Κύριε διευθυντά,
σ’ ένα περίπου μήνα έχουμε κρίσιμες εκλογές για την πορεία της χώρας. Σ’ αυτά τα τέσσερα χρόνια που πέρασαν από τις εκλογές του 2019 έφυγαν 500.000 ψηφοφόροι και έρχονται 500.000 νέοι ψηφοφόροι. Και που όπως φαίνεται θα κρίνουν το αποτέλεσμα. Σ’ αυτές τις εκλογές η κυβέρνηση που θα προκύψει θα ΄ναι προοδευτικής ή συντηρητικής κατεύθυνσης; Θα ΄ναι μονοκομματική κυβέρνηση ή κυβέρνηση συνεργασίας;
Όλα αυτά θα ξεκαθαριστούν στις 21/5/2023.
Είναι γεγονός ότι η κυβέρνηση που θα προκύψει θα αντιμετωπίσει οικονομικά προβλήματα, αφού αυτό αποδεικνύουν οι οικονομικοί δείκτες. Μας δίνουν “παράσημα” βέβαια οι διάφοροι οίκοι του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού καπιταλιστικού συστήματος, αλλά ο λαός αντιμετωπίζει μεγάλα οικονομικά προβλήματα. Η ακρίβεια, τα ιδιωτικά χρέη, τα κόκκινα δάνεια, η φτώχεια έχουν γονατίσει τον λαό μας. Άραγε το λαμβάνουν υπόψη τους οι “σοφοί” των οίκων;
Η οικονομία, η παιδεία, το εθνικό σύστημα υγείας, το στεγαστικό πρόβλημα, η ασφάλιση αναζητούν λύσεις. Το ιδιωτικό χρέος, τα κόκκινα δάνεια, η ακρίβεια, η φτώχεια δεν λύνονται με παρελθοντολογίες και υπεκφυγές. Χρειάζονται λύσεις εδώ και τώρα, για να γίνει η ζωή των Ελλήνων λιγότερο βασανιστική. Και όμως δυστυχώς το σύστημα ασχολείται με ποινικές υποθέσεις και με την πολιτική εκμετάλλευση των σκανδάλων.
Η ιστορία έχει αποδείξει ότι το κόστος ή όφελος για τις κυβερνήσεις το επιφέρει η οικονομική κατάσταση του λαού μας. Τρανταχτό παράδειγμα η περίπτωση Α. Παπανδρέου. Ο λαός όχι μόνο δεν τον έστειλε σπίτι του, όπως ήλπιζαν οι πολιτικοί του αντίπαλοι εξαιτίας της ερωτικής του ιστορίας, αλλά επανήλθε πανηγυρικά με 45% το 1993!
Η χώρα μας χρειάζεται αναδημιουργία, για να μη γίνει χώρα “υπηκόων” και συνταξιούχων. Χρειάζεται να δώσει ελπίδες και προοπτική στους νέους μας. Για να στρέψουν το βλέμμα τους μόνο στην Ελλάδα και να μη χάνει η πατρίδα τον πλούτο της. Μια ευλογημένη χώρα σαν την Ελλάδα, με εύκρατο κλίμα, με εύφορα εδάφη, με ορυκτό πλούτο, με ήλιο, με θάλασσες ολόγυρα, δεν μπορεί να κρατήσει τα παιδιά της. Κι εμείς ασχολούμαστε νυχθημερόν με τον Κασιδιάρη και τον Γεωργούλη. Και δεν φθάνουν μόνο αυτά. Απειλείται η διάλυση του κοινωνικού ιστού με τα κόκκινα δάνεια και τα “κοράκια”. 700.000 ακίνητα της μικρομεσαίας τάξης έχουν αγοραστεί από τα funds και έχει στηθεί “φαγοπότι” με την εμπορευματοποίηση του πόνου εκατομμυρίων Ελλήνων. Η δημοσίευση των κερδών των funds είναι προκλητική. Εταιρείες που ιδρύθηκαν με κεφάλαιο… 1000 ευρώ παρουσιάζουν κέρδη το 2022, 104 εκ. ευρώ! Αλήθεια πού βρίσκεται το κράτος δικαίου;
Το ιερατείο της Ε.Ε. μας ειδοποίησε ότι τα μέτρα χαλαρότητας εξαιτίας της πανδημίας τελειώνουν στις 31/12/23. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να παραχθεί πρωτογενές πλεόνασμα 3,5%. Το πλεόνασμα το 2022 ήταν 0,1%. Επομένως πρέπει να εξοικονομηθούν περίπου 7 δισ. το 2024. Ποσό που αλίμονο για τον λαό μας αν προκύψει από από μέτρα λιτότητας και περικοπές μισθών και συντάξεων. Σ’ αυτά τα προβλήματα πρέπει να δώσουν τις θέσεις τους οι πολιτικές δυνάμεις. Πως δεν θα ξεσπιτωθούν χιλιάδες Έλληνες, πως θα σταματήσει η μετανάστευση των επιστημόνων μας, πως θα χτυπηθεί η αισχροκέρδεια, πως θα σταματήσει η φτωχοποίηση του λαού.
ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ
ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
Είναι γεγονός ότι τα προβλήματα της χώρας για να αντιμετωπιστούν χρειάζεται η συμμετοχή της κοινωνίας. Οι αποφάσεις για τη λύση τους πρέπει να υπηρετούν το κοινωνικό συμφέρον. Τα σχέδια μιας δημοκρατικής πολιτείας που θα κληθεί από το αποτέλεσμα των εκλογών να αναλάβει την επίλυση τους, δεν θα πρέπει να αναπνέουν τον κλειστό αέρα μιας στεγανοποιημένης εξουσίας, που φοβάται το φως του δημοκρατικού ελέγχου. Κάτι τέτοιο παρατηρείται στις μονοκομματικές κυβερνήσεις. Οι κυβερνήσεις που στηρίζονται σε περισσότερες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις, δεν φοβούνται το φως του δημοκρατικού ελέγχου. Και το πιο σημαντικό. Τα όποια μέτρα είναι αναγκαία, για να ληφθούν θα γίνουν προθυμότερα δεκτά από την κοινή γνώμη με κυβερνήσεις συνεργασίας. Και όχι με τις αυταρχικές μονοκομματικές κυβερνήσεις.
Αυτές εξάλλου γέννησαν το τέρας ενός αναχρονιστικού, πελατειακού, ρουσφετολογικού, αντιπαραγωγικού και αναξιοκρατικού κράτους. Αυτές τελικά οδήγησαν τη χώρα στην οικονομική χρεοκοπία και τον πολιτικό μαρασμό. Μπορεί όμως να σχηματιστεί κυβέρνηση προοδευτικής συνεργασίας με τα κόμματα της σημερινής αντιπολίτευσης; Μπορεί, αρκεί να υπάρχει ειλικρινής πολιτική βούληση και παραμερισμός του μεγαλοϊδεατισμού. Δυστυχώς όμως μέχρι σήμερα δεν έχουν πείσει τον λαό μας ότι μπορεί να πραγματοποιηθεί μια τέτοια κυβέρνηση. Υπάρχει μια “βαβυλωνία” θέσεων και διακηρύξεων, ιδιαίτερα από τα μικρότερα κόμματα της κεντροαριστεράς, που δεν βοηθούν αυτό τον στόχο. Οι θέσεις των κομμάτων πρέπει να προσαρμοστούν στην πολιτική φιλοσοφία που δημιουργεί το τίμιο σύστημα της απλής αναλογικής.
1. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να διακηρύξει ότι αν το άθροισμα των εδρών των προοδευτικών κομμάτων φθάσει 151 έδρες, θα πρέπει να σχηματιστεί κυβέρνηση συνεργασίας, ακόμη κι αν δεν πρωτεύσει στις εκλογές. Το σύνταγμα της χώρας δίνει τρεις διερευνητικές εντολές για τον σχηματισμό κυβέρνησης. Δεν αναφέρεται στο σύνταγμα για κυβερνήσεις νικητών ή ηττημένων. Όποιο σχήμα πάρει 151 ψήφους στη Βουλή σχηματίζει κυβέρνηση. Δεν έχει την πολυτέλεια η χώρα να σύρεται σε εκλογές κάθε μήνα μέχρι να βγει μονοκομματική κυβέρνηση ή μέχρι το δεύτερο κόμμα γίνει πρώτο! Δεν υπάρχει ούτε “τερατογένεση” ούτε “ανηθικότητα”, αν τα κόμματα σχηματίσουν κυβέρνηση συνεργασίας σύμφωνα με το σύνταγμα και με την απουσία του πρώτου κόμματος. Τέτοιες συνεργασίες επιφέρει το σύστημα της απλής αναλογικής.
Στα τελευταία 10 χρόνια ο τόπος κυβερνήθηκε από κυβερνήσεις συνεργασίας, παρόλο που δεν είχαμε σύστημα απλής αναλογικής. Η κυβέρνηση Παπαδήμα σχηματίστηκε από τη Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ και το ΛΑΟΣ.
Η κυβέρνηση Σαμαρά σχηματίστηκε από τη Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ και τη Δημοκρατική Αριστερά. Και μάλιστα σ’ αυτή την “τερατογένεση” συμμετείχε ο Κυρ. Μητσοτάκης. Τότε δεν ήταν “τερατογένεση”; Η κυβέρνηση Τσίπρα σχηματίστηκε από ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ. Τα κόμματα λοιπόν της αντιπολίτευσης πρέπει να πιστέψουν σ’ αυτά που διακηρύσσουν, δηλαδή στον σχηματισμό προοδευτικής κυβέρνησης, αν αυτά τα κόμματα συγκεντρώσουν 151 έδρες και ποσοστό 46%. Το 46% δεν αποτελεί κυβέρνηση “ηττημένων”. Μια τέτοια κυβέρνηση δεν είναι “ανήθικη” όταν σχηματιστεί με τη δεύτερη εντολή, γιατί στηρίζεται σε περισσότερες κοινωνικές δυνάμεις. Εξάλλου μεγαλύτερης αποδοχής είναι μια κυβέρνηση του 46%, από το 35%!
