Η φωτογραφία µιλάει από µόνη της… Μπορώ να γράψω διάφορα αλλά επειδή δεν είµαι σήµερα στα καλύτερα µου, µάλλον θα ξεφύγω…
Οπότε αφήνω τον ποιητή µας Γεώργιο Σουρή, τον υπέροχο µεταξύ άλλων χρονικογράφο, που προτάθηκε και για Βραβείο Νόµπελ, να σας µεταφέρει δύο λόγια, που αφορούν στην ΤΡΥΠΑ αυτής της κοινωνίας, από ορισµένους οι οποίοι µε κέντρο την αδιαφορία και ακτίνα την αγένεια χαράσσουν κύκλο εις την πορεία των.
Ένα δηλαδή “Ο”
Γράφει ο Σουρής: “…Στα δυό φορώντας τα πόδια που ‘χει, στο ‘να λουστρίνι, στ’ άλλο τσαρούχι. Σουλούπι, µπόϊ, µικροµεσαίο, ύφος του γόη, ψευτοµοιραίο. Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης, λίγο µαγκούφης, λίγο µουρντάρης. Και ψωµοτύρι και για καφέ το «δε βαρυέσαι» κι «ωχ αδερφέ». Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς σαν πιάσει πόστο: δερβέναγάς”.
Ααα να µην ξεχάσω να υπενθυµίσω επίσης ότι ο Γεώργιος Σουρής είχε πει: «Το κτήνος στην αναίδειαν τον άνθρωπον δεν φθάνει».
Αξιότιμε κύριε, συγχαρητήρια για το απολύτως εύστοχο σχόλιο σας. Η κοινωνία της μεταπολίτευσης , εξακολουθεί πολλές δεκαετίες μετά , να δικαιώνει τον ποιητή μας , αν και ενταγμένη στο κέντρο του ευρωπαϊκού πολιτισμού ,θα έπρεπε να είχε αποβάλει αυτού του είδους τις παθογένειες…..Το ερώτημα έχει ενδεχομένως την απάντηση του στο γεγονός ότι όλα ξεκίνησαν με ένα ψέμα που εξυπηρετούσε πολλούς στο να κρύψουν την πραγματικότητα κάτω από το χαλί , να κρεμάσουν παράσημα που δεν τους ανήκουν ώστε να κάνουν καριέρες. Η πραγματικότητα όμως είναι εκεί και μας κοιτάει αιματοβαμμένη(ενδεχομένως και αηδιασμένη) από τις πλαγιές του Πενταδάκτυλου……Η ασυδοσία και το μπάχαλο που προσπαθούν να επιβάλλουν κάποιοι είναι η επιβεβαίωση του “ενός κακού μύρια έπονται”…..Με εκτίμηση