη με την ευκαιρία της απαγόρευσης. Ευκαιρία. Ναι σωστά το έγραψα γιατί πρόκειται για ευκαιρία.
Η χρυσή ευκαιρία να εκτιμήσουμε ξανά τις ξεχασμένες αξίες, να δούμε με πιο ήρεμη ματιά όμορφες εικόνες αλλά και να έρθουμε σε επαφή με τους ανθρώπους μας χωρίς την αδιάκριτη παρουσία ενός καφέ και πιάτων από φαγητά. Χθες για να συναντήσεις κάποιον θα πήγαινες για καφέ η φαγητό, σήμερα πας απλά για περπάτημα .
Η εικόνα που βλέπω καθημερινά στους δρόμους της πόλης και στα πέριξ αυτής είναι παραπάνω από ευχάριστη, νέοι γέροι μάνες και παιδιά να κάνουν την πιο φυσική και εύκολη άσκηση. Περπάτημα. Απλά το ένα βήμα ακολουθεί το άλλο, δεν θέλει καμία δεξιότητα καμία τέχνη, είναι δωρεάν και τα οφέλη πολλά περισσότερα από όσα αντιλαμβανόμαστε την ώρα που βαδίζουμε.
Ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος να ζει έξω και να έρχεται σ επαφή με τα φυσικά στοιχεία της φύσης, τον αέρα, τον ήλιο, τη βροχή, το κρύο τη ζέστη και όλα αυτά που συμβαίνουν έξω από το προστατευμένο περιβάλλον που ζούμε καθημερινά. Η επαφή με τα στοιχεία της φύσης μας ξυπνά αρχέγονα ένστικτα και αυτόματα δημιουργεί συναισθήματα ευφορίας χαράς και ικανοποίησης.
Παρατηρήστε τον εαυτό σας μετά την επιστροφή σας στο σπίτι, νιώθετε μια πληρότητα λες και πετύχατε το στόχο, σαν να πήγαν όλα καλά και στη πραγματικότητα πήγαν. Το αίμα κινήθηκε στις φλέβες, η καρδία χτύπησε δυνατά και οι ενδορφηνες που παράχθηκαν μας έδωσαν μια όμορφη διάθεση και η ψυχολογία μας ανέβηκε. Πλέον θέλουμε περπάτημα κάθε μέρα καθώς ο οργανισμός εθίστηκε. Βοήθησαν και οι συνθήκες. Τα ακινητοποιημένα αυτοκίνητα έδωσαν της θέση τους στους πεζούς και αυτοί με τη σειρά τους συνειδητοποίησαν τελικά ότι οι αποστάσεις είναι μικρές και είδαν την πόλη με άλλο μάτι. Απλά ο χρόνος ήταν λίγος μέχρι τώρα. Ήθελες να πας κάπου και δεν το σκεφτόσουν πολύ πολύ, μπούκαρες στο αυτοκίνητο και δρόμο. Συνήθεια που πέρναγε από γενιά σε γενιά σαν κάτι φυσιολογικό να σε πηγαίνουν παντού οι ρόδες και να μην κάνεις βήμα για να φτάσεις στο προορισμό σου, με την πρόφαση πάντα την έλλειψη χρόνου. Ακόμα και τα παιδιά στο σχολείο με αμάξι πηγαίνουν γιατί βιάζονται…. Και να τώρα όλα σου φαίνονται δίπλα. Δικαστήρια, κέντρο, λιμάνι και πίσω, Νέα χώρα Χαλέπα και ατελείωτες βόλτες στις ήσυχες γειτονιές που ίσως ποτέ δεν είχες ξαναδεί πεζός. Κατάλαβες ότι μόνο χρόνο έχανες μέχρι τώρα στο πάρκαρε ξεπάρκαρε, καθώς τελικά η αποστάσεις εντός της πόλης μας είναι μικρές και εφικτές για τον καθένα. Ξαφνικά κατάλαβες την αξία του να είσαι πεζός και το πόσο ενοχλείσαι να μην σε σέβονται σαν πεζό παρκάροντας πάνω σε ράμπες και πεζοδρόμια. Βγαίνεις “εκτός ρουχων” τώρα που βλέπεις μηχανάκια να είναι κανονικά παρκαρισμένα πάνω στα πεζοδρόμια, ενώ συνειδητοποιείς πόσο σε εξοργίζει σαν περιπατητής να αναγκάζεσαι να κάνεις μανούβρες και να βγαίνεις στο δρόμο απλά και μόνο επειδή δεν υπάρχουν πεζοδρόμια.
Σκέψου πόσο ενοχλείσαι τώρα που σου κορνάρουν να πεζό και δεν σου δίνουν προτεραιότητα στη διάβαση. Τώρα σαν πεζός καταλαβαίνεις γιατί πρέπει να υπάρχουν μεγάλα πεζοδρόμια στις πόλης, παρόλο που μέχρι χθες γκρίνιαζες που πεζοδρόμησαν την Αποκωρόνου και την Κορνάρου και δεν βρίσκεις να παρκάρεις. Με χαρά ανακάλυψες ότι το περπάτημα είναι ο καλύτερος τρόπος να βολτάρεις χαλαρά στη πόλη, να κάνεις τις δουλειές σου αλλά και ταυτόχρονα να κοινωνικοποιηθείς αλλάζοντας μια ουσιαστική κουβέντα με τους γύρο σου και όχι κορνάροντας λες και συνομιλούσαν τα αυτοκίνητα μεταξύ τους… Αυτή την αλλαγή της κανονικότητας δες την σαν ευκαιρία. Μια ευκαιρία να αλλάξεις τη ζωή την δική σου και των συνανθρώπων σου προς το καλύτερο, αλλάζοντας απλά μερικές από τις κακές συνήθεις σου. Και όπως είδες δεν είναι καθόλου δύσκολο. Το ένα βήμα ακλουθεί το άλλο…