Το 1950 είχαμε κυβέρνηση με τη συνεργασία του 2ου, 3ου και 4ου κόμματος. Το Λαϊκό Κόμμα (Δεξιά) πήρε 18,8%, το κόμμα των Φιλελευθέρων (Σ. Βενιζέλος) 17,24%, η ΕΠΕΚ (Πλαστήρας) 16,64% και το κόμμα Γ. Παπανδρέου 10,67%.
Το 1951 έχουμε κυβέρνηση συνεργασίας του 2ου και 3ου κόμματος. Ο Συναγερμός του Παπάγου πήρε 36,52%, η ΕΠΕΚ (Πλαστήρας) 23,49% και το κόμμα Φιλελευθέρων (Σ. Βενιζέλος) 19,04%. Κανένας δεν κατηγόρησε αυτές τις κυβερνήσεις για “τερατογένεση” ή για “ανηθικότητα”, γιατί δεν συμμετείχε το πρώτο κόμμα από τη στιγμή που εφαρμόστηκε το σύνταγμα της χώρας.
2. Είναι άτοπη η θέση του ΠΑΣΟΚ ότι θέλει σχηματισμό προοδευτικής κυβέρνησης, αλλά με πρωθυπουργό που δεν θα τύχει της λαϊκής έγκρισης, αλλά της επιλογής Ανδρουλάκη. Είναι γνωστό ότι τα κόμματα έχουν αρχηγούς δημοκρατικά εκλεγμένους. Οι αρχηγοί αυτών των κομμάτων είναι υποψήφιοι πρωθυπουργοί. Ο λαός θα κρίνει την προσφορά τους, τον πολιτικό τους λόγο, τις θέσεις τους και το έργο τους. Μόνο ο λαός στέλνει τους πολιτικούς σπίτι τους και όχι οι πολιτικοί αντίπαλοι τους. Η θέση λοιπόν αντίκειται στους κανόνες του κοινοβουλευτισμού και της Δημοκρατίας. Δεν έχει το δικαίωμα να παροπλίζει τους αρχηγούς άλλων κομμάτων. Και μάλιστα όταν ψηφίζονται από το 70% του εκλογικού σώματος.
Κανένας πολιτικός δεν υποκαθιστά τη λαϊκή βούληση και δεν μπορεί να αποστρέφεται την απόφαση της. Τότε να καταργήσουμε τις εκλογές και να αμφισβητούμε τις αποφάσεις της λαϊκής ετυμηγορίας. Να περάσουμε στην εποχή των δοτών πρωθυπουργών. Οι πρωθυπουργοί να μην εκλέγονται, αλλά να διορίζονται, όπως συνέβη στα χρόνια της δικτατορίας που ο Παπαδόπουλος διόρισε τον δοτό πρωθυπουργό Μαρκεζίνη. Τέτοιες θέσεις λοιπόν είναι ανέφικτες σ’ ένα πρωθυπουργοκεντρικό πολιτικό σύστημα και που αποτελεί έργο του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ. Ο Α. Παπανδρέου πήρε όλες τις εξουσίες από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας και τις έδωσε στον πρωθυπουργό.
3. Το μικρό κόμμα του ΜΕΡΑ 25 φαίνεται ότι έχει προσβληθεί από τον ιό του μεγαλοϊδεατισμού και του ναρκισσισμού. Ο πολιτικός ρεαλισμός αποτελεί προσόν για ένα πολιτικό. Πρέπει λοιπόν να ακολουθήσει την πολιτική πραγματικότητα που προσδιορίζουν οι πολιτικές κοινωνικές συνθήκες σχηματισμού μιας προοδευτικής κυβέρνησης. Εάν ο αρχηγός του ΜΕΡΑ 25 ή του ΠΑΣΟΚ δεν συναινέσουν πάνω σ’ ένα κοινό πρόγραμμα και αρνηθούν τον σχηματισμό προοδευτικής κατεύθυνσης με το σύστημα της απλής αναλογικής, τότε η πολιτική πόλωση της ενισχυμένης αναλογικής θα συρρικνώσει τα κόμματα τους. Και τότε θα κοπούν πολλά χέρια από τον… ώμο! Όσοι λοιπόν μιλάνε για μια κυβέρνηση προοδευτικής συνεργασίας οφείλουν να κατευθύνουν τον πολιτικό τους λόγο προς αυτήν την κατεύθυνση. Μόνο έτσι θα πεισθεί το εκλογικό σώμα ότι υπάρχει συναίνεση. Η συναίνεση πρέπει να πάρει τη θέση της σφοδρής αντιπαλότητας ανάμεσα στα κόμματα της αντιπολίτευσης. Αν πρόκειται να “σκοτωθούν” πριν τις εκλογές και μετά τις εκλογές να “κηδέψουν” τα “θύματα”, τότε ίσως είναι αργά.
Τα “θύματα” θα ΄χουν μυρίσει!!!
Βασίλης Πεντάρης
π. βουλευτής Χανίων
