Ζητείται ελπίς

Κύριε διευθυντά,
Η χώρα βιώνει πρωτόγνωρες καταστάσεις σε καιρό παγκόσμιας πανδημίας, βαθιάς οικονομικής ύφεσης, και με διόλου απίθανη, εντός του 2021, μια εθνική κρίση – θερμό επεισόδιο με τη γείτονα, «φίλη & σύμμαχο» Τουρκία.
Με την κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη βιώνουμε ένα βαθύτατο εκφασισμό της κοινωνίας, με ζητούμενο τη μόνιμη παραχώρηση βασικών ανθρωπίνων – εργατικών κλπ., ελευθεριών και δικαιωμάτων, που μόνο στη περίοδο της χούντας είχε συμβεί στη πρόσφατη ιστορία μας. Κυρίαρχη μεθόδευση ο εκφοβισμός της κοινωνίας, ώστε να αποδεχτεί σιωπηρά τη νέα κατάσταση, επί μακρόν. Η κυβερνώσα ιδεολογία με τη χρήση «χρηματισμένων» ΜΜΕ γίνεται η «κοινή» αλήθεια και όποιος εκφέρει άλλη άποψη, θεωρείται αποβλητέος. Για αυτό επιμελείται καλά το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, του κ. Χρυσοχοΐδη. Η αστυνόμευση, η αστυνομοκρατία, είναι πια καθεστώς, γεγονός που θυμίζει τις εποχές που ο χωροφύλακας ήταν το «μακρύ» χέρι του κράτους και όχι ένα ευνομούμενο κράτος της ΕΕ, όπως ισχυρίζονται. Η προνομιακή μάλιστα, μεταχείριση των εκπροσώπων των αστυνομικών υπαλλήλων, από μεγάλη μερίδα των ΜΜΕ, σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη ομάδα εργαζομένων, το υπονοεί…
Ταυτόχρονα, προωθούνται αντιμεταρρυθμίσεις στο ασφαλιστικό με τη εισαγωγή του κεφαλαιοποιητικου συστήματος, άκρατες ιδιωτικοποιήσεις κλπ. Εκθεμελιώνεται οτιδήποτε δημόσιο και κρατικό στην ενέργεια, στη δημόσια διοίκηση, για λόγους ιδεοληπτικούς και μόνο. Επίσης, προωθούνται αντιμεταρρυθμίσεις στην εκπαίδευση όλων των βαθμίδων, με την εισαγωγή της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών, στον τρόπο εισαγωγής στα Πανεπιστήμια, καθώς και στα Πανεπιστήμια (κολλέγια, νέος νόμος πλαίσιο, κάρτα εισόδου, αστυνομία των ΑΕΙ κλπ.).
Η ανικανότητα στη διαχείριση της πανδημίας στο εσωτερικό, είναι έκδηλη σε κάθε περίπτωση και το «βλέποντας και κάνοντας» χωρίς στρατηγική και στόχους εμφανέστατο. Αδιαφορούν για το Δημόσιο Σύστημα Υγείας, δεν στηρίζουν τις δομές της πρωτοβάθμιας περίθαλψης, δεν προχωρούν σε στοχευμένα, μαζικά «τεστ» στο πληθυσμό, και διαχειρίζονται την κρίση καθαρά επικοινωνιακά, επιφανειακά και κοντόθωρα, ανάγοντας σε μόνο θέσφατο τον μαζικό εμβολιασμό του πληθυσμού, που ούτε αυτόν μπορούν να εγγυηθούν ότι θα γίνει σύντομα και σωστά. Δε δείχνουν ενδιαφέρον σε νέες θεραπείες – φάρμακα, και σε πηγές εμβολίων, πλην της Δύσης.
