Είναι ξεκάθαρο ότι δεν είναι μόνο τα σχολεία που υποβαθμίζονται στα Χανιά με τη μείωση τμημάτων και εκπαιδευτικού δυναμικού.
Είναι η ίδια η ζωή στην ενδοχώρα που πλήττεται από αυτές τις πολιτικές.
Η Παιδεία, όπως και η Υγεία, δεν μπαίνουν σε λογιστικά ζύγια. Ούτε μπορούν να προσεγγίζονται με όρους οικονομικούς.
Κάθε σχολείο που υποβαθμίζεται φέρνει τις οικογένειες με παιδιά και τους νέους ανθρώπους πιο κοντά στην εγκατάλειψη του χωριού τους. Και τα χωριά πιο κοντά στην ερήμωση.
Όλα τα άλλα, περί δήθεν “εξορθολογισμού” στην κατανομή των δαπανών και του εκπαιδευτικού δυναμικού, είναι πολιτικάντικα τερτίπια. Τεχνοκρατικές αλχημείες που με λογικοφανή επιχειρήματα προσπαθούν να πείσουν ότι όλο αυτό γίνεται με παιδαγωγικό υπόβαθρο, για το καλό των παιδιών, αλλά και των φορολογούμενων πολιτών.
Αλχημείες καταστροφικές για την επαρχία και τους ανθρώπους της.
Η ημέρα που η Παιδεία και η Εκπαίδευση δεν θα αντιμετωπίζονται από την Πολιτεία ως μια δαπανηρή πολυτέλεια, περιττή για τους περισσότερους και δεδομένη μόνο για κάποιους λίγους, φαίνεται πως αργεί ακόμα στη χώρα μας.