» 32 χρόνια από το θανατηφόρο δυστύχημα του Καναδού πιλότου της Φόρμουλα 1
Ο Ζιλ Βιλνέβ ήταν Καναδός οδηγός αυτοκινήτων της Φόρμουλα 1, ο οποίος έχασε τη ζωή του στις 8 Μαΐου του 1982 στην πίστα Ζόλντερ του Βελγίου.
Το χρονικό του αγώνα που δυστυχώς είχε μοιραία κατάληξη για τον Ζιλ εξελίχτηκε ως εξής: Όλοι οι οδηγοί προσπαθούσαν να βελτιώσουν τον χρόνο τους στα επίσημα δοκιμαστικά, κανείς όμως περισσότερο από τον οδηγό με το No 27 και το κράνος με το στιλάτο V (το οποίο είχε σχεδιάσει από κοινού με τη γυναίκα του Τζοάν). Μπροστά του βρέθηκε η “αργή” March του Γερμανού Γιόχεν Μας. Θα του κατέστρεφε τον γρήγορο γύρο, επιχείρησε να προσπεράσει, ο Μας προσπάθησε να του κάνει… χώρο. Την επόμενη στιγμή η Ferrari ξεκίνησε να διαγράφει μία τρελή τροχιά. Το κατακόκκινο μονοθέσιο διαλύθηκε, η θέση του οδηγού “έσπασε”, αλλά δεν υπήρχε πουθενά ο Βιλνέβ. Κειτόταν μακριά από την άκρη της πίστας κοντά στον φράχτη. Είχε χάσει το κράνος του. Ο Ντέρεκ Γουόργουικ και ο Τζον Ουότσον ήταν οι πρώτοι που έσπευσαν να τον βοηθήσουν. Ακολούθησαν και οι υπόλοιποι οδηγοί, με τον νεαρό τότε Αλέν Προστ (και στενό φίλο του Ζιλ) να ξεσπάει σε λυγμούς. Ο σοβαρά τραυματισμένος Βιλνέβ μεταφέρθηκε σε γειτονικό Νοσοκομείο. Είχε πέσει σε κώμα και παρά τις προσπάθειες των γιατρών, λίγο μετά τις 9 το βράδυ ανακοινώθηκε ο θάνατός του. Την ώρα του ατυχήματος η σύζυγός του (που δεν τον είχε συνοδεύσει όπως συνήθιζε στο Grand Prix) έψηνε μπισκότα στην κουζίνα της βίλας τους στην Κυανή Ακτή. Τα μαντάτα τα έμαθε από τον Τζόντι Σέκτερ, παγκόσμιο πρωταθλητή το 1979 και στενό φίλο της οικογένειας. Ο Ζιλ Βιλνέβ αναπαύεται στο Μπερτβίγ του Κεμπέκ. Στην πόλη που μεγάλωσε λειτουργεί από το 1982 ένα μουσείο με προσωπικά του αντικείμενα. Ενα από τα εκθέματα είναι και η τρομπέτα του. Πριν δαιμονιστεί με την ταχύτητα, πήγαινε σε μουσικό σχολείο. Η πίστα του Μόντρεαλ, στην οποία είχε πετύχει την πρώτη του νίκη στη Φόρμουλα 1 το 1977, φέρει το όνομά του. Ο κεντρικός δρόμος που οδηγεί στο εργοστάσιο της Ferrari στο Μαρανέλο ονομάζεται Via Gilles Villeneuve. Στην επέτειο του θανάτου του πραγματοποιούνται εκδηλώσεις προς τιμήν του στην Ιταλία. Για αρκετά χρόνια μετά τον θάνατό του έφταναν στα γραφεία της Ferrari γράμματα γι’ αυτόν. Οι ψηφοφόροι του βρετανικού περιοδικού Motorsport τον ανέδειξαν ως τον κορυφαίο πιλότο του 20ού αιώνα. Κι ας μην κέρδισε ποτέ του παγκόσμιο πρωτάθλημα. Ο Έντσο Φεράρι τον φώναζε “πρίγκιπα της καταστροφής”. Τον αγαπούσε σαν γιο του και μέχρι την ημέρα του θανάτου του (14 Αυγούστου 1988) μία φωτογραφία του κοσμούσε το γραφείο του στο Μαρανέλο. Μεγάλη τιμή.
Ικανός για όλα!
O μικρόσωμος Καναδός έκλεψε τις καρδιές εκατομμυρίων ανθρώπων. Ήταν τα απίθανα πράγματα που έκανε στην πίστα, οδηγώντας με την καρδιά του και μονίμως ασυμβίβαστα. Προσωποποιούσε την πλήρη αντίθεση ενός ντροπαλού, προσγειωμένου, αλλά και συναισθηματικού αντιστάρ και ενός αφηνιασμένου θηρίου που ξυπνούσε μέσα του όταν βρισκόταν πίσω από το τιμόνι. Διότι τότε απλώς δε γνώριζε όρια. Ή φόβο. Δεν υπήρχε κάτι που για αυτόν να ήταν αδύνατο ή ακατόρθωτο. Συμβίωνε με τον κίνδυνο και το ρίσκο, όντας πάντα αποφασισμένος για όλα. Οτιδήποτε οδηγούσε μπορούσε να το κάνει να πάει πιο γρήγορα. Υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Ακόμα και αν το διέλυε στην πορεία! Ό,τι και να του ερχόταν στο μυαλό θα το δοκίμαζε. Ασχέτως αν η κατάληξη ήταν αρκετές φορές κακή. Δοκίμαζε γραμμές που δεν είχαν πατηθεί ξανά, καβαλούσε κερμπ, τσούγκριζε τροχούς, βουτούσε σε χώρους που δεν υπήρχαν και είχε παροιμιώδη εξοικείωση με το ανάποδο τιμόνι. Διέθετε μια φοβερή ικανότητα να προβλέπει ενστικτωδώς τις επόμενες αντιδράσεις του μονοθεσίου και μια λυσσαλέα επιθετικότητα, που φυσικά δεν τον άφηνε να τα παρατήσει ποτέ. Ό,τι κι αν συνέβαινε, σε όποια θέση και να βρισκόταν, θα έδινε το 110% και κάτι παραπάνω. Γι’ αυτό και υπερέβαλε. Ιδιαίτερα συχνά, μάλιστα, και με επικίνδυνο τρόπο. Το γεγονός ότι ήταν αδιόρθωτα ασυμβίβαστος αποτελούσε και το μεγαλύτερο ελάττωμά του… Αλλά αυτό ήταν το στοιχείο που ξεσήκωνε τα πλήθη και φόβιζε τους αντιπάλους του. Δε γνώριζαν ποτέ τι ήταν ικανός να αποπειραθεί κατά την επίθεσή του. Για τον ίδιο αυτό ήταν από τα καλύτερα κομπλιμέντα που θα μπορούσαν να του κάνουν!
