Κύριε διευθυντά,
ο φόβος για ενδεχόμενες, μελλοντικά, επιδημικές κρίσεις και η απειλή της κλιματικής αλλαγής θα βαίνουν διαρκώς εντεινόμενα, έστω σαν παράλληλοι δρόμοι που φτάνουν, όμως, σε πανομοιότυπο τέρμα.
Έτσι θα κλονιστεί και η εμπιστοσύνη των ανθρώπων στα καυχήματα αυτού του κόσμου, οικονομία και επιστήμη: η πρώτη, από τη φύση της αδύναμη να μεγαλουργήσει κάτω από τη σκιά του φόβου. Η δεύτερη, δίχως διάθεση να αντιπαρατεθεί σθεναρά σε κείνες τις πρακτικές, που οδηγούν και απαρτίζουν το καταστροφικό φάσμα της κλιματικής αλλαγής.
Και ο κόσμος θα στραφεί, αναπόφευκτα, περισσότερο στη θρησκεία, και μάλιστα τη χριστιανική. Οχι τόσο επειδή είναι η θρησκεία με τους περισσότερους διωγμούς και οπαδούς. Ούτε διότι έχει τη μοναδικότητα, πανθρησκειακά, της περίοπτης θαυματουργίας κάθε χρόνο, σταθερά, κατά την αφή (άναμμα) του Αγίου Φωτός, που της προσδίδει κάποιο χαρακτήρα ανώτερης ποιότητας και καθαρότητας. Οσο για τη βεβαιότητα που προκαλεί στον άνθρωπο, σχετικά με τη δυνατότητα υπέρβασης της καταστροφικότητας, στέλνοντας με τον τρόπο αυτό μήνυμα πραγματικά ελπιδοφόρο και αναστάσιμο.
Βέβαια, είναι πολλοί εκείνοι που αρνούνται την ύπαρξη θαύματος στην προέλευση του Αγίου Φωτός. Αλλά πολύ περισσότερες οι μαρτυρίες και γενικότερα οι αποδείξεις που την υποστηρίζουν. Εν προκειμένω πάντως δεν θα ασχοληθούμε με αυτή την πλευρά του εν λόγω θαύματος, απλά θα αναφερθούμε στο έτερο χαρακτηριστικό του, που, σημειωτέον, κανένας μέχρι σήμερα δεν έχει αμφισβητήσει.
Πρόκειται για τη λεγόμενη “ακαΐα”: είναι η ιδιότητα του Αγίου Φωτός, για κάποια λεπτά μετά την αφή και τον διαμοιρασμό του στους πιστούς εντός του Ναού της Αναστάσεως, να μην καίει. Τούτο διαπιστώνεται και μέσα από το διαδίκτυο, όπου προβάλλονται πάμπολλα στιγμιότυπα με άτομα που κρατούν μικρούς πυρσούς αυτής της φλόγας (έκαστος αποτελούμενος από τριάντα τρία μικρά κεριά συνενωμένα), να τους περνούν πάνω στα χέρια και στα πρόσωπά τους χαμογελώντας.
Και είναι αυτό το σημαντικό, το κυρίαρχο σημείο στη θαυματουργία του Αγίου Φωτός.
Ο νόμος της φθοράς και της καταστροφής δηλαδή να υποχωρεί για κάποιο χρονικό διάστημα, όσο αρκεί για να δοθεί το μήνυμα, η βεβαιότητα ότι αυτή η υπέρβαση είναι εφικτή.
Παρασκευάς Μαμαλάκης