Η βαθιά οικονομική ύφεση λόγω της πανδημίας, και της κάκιστης διαχείρισης της, έχει φέρει μια άνευ προηγουμένου φτωχοποίηση του λαού μας. Δεν είναι πια, μόνο οι άνεργοι, οι χαμηλοσυνταξιούχοι, οι ανασφάλιστοι και αυτοί που εργάζονται σε χαμηλά αμειβόμενες εργασίες, όπως συνέβαινε στα χρονιά των μνημονίων. Κλονίζονται και επιχειρηματίες, μικρομεσαίες επιχειρήσεις – η ραχοκοκαλιά της οικονομίας – λιανεμπόριο, ξενοδόχοι, υπηρεσίες παροχής υπηρεσιών κλπ. και είτε ξεπουλούν τις επιχειρήσεις του είτε δεν πρόκειται να τις ξανανοίξουν, μετα τα συνεχή lockdown. Είναι αισθητή πια η μείωση της ζήτησης (κατανάλωσης) λόγω της έλλειψης ρευστότητας στην αγορά. Παρα την ισχυρή στήριξη της κυβέρνησης Μητσοτάκη από την ΕΕ αλλά και τη στήριξη της ΕΕ σε όλες τις χώρες μέλη λόγω της πανδημίας, η ύφεση είναι πολύ μεγάλη, διψήφια, και οι ελπίδες ουσιαστικής ανάκαμψης της οικονομίας, μεταφέρονται μετα το 2022. Χαρακτηριστικά στον τουρισμό, πιθανολογείται ότι μόλις το 2024 θα έχουμε, νούμερα αντίστοιχα του 2019. Δυστυχώς, όπως οι Υπουργοί Υγείας & Παιδείας έτσι και οι Υπουργοί Εθνικής Οικονομίας & Ανάπτυξης ως «τροχονόμοι», παρακολουθούν την «καταβαράθρωση» της αγοράς.
Όμως, το σπουδαιότερο πρόβλημα της χώρας εντοπίζεται στην εξωτερική πολιτική και τις σχέσεις μας με την Τουρκιά, με τον κίνδυνο θερμού επεισοδίου και εθνικής τραγωδίας «προ των πυλών». Ο μεγαλοϊδεατισμός της Τουρκίας, η Γαλάζια Πατρίδα και οι συνέχεις προκλήσεις, τόσο με έργα όσο και με δηλώσεις ουσιαστικά αφήνουν αδιάφορη την Ευρώπη, τη Γερμάνια, ακόμα και τη Γαλλία, λόγω των μεγάλων κοινών συμφερόντων τους με την Τουρκιά. Για άλλη μια φορά οι ελπίδες μας, αφού είμαστε οπαδοί του δόγματος «ανήκομεν εις την Δύσιν» στρέφονται στις ΗΠΑ και στον νεοεκλεγεντα Προέδρο της, αποδεικνύοντας, ότι δεν έχουμε διδαχθεί, ότι οι ΗΠΑ έχουν τα δικά τους συμφέροντα και στηρίζουν ουσιαστικά τη Τουρκιά, στυλοβάτη του ΝΑΤΟ, και «χρήσιμης» για τις «ύποπτες & επιλήψιμες» δουλείες τους. Η Ευρώπη ακολουθεί τις ΗΠΑ σε αυτή τη πολιτική, ανίσχυρη, πολιτικά και στρατιωτικά. Σε αυτή τη δυστοπια η χωρά μας αδυνατεί και πάλι να χαράξει μακροχρόνια στρατηγική και πολιτική και ξεκινά, ένα μάλλον χαμένο, πόλεμο εξοπλισμών, που θα στοιχίσει πολύ ακριβά.
Σε αυτό το ζοφερό περιβάλλον, είναι πολύ επίκαιρο ως αίτημα των καιρών, το «Ζητείται ελπίς» του Αντώνη Σαμαράκη. Εύχομαι τα κόμματα της αριστεράς, να αντιληφθούν τη κατάσταση και τις δυνατότητες που δημιουργούνται και να μετουσιώσουν την υπόγεια οργή για τη σημερινή κυβέρνηση, καθώς και την αντιπάθεια για τη προηγουμένη κυβερνητική εμπειρία, σε ένα ισχυρό κίνημα, για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας, και των ελευθέριων μας.