Ζευγάρια που ξεκίνησαν µαζί!!!
Για µια µέρα…
Για ένα µήνα…
Για µια ζωή….
Ζευγάρια που κάθονται στον ίδιο καναπέ, βλέπουν τηλεόραση χωρίς να µιλάνε µεταξύ τους.
Ζευγάρια που έχουν ορθώσει κάστρα και τείχη ανάµεσα τους.
Ζευγάρια που τρώνε στο ίδιο τραπέζι και δεν σηκώνει ο ένας τα µάτια του, για να κοιτάξει τον άλλον.
Ζευγάρια της διπλανής ξαπλώστρας, που ο ένας κοιτάει στην ανατολή και ο άλλος στην δύση.
Ζευγάρια µαζί από ανάγκη ,από ανασφάλεια ,από οικονοµική ανέχεια.
Ζευγάρια µαζί για τα κληρονοµικά, για περιουσίες που δεν µοιράζονται, για το τί θα πει ο κόσµος.
Ζευγάρια που µιλούν µόνο για τα παιδιά ή για τα ψώνια του σούπερ µάρκετ.
Ζευγάρια χωρίς κοινά ενδιαφέροντα, χωρίς κοινά µονοπάτια.
Ζευγάρια που τρέχουν πλέον µε άλλες ταχύτητες.
Ζευγάρια που ο ένας δεν θαυµάζει ,δεν ποθεί, δεν τρελλενεται για τον άλλον .
Ζεύγαρια που αφήσανε τον χρόνο και την ρουτίνα να παίξει το παιχνίδι τους, να αφήσει το σηµάδι τους.
Ζευγάρια που δεν αγγίζονται, δεν λαχταρούν, δεν φλερτάρουν πλέον µεταξύ τους.
Ζευγάρια που ο καναπές είναι το µόνιµο κρεβάτι του ενός από τους δύο και η καληµέρα λέγεται µε µήνυµα στο κινητό.
Ζευγάρια που υπάρχει θύµα και θύτης.
Ή τίποτα από τα δύο.
Ζευγάρια που ρίχνουν απειλές σε κάθε ενδεχόµενο χωρισµού.
Ζευγάρια χωρίς ταξίδι, πυξίδα, προορισµό.
Ζευγάρια που βρίσκουν καταφύγιο σε άλλες αγκαλιές για λίγο ,για πολύ, για όσο…
Ζευγάρια χώρις τα κότσια να δώσουν το τέλος.
Το τέλος που έχει έρθει. Που είχε έρθει εδώ και πολύ καιρό.
Το τέλος που ήταν πάντα εκεί,
αλλά κάνεις δεν ήθελε να το δει.
Ζευγάρια ανήµπορα να πάρουν την ζωή στα χέρια τους.
Άνθρωποι που έµαθαν να ζουν µε πατεριτσες.
Άνθρωποι ανάπηροι ουσιαστικά και λίγοι για να µείνουν µόνοι τους.
Ζευγάρια, ζευγάρια, ζευγάρια…
Ζευγάρι θα πει διπλό!!!
∆ύο µονάδες που ενώνονται, για να µας δώσουν το ΕΝΑ.
Και το ΈΝΑ είναι απόλυτος αριθµός.
∆εν συγχωρεί το από συνήθεια ,από ανάγκη, από πρέπει!!!
Αν το ΈΝΑ δεν έχει την δύναµη να σταθεί έτσι όπως του πρέπει ,καλύτερα να σπάει στα δύο.
Γιατί η ζωή είναι µικρή για έρωτες που έχουν λήξει και δήθεν κατάστασεις!!!
Εξάλλου στις στάχτες ενός µεγάλου έρωτα θα βρεις πάντα κοµµάτια αγάπης…
Κράτα αυτά και προχώρα µπροστά.
*Η Ρούλα Παγιαλάκη είναι αρθρογράφος βιωµατικής γραφής
