Το σήμερον μέλει μοι. Το δ’ αύριον τις οίδεν;
Ανακρέων, 572-485 π.Χ.,
Αρχαίος λυρικός ποιητής
Καλωσορίζω σε καινούρια μέρα
κι ευχαριστώ Σε που μπορώ και ανασαίνω.
Δικός μου ο ήλιος, δική μου η θάλασσα,
δικά μου τα βουνά κ’οι κάμποι,
δική μου η πλάση όλη,
γιατί υπάρχω.
Kαθώς δεν ξέρω
αν είναι τούτη η στερνή μου μέρα
παρακαλώ Σε, να το μπορώ να πω και αύριο
τα ίδια λόγια.
Αμήν!
Προσευχή, ευχαριστία, ικεσία, παράκληση. Όλα τούτα μαζί απ’ τα εσώψυχα βγαλμένα, καθώς ορώ και σήμερα το θείο θαύμα της ζωής…Και σήμερα! Μια χρονοστιγμή εφαπτόμενη στην αιωνιότητα που σε αγκαλιάζει αδελφέ, και θα αγκαλιάζει στους αιώνες το σαρκίο σου, τη σκόνη σου, το πνεύμα σου, τη θύμησή σου, την ψυχή σου! Μια αιωνιότητα και μία μέρα: Η σημερινή! Το σήμερα! Ναι, το σήμερα! Ζήσε το λοιπόν τούτο το σήμερα με κάθε ικμάδα της κάθε ίνας του φθαρτού κορμιού σου. Ναι, ζήσε το σήμερα, τούτο είναι το μήνυμά μου αδελφέ μου! Και μην ξεχνάς τη ρήση του Γκαίτε: “Τίποτα δεν έχει μεγαλύτερη σημασία από την παρούσα στιγμή”. Από το “σήμερα” θα λέγαμε εμείς, σαν το σήμερα δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια στιγμή στο αβυσσαλέο εύρος της αιωνιότητας.
Για να συμπληρώσει ο ίδιος ο Γκαίτε: “Τίποτα δεν αξίζει περισσότερο από τη σημερινή μέρα”. Και επιβεβαιώνει (παρ’ ότι προγενέστερος) ο Πέρσης ποιητής Ομάρ Καγιάμ (1048-1131 μ.Χ.): “Να είσαι ευτυχισμένος γι’ αυτή τη στιγμή. Αυτή η στιγμή, είναι η ζωή σου”. Ο δε Βούδας σημειώνει: “Κάθε πρωί γεννιόμαστε ξανά. Ό,τι κάνουμε σήμερα είναι αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία”.
Ενώ, τι είναι το χθες; “Το χθες δεν είναι παρά η ανάμνηση του σήμερα”, σημειώνει ο Λιβανοαμερικανός φιλόσοφος Χαλίλ Γκιμπράν (1883-1931). Και το αύριο; “…το αύριο είναι το όνειρο του σήμερα”, συμπληρώνει ο ίδιος.
Κοντολογίς, το “χθες” είναι “πεθαμένο”, το δε “αύριο” είναι “αγέννητο”. Πάνω στη θεώρηση αυτή, ο Ομάρ Καγιάμ, σημειώνει: “Το πεθαμένο χθες και το αγέννητο αύριο. Γιατί να αγωνιούμε γι’ αυτά, όταν το σήμερα είναι γλυκό;”
Σήμερα λοιπόν, βιάσου αδελφέ να απολαύσεις τη ζωή, καθώς δεν γνωρίζεις εάν θα υπάρχεις αύριο! Τίποτα δεν είναι δεδομένο! Κι επειδή το σήμερα είναι το αύριο που φοβόμαστε χθες, ζήσε το όσο πιο έντονα μπορείς! “Μην αφήνεις το χθες να ξοδέψει πάρα πολύ από το σήμερα” σημειώνει ο Γάλλος Συγγραφέας Andre Maurois (1885-1967), και δίνει ως πρώτη συνταγή για την ευτυχία, “την αποφυγή μεγάλων αναπολήσεων από το παρελθόν”!
“Μάθε από το χθες, ζήσε για το σήμερα, έλπιζε για το αύριο” συνιστά ο Αϊνστάιν, και συμφωνούμε με την άποψη του σοφού Δαλάϊ Λάμα: “Υπάρχουν δυό μέρες του χρόνου που δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Η μια ονομάζεται χτες και η άλλη αύριο. H μέρα που μπορείς να κάνεις κάτι είναι σήμερα”.
Αδελφέ, μην ξεχνάς ότι υπάρχει πάντα αρκετός χρόνος, αλλά σήμερα, λιγότερος από το χθες…Ζήσε λοιπόν το σήμερα…Ζήσε το! Αλλά με ταπεινότητα, καθώς, όπως αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη: “Μη καυχώ τα ες αύριον. Ου γαρ γιγνώσκεις τι τέξεται η επιούσα…”.
* Γεωπόνος – Συγγραφέας
Μέλος της «Λογοτεχνικής Παρέας Χανίων»
