Άθλος! Ναι, η παράσταση “Πνεύμονες” που είδα στο THEATRE 73100, βασισμένη στο έργο «Lungs» του βραβευμένου Άγγλου συγγραφέα Ντάνκαν Μακ Μίλαν, αποτελεί άθλο για τους ηθοποιούς Ιώ Ασηθιανάκη και Γιώργο Κριθάρα, που είναι και ο σκηνοθέτης. Άθλος υπέροχος το να ζουν τους ρόλους τους έτσι όπως τους ζουν πάνω σ’αυτό το «σανίδι» με μοναδικό σκηνικό 5-6 ξύλινους κύβους. Αψεγάδιαστοι και όταν παίζουν, εκείνη ως Γ. και εκείνος ως Α., καθισμένοι ανάμεσα στους θεατές, που συγκρατιούνται για να μην εμπλακούν και οι ίδιοι στους έντονους διαλόγους, οι οποίοι αναμφισβήτητα τους αφορούν και πιθανότατα τους είναι γνώριμοι, ίσως «από πρώτο χέρι»… Αλλά και όταν παύει αυτή η εγγύτητα, δε σταματά η μέθεξη του θεατή-ακροατή με τους ηθοποιούς, αφού το λιτότατο σκηνικό τον αφήνει να νιώσει ως τόπο του δράματος το δικό του κατάστημα επίπλων ή αυτοκίνητο ή παγκάκι ή σπίτι ή κρεβάτι… Ένα παραπάνω που η υπόθεση του έργου εκτυλίσσεται στον πραγματικό ετούτο κόσμο της σε κρίση ευρισκόμενης καπιταλιστικής κοινωνίας, όπου ένα ζευγάρι (εν προκειμένω η Γ. και ο Α.) σκέφτεται να κάνει το επόμενο βήμα στη ζωή και τη σχέση του: ένα παιδί. Τι πιο φυσιολογικό! Και όμως άκρως προβληματικό, καθώς πρέπει να παρθούν υπόψη οι συνθήκες: το διδακτορικό, η καριέρα, το οξυγόνο που λιγοστεύει, ο πληθυσμός που αυξάνεται, οι οικονομικές και πολιτικές αστάθειες… Έξυπνα και αστεία, αλλά και μπερδεμένα και νευρικά, το ζευγάρι και καθένα από τα δύο μέλη του παλεύουν με ερωτήματα για την οικογένεια, την αλλαγή, την ελπίδα, την προδοσία και τον πόνο που μπορείς να προκαλέσεις στον άνθρωπο που αγαπάς. Γίνονται βήματα, άλλοτε προς τα μπρος, άλλοτε προς τα πίσω, συχνά σημειωτόν… Πάντοτε με μεγάλη ένταση, που κάνει τους θεατές να θέλουν να το ζήσουν κι άλλο αυτό το έργο, και… να μην σηκώνονται από τις θέσεις τους, παρόλο που κατάλαβαν ότι έχει τελειώσει η παράσταση, αφού μπίζαραν τετράκις τους ηθοποιούς! Τους ηθοποιούς που «τα έχουν δώσει όλα»! Επί μία ώρα, τους βλέπεις, τους ακούς και αναρωτιέσαι: μα είναι δυνατόν να μην τους ξεφεύγει ούτε μία συλλαβή, να μην κάνουν ούτε μία αταίριαστη κίνηση; Τους παρακολουθούσα και είχα την αίσθηση ότι ήταν ακροβάτες που ισορροπούσαν σε τεντωμένο σκοινί. Άνετοι αυτοί, αγχωμένος εγώ ‑μήπως πάθουν κάτι με όλη αυτή την ένταση που βίωναν άναυδος και καθηλωμένος στο φινάλε… Βέβαια, ο άθλος (τι να κάνω, δε βρίσκω πιο δόκιμη λέξη) στηρίχτηκε αναμφισβήτητα στη μεταφραστική επιδεξιότητα της Κρίστελ Καπερώνη. Τον υπηρέτησαν επάξια η μουσική του Δημήτρη Λώλη και η επιμέλεια σκηνικού της Μάγδας Δήμου. Άψογος ο Γιώργος Κριθάρας ως σκηνοθέτης και ηθοποιός. Όλοι υπέροχοι. Και σίγουρα όλοι τους θα συμφωνήσουν ότι ιδιαίτερα υπέροχη είναι για μια ακόμα φορά η Ιώ Ασηθιανάκη. …Είπαμε: τα Χανιά απολαμβάνουν τη δουλειά πολλών θεατρικών ομάδων και σχολών, όπως το THEATRE 73100. Συνήθως χωρίς τη δέουσα στήριξη από την πολιτεία… Είναι λοιπόν απαραίτητο να τιμούμε τις παραστάσεις τους και να υποστηρίζουμε τα δίκαια αιτήματα τους. Υ.Γ.:
Ημερομηνίες της παράστασης; από τις 6 έως και τις 13 Μαρτίου, στο χώρο του THEATRE 73100 (Ιονίου Πελάγους 8, πίσω από το κατάστημα Χαλκιαδάκης της Λεωφόρου Καραμανλή, αναμεσίς Κουμπέ και Χρυσοπηγής. Τηλ.: 6979733357).
