∆υσλειτουργίες και παραφωνίες

Εικόνα απαράδεκτης αδυναµίας παρουσιάζει η αντιπολίτευση µετά τη νίκη της Ν.∆. στις εκλογές του 2023 και την αλλαγή φρουράς στην Αξιωµατική αντιπολίτευση. Ο κ. Τσίπρας έως τις εκλογές ήταν ρητορικά καλός, αλλά µετά την ήττα του, όταν κατάλαβε ότι δεν θα µπορούσε να ηγηθεί της ανατροπής της Ν.∆. επέλεξε τη φυγή, αφήνοντας πίσω του βαθύ κενό. Έτσι, µετά τις εκλογές διαµορφώθηκε από τη Ν.∆. ένα σχέδιο διείσδυσης στον κεντροαριστερό χώρο, ώστε αυτός πιεζόµενος πολιτικοοικονοµικά και αντισυνταγµατικά ν’ αποµονωθεί.
Οι αριστερές δυνάµεις δεν µπόρεσαν να κάνουν σωστή ανάγνωση των κρίσιµων προβληµάτων της σύγχρονης κοινωνίας στην ασφάλεια, στην αισχροκέρδεια, στο µεταναστευτικό και στην άρον άρον νοµοθεσία, κυρίως για την ίδρυση ιδιωτικών µη κερδοσκοπικών(!) πανεπιστηµίων, για τα οποία ο κόσµος δείχνει να µη δίνει τόση σηµασία για την εδώ λειτουργία τους, όση για την ακρίβεια και την ασφάλεια. Είναι υποκριτικό να λέγεται ότι είµαστε τελευταίοι στην Ευρώπη στην εφαρµογή στήριξης των τεσσάρων πυλώνων των δηµοσίων πανεπιστηµίων. (Αριθµός καθηγητών, ικανοποιητικοί µισθοί, χρηµατοδότηση, φοιτητική µέριµνα). Εκτός του ότι µε το νοµοσχέδιο παραβιάζεται το άρθρο 16 του Συντάγµατος, δεν εξασφαλίζονται ποιοτικά κριτήρια ίδρυσης των ξένων πανεπιστηµίων.
Ρωτήθηκε ο Γερµανός φιλόσοφος και κοινωνιολόγος Χάµπερµας για την πρεµούρα υπερψήφισης του νοµοσχεδίου και είπε: «Μετά την ψήφιση του νοµοσχεδίου για τα ιδιωτικά Α.Ε.Ι. αυτοκτόνησε (η Ελλάς) ως ευρωπαϊκή χώρα παραγωγής σκέψης και δηµιουργίας ιδεών. Υποχώρησε σε µια προ διαφωτισµού κατάσταση χάνοντας την αυτοσυνείδησή της ως πολιτική κοινωνία».
Τον τελευταίο καιρό παρατηρούνται στη Ν.∆. παραφωνίες και δυσλειτουργικότητα. Η απουσία συµπαγούς αντιπολίτευσης φανερώνει την εσωκοµµατική αποσυσπείρωση και απειθαρχία. Την ώρα που η αξιωµατική αντιπολίτευση διασπάται, οι 11 της “Νέας Αριστεράς” τείνουν ν’ αποδείξουν ότι η κίνησή τους θα ενδυναµωθεί και ότι δεν έφυγαν λόγω Κασσελάκη, αλλά για να προσελκύσουν το ενδιαφέρον των αριστερών και να καταστούν µία ουσιαστική αντιπολιτευτική δύναµη.
Έχουµε και τους παράγοντες και τους εκφωνητές των τηλεοράσεων και των λοιπών µέσων κοινωνικής δικτύωσης, που δεν αρκούνται µόνο στην πληροφόρηση ενός γεγονότος, αλλά ο ένας ανταγωνίζεται τον άλλον, ποιος θ’ ανακαλύψει µελανό σηµείο του γεγονότος, όχι για ενηµέρωση αλλά για τη µέγιστη ακροαµατικότητα, ώστε να προσελκύσουν το διαφηµιστικό ενδιαφέρον. Υπάρχουν και σώφρονες φωνές, αλλά δεν φθάνουν σ’ εµάς ή φθάνουν παραποιηµένες, που δύσκολα µπορούµε να κρίνουµε την ορθότητά τους.
Το ερώτηµα, ποιος ο στόχος της πολυδιάσπασης της Αριστεράς, η οποία εκπροσωπεί τον πολιτικό χώρο των προοδευτικών δυνάµεων σ’ αυτήν τη συγκυρία, δεν έχει απαντηθεί. ∆ιαµορφώνεται ένα πολιτικό σκηνικό που δεν ικανοποιεί την εµπιστοσύνη του κόσµου.