…που παρέμεινε στα ρούχα όλων όσοι βρίσκονταν γύρω του».
…Η δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, προκάλεσε τεράστια συγκίνηση και όχι μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Λίγες ώρες μετά την επίθεση, ενώ ο αιδεσιμότατος βρισκόταν ακόμα στο νοσοκομείο, ο Αμερικανός γερουσιαστής Ρόμπερτ Κένεντι-οποίος βρισκόταν στην Ινδιανάπολη λόγω της εκστρατείας του για την προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών- πήρε τον λόγο σε μια αυθόρμητη συγκέντρωση, μπροστά σε ένα πλήθος που το αποτελούσαν πάρα πολλοί Αφροαμερικανοί.
Όταν ο γερουσιαστής ανακοίνωσε ότι είχαν πυροβολήσει τον Κινγκ, οι παρευρισκόμενοι αντέδρασαν με οργή και αποτροπιασμό.
Ο Κένεντι, αμέσως είπε ότι κατανοούσε πως αυτό το νέο προκαλούσε θυμό και την επιθυμία για εκδίκηση, όπως συνέβη στον ίδιο, όταν έμαθε για την δολοφονία του αδερφού του (γεγονός για το οποίο μέχρι τότε δεν είχε ποτέ μιλήσει δημοσίως). Ωστόσο θύμισε ότι ο Κινγκ, είχε αφιερώσει όλη του τη ζωή, προσπαθώντας να «αντικαταστήσει τη βία, αυτή την κηλίδα της αιματοχυσίας που έχει εξαπλωθεί στη γη μας, με μια προσπάθεια κατανόησης με συμπόνοια και αγάπη»…
…Έχω ένα όνειρο… Όλος ο πλανήτης γνωρίζει τούτο το ευγενικό όνειρο του ανδρός, του σημαντικού Αφροαμερικανού ανδρός, για την Ειρήνη του κόσμου… Για τον σεβασμό της διαφορετικότητας… Του χρώματος. Του μαύρου χρώματος που, πεδίο βίας, σκληρότητας, σκοταδιστικής επιθετικότητας, είχε καταματώσει την Ζωή στο έγκλημα την Αδικία, το Κακό!…
Ηθική και θρησκευτικότητα, κατά Γκάντι, συνέκλιναν στην ιδέα ενός ειρηνικού κινήματος, το οποίο διέδιδε ο φωτισμένος ηγέτης, τόσο, ώστε να του απονεμηθεί το Νόμπελ Ειρήνης, το 1964, όπως είναι γνωστό.
Το “κομματιασμένο όνειρό” του, ήταν με ενορατικό δικό του λόγο, φλογερό και γόνιμο. «Ότι τα τέσσερα μικρά παιδιά μου, θα ζήσουν μια μέρα σ’ ένα έθνος, όπου δεν θα κρίνονται από το χρώμα του δέρματός τους, αλλά από το χαρακτήρα τους»…
Μ.Λ. Κινγκ
«Ακόμα και στον ύπνο μας, ο πόνος που δεν μπορεί να ξεχαστεί, πέφτει σταγόνα σταγόνα, στην καρδιά, μέχρι να γίνει, σοφία, μέσα από την τρομερή χάρη του Θεού.
…Η Αμερική έχει ανάγκη την ενότητα μαύρων και λευκών».
Ρόμπερτ Φ. Κένεντι
