“Zήσε την Ιστορία στην Ελλάδα”

Αν κάποια στιγμή στο μέλλον οι ιστορικοί γράψουν για την “τωρινή περίοδο” της παγκόσμιας Ιστορίας, σίγουρα ένα πολύ μεγάλο μέρος της θα “καταλάβουν” τα κεφάλαια που θα είναι αφιερωμένα στην περιοχή μας “εδώ στο… κέντρο της γης”.
Η οικονομική κρίση, τα μνημόνια, το ΔΝΤ, τα capital controls, το αβέβαιο και πάντοτε κι επί χρόνια “έκρυθμο πολιτικό σκηνικό της χώρας”, οι αμφιταλαντεύσεις και οι αμφισημίες ενός πολιτικού “γίγνεσθαι” μιας χώρας – συμβόλου και γεμάτης συμβολισμών που βρέθηκε στη δίνη του κυκλώνα, που εξαιτίας της(!!!) τα θεμέλια ενός οικοδομήματος όπως αυτό της Ε.Ε., απόκτησαν ρωγμές…
…Αυτή η ίδια χώρα, αυτό το “κέντρο γης” έγινε υποδοχέας ενός μεγάλου όγκου προσφύγων, δίχως ουσιαστικά να υποβοηθείται από την Ε.Ε. της οποίας μέλος είναι…
Οι ιστορικοί θα γράψουν ακόμη για όσα εδώ δίπλα μας και κοντά μας, συνέβησαν· όλα αυτά τα τρομοκρατικά κτυπήματα που αλλάζουν άρδην τον κόσμο… ένα παλαιότερο κόσμο μιας άλλης μορφής που οι προγενέστεροι έζησαν…
Τούτο το μέρος στο οποίο και πάλι έχουν στραφεί τα βλέμματα, είναι γραφτό του να ζήσει και να ξεπεράσει τις δυσκολίες που του έλαχαν, όπως πλείστες όσες φορές στο παρελθόν συνέβη… Κι όλοι εμείς που νομίσαμε πως δεν επρόκειτο ποτέ να καταγραφούμε στα βιβλία του μέλλοντος, πλέον είμαστε για τα καλά… “γραμμένοι”.
Με μαύρα ή λευκά γράμματα, αυτό ακόμη μένει να το δούμε, όμως το σίγουρο είναι ότι θα μπορέσουμε κάποια στιγμή να το πούμε διά ζώσης ή μη στους μελλοντικούς μας: «Αυτά εμείς τα ζήσαμε, ήμασταν παρόντες».
Τούτη η αίσθησή μου: η ιστορικότητα των στιγμών -και όχι μόνον αυτή βέβαια- επιβάλλει να αρθούμε όλοι εμείς εδώ, απ’ αυτό εδώ το “μετερίζι” στο ύψος των περιστάσεων. Κι όσο δύσκολο κι αν φαντάζει κάτι τέτοιο, σίγουρα μπορούμε να το προσπαθήσουμε, όχι μόνο για εμάς τους ίδιους αλλά κυρίως για τα παιδιά μας και τα δικά τους τα παιδιά κ.ο.κ